Muaj: Mars 2022

Rrjedhja e pavullnetshme e urinës nga fshikëza, e njohur ndryshe edhe si inkontinencë urinare, është një problem me të cilin përballen shumë gra. Ndonëse si gjendje nuk është e dhimbshme, sërish është një problem higjienik apo social dhe mënyra e jetesës, funksionimi i përditshëm realisht janë të parehatshëm për pacientët – thotë prof. dr. Vasil Iliev, specialist në gjinekologji dhe obstetrikë në Spitalin klinik Zhan Mitrev. Në këtë kontekst, dy lloje të inkontinencës urinare janë më të zakonshmet: inkontinenca e stresit dhe inkontinenca urgjente.

Inkontinenca e stresit

Inkontinenca e stresit është lëshimi i pavullnetshëm i urinës që ndodh kur teshtitni, kolliteni, qeshni. Inkontinenca e stresit mund të shkaktohet nga një çrregullim i anatomisë ose nga mosfunksionimi i muskulit të sfinkterit (muskuli që mbyll fshikëzën). Zhvendosja ose çrregullimi anatomik ndodh si pasojë e dobësimit të strukturave anatomike që ruajnë pozicionin normal të fshikëzës dhe uretrës.

Si diagnostikohet inkontinenca urinare?

Diagnostikimi bëhet me ndihmën e ekzaminimeve të duhura, të qëllimshme që synojnë të përcaktojnë shkakun, llojin dhe ashpërsinë e inkontinencës. Ekzistojnë tre nivele të inkontinencës urinare që përcaktohen nga shkalla e dobësimit të murit të përparmë vaginal, rënies së fshikëzës dhe çrregullime të tjera të mundshme anatomike. Ekzaminimi që shërben për zbulimin e këtyre parametrave është ekzaminimi i legenit dhe konsiston në vlerësimin e gjendjes së muskujve të legenit dhe integritetit të aparatit mbështetës të fshikëzës dhe uretrës si dhe pranisë së prolapsit të fshikëzës (cistocela), mitrës, dhe vaginës. Për të vërtetuar inkontinencën kryhet testi Marshall (testi i stresit). Nëse është e nevojshme bëhen ekzaminime shtesë: uretrocistoskopia, cistografia, ekzaminimet urodinamike, elektromiografia etj.

Cila është terapia për inkontinencën urinare të stresit?

Pasojat socio-mjekësore, higjienike dhe psikologjike të inkontinencës mund të jenë shumë serioze. Format e rënda të inkontinencës kërkojnë izolimin e pacientit nga mjedisi social. Por është shumë e rëndësishme të dime se ekzistojnë disa lloje zgjidhjesh të mundshme.

• Terapia konservative: bazohet në forcimin e muskujve të legenit, dhe rekomandohet për shkallën më të lehtë të mosmbajtjes së urinës. Pjesë e kësaj terapie përfshin: kryerjen e ushtrimeve Kegel, stimulim magnetik dhe elektrik të muskujve të thellë të legenit dhe disa opsione të tjera.

• Terapia kirurgjikale: operacionet e ashtuquajtura sling minimalisht invazive, në të cilat vendosen shirita me material të posaçëm kirurgjik që shërbejnë për mbylljen e sfinkterit uretral. Ky lloj operacioni kryhet me një prerje vaginale minimale (8 deri në 9 mm) dhe jep rezultate të shkëlqyera. Këto operacione konsiderohen si standardi i artë në trajtimin e inkontinencës së stresit. Shtrimi në spital është i shkurtër dhe zgjat vetëm një ditë.

Inkontinenca urgjente

Është një lloj shkarkimi i pavullnetshëm i urinës në të cilin gruaja befas ndjen nevojën për të urinuar dhe nuk mund ta vonojë urinimin, gjatë së cilës ka rrjedhje të urinës. Nevoja e papritur apo e menjëhershme për urinim lind si pasojë e një spazme të fortë të fshikëzës që shfaqet si reagim ndaj stimujve të ndryshëm, si rrjedhja e ujit nga rubineti, larja e duarve, por edhe pa stimulues. Shkaktarët kryesorë të këtij lloji të mosmbajtjes janë infeksionet e përsëritura të rrugëve të poshtme urinare, dëmtimet e muskujve apo nervave të fshikëzës, diabeti, tumoret e qafës së fshikëzës, gurët në fshikëz etj.

Cila është terapia për inkontinencën urgjente?

Trajtimi është i kombinuar. Medikamentet dhe stimulimi elektro ose magnetik përdoren për të parandaluar kontraktimet e pavullnetshme dhe të pafrenuara të muskujve të fshikëzës dhe për të rritur kapacitetin e saj.

Për faktin se kjo situatë është e pakëndshme dhe shpesh shkakton siklet dhe turp tek gratë, disa prej tyre e pranojnë si të tillë dhe nuk e raportojnë këtë problem tek mjeku gjinekolog. Këshillojmë që të gjitha gratë të cilat vuajnë nga ky problem, të mos ndihen të paragjykuara dhe të mos kenë turp të konsultohen me mjekun e tyre gjinekolog i cili do të rekomandojë zgjidhjen e duhur për të arritur efektet e dëshiruara, pra zgjidhjen afatgjatë të kësaj gjendje.

Nëse keni mosmbajtje urinare, është shumë e rëndësishme të kontaktoni mjekun tuaj dhe të kërkoni trajtimin e duhur. Në Spitalin klinik Zhan Mitrev kemi ekipin më të mirë të gjinekologëve me përvojë shumëvjeçare në trajtimin e problemeve me traktin urogjenital dhe të gjitha gjendjeve gjinekologjike të cilët përmes qasjes individuale do t’ju ofrojnë zgjidhjen më të mirë medikamentoza apo kirurgjikale.

Kanceri i qafës së mitrës është një nga sëmundjet më të zakonshme tek gratë në mbarë botë. Cilat janë shkaqet më të zakonshme të kësaj sëmundje?

Shkaku kryesor etiologjik i kancerit të qafës së mitrës është infeksioni me virusin Human Papilloma me rrezik të lartë. Është një virus që transmetohet nëpërmjet kontaktit seksual, kontaktit lëkurë me lëkurë dhe prej të cilit sot janë të standardizuara më shumë se 100 lloje të këtij virusi. Disa prej tyre janë në grupin me rrezik të lartë – të cilat zakonisht janë të izoluara në qafën e mitrës së grave të diagnostikuara me kancer të qafës së mitrës. Por kjo nuk do të thotë se nëse keni një lloj virusi HPV me rrezik të lartë, sigurisht që do të zhvilloni kancer të qafës së mitrës. Vetë organizmi i gruas jep përgjigje imune, dhe kjo përgjigje e shoqëruar me faktorë të tjerë, ndikon në parandalimin e zhvillimit të kancerit dhe mposht virusin.

Ky lloj kanceri është shpesh asimptomatik, gjë që zvogëlon më tej shanset e zbulimit të hershëm. Sa dhe çfarë ekzaminimesh të rregullta gjinekologjike nevojiten për të ulur rrezikun e kancerit të mitrës?

Nga të gjithë kanceret që shfaqen në organet gjenitale, vetëm për këtë kancer ekziston një ekzaminim parandalues. Qafa e mitrës është e disponueshme për vizualizim gjatë ekzaminimit gjinekologjik me spekulum si dhe për marrjen e materialit gjatë kryerjes së PAP testit (një shtupë që analizon ndryshimet qelizore). Kohët e fundit, PAP testi është kombinuar me një shtupë (bris) për tipizimin e HPV (për të përcaktuar praninë dhe llojin e virusit HPV). Sot, shumë vende të zhvilluara në botë janë në prag të zhdukjes së ekzistencës së këtij kanceri, që në fakt është një nga synimet e Organizatës Botërore të Shëndetësisë për dhjetë vitet e ardhshme.

Ky është një kancer që ne mund ta parandalojmë dhe është realisht e mundur që asnjë grua në botë tashmë të mos e humbasë jetën nga kanceri i qafës së mitrës. Por për të realizuar këtë qëllim, është e nevojshme që të gjitha gratë të bëjnë një kontroll të rregullt gjinekologjik çdo vit, PAP test një herë në vit dhe tip HPV çdo dy deri në tre vjet.

Sot, kur kemi metoda parandaluese në çdo nivel, duke filluar nga infeksioni parësor me virusin HPV, përmes lezioneve prekanceroze të qafës së mitrës dhe fazat e hershme të kancerit të qafës së mitrës, mund të themi me siguri se ky kancer është 100% i shërueshëm, vetëm nëse diagnostikohet në fazat e hershme, gjë e cila kërkon që çdo grua të vizitojë gjinekologun e saj një herë në vit.

Cili është ndërgjegjësimi tek ne për kontrolle të rregullta gjinekologjike dhe në çfarë mënyrash mund të rritet ky ndërgjegjësism?

Ky ndërgjejgësim fatmirësisht është rritur vitet e fundit. Veçanërisht tek brezat e rinj dhe të mesëm dhe në zonat urbane. Fushatat, këshillat mjekësore nëpërmjet mediave tradicionale apo dixhitale, disponueshmëria e informacionit të gjërë në internet, kanë bërë që gratë të konsultohen më shpesh me mjekun e tyre gjinekolog. Njëkohësisht janë më të relaksuar gjatë ekzaminimit gjinekologjik, dinë të flasin hapur dhe të kërkojnë zgjidhje për problemet e tyre. Por, nga ana tjetër, fatkeqësisht ekziton edhe një numër i madh i grave tek të cilat ende nuk është rritur ndërgjegjësimi i informacionit për kryerjen e kontrolleve të rregullta gjinekologjike. Ato thjesht nuk marrin iniciativën për të kryer ekzaminime parandaluese gjinekologjike, të cilat janë vendimtare për të parandaluar shumë sëmundje ose për t’i zbuluar ato herët.

Mendoj se ky artikull, kjo intervistë do të na ndihmojë që të rritet vetëdija e grave për kryerjen e rregullt të PAP-testit. Nëse ju si medium dhe unë si mjeke së bashku mund të bindim të paktën një grua të shkojë tek mjeku i saj gjinekolog me këtë bisedë, atëherë misioni ynë është i suksesshëm.

Disa statistika tregojnë se sot 43.9 milionë njerëz janë gjallë dhe pesë vjet pas diagnozës së tyre, gjë që tregon se ndërgjegjja kolektive po ndryshon. Cilët faktorë rreziku janë aktualisht shkaku më i zakonshëm i kancerit?

Sigurisht, ndërgjegjësimi i ndjerëzve ndryshon, sot të gjithë ne jemi mbështetës të një jete të shëndetshme. Rreth nesh mund të gjejmë artikuj dhe emisione pafund me këshilla për një jetë të shëndetshme. Në mediat sociale, influencuesit (blogerët) rekomandojnë stërvitje, ushqim të shëndetshëm dhe kontrolle të rregullta mjekësore. Të gjithë jemi shumë më të edukuar për shëndetin falë shumë fushatave botërore për një jetë të shëndetshme. Si përfundim, do të doja vetëm të përsërisja disa zakone shëndetësore që reduktojnë rrezikun e kancerit.

• Bëni jetë fizikisht aktive, bëni sport!
• Mbani një dietë të shëndetshme të ekuilibruar!
• Bëni gjumë të mjaftueshëm, menaxhim aktiv i stresit!
• Ndaloni duhanin! Konsumoni alkool me moderim!
• Vaksinohuni!
• Përdorni krem kundër diellit kur dilni jashtë!
• Lexoni, zgjidhni enigmatika dhe kuize për shëndetin e trurit!

E fundit por jo më pak e rëndësishme: Ndiqni udhëzimet / rekomandimet mjekësore për ekzaminimet vjetore dhe metodat e skriningut sipas moshës!
Ne në Qendrën për shëndetin e gruas në klinikën Zhan Mitrev në muajin mars me qëllim të rritjes së vetëdijes për parandalimin e kancerit ofrojmë një paketë për të gjitha ato që do të bëjnë PAP test, ekzaminimi gjinekologjik është me gjysmë çmimi. Mos nguroni të bëni rezervimin e terminit në 00389 2 3091 484

Sëmundjet e frymëmarrjes janë një nga shkaqet kryesore të vdekjeve në mbarë botën. Disa prekin traktin e sipërm respirator: fytin, hundën, bronket dhe trakenë, të tjerët traktin e poshtëm të frymëmarrjes – mushkëritë. Këto sëmundje mund të jenë me origjinë virale ose bakteriale. Sëmundjet e tilla si HOBB, astma ose pneumonia janë shumë të rrezikshme. Të tjerat janë më pak serioze, por më të zakonshme.

Ftohja

Pothuajse të gjithë preken nga ftohja, kryesisht në dimër dhe në sezonin e shirave. Është një infeksion viral që prek hundën dhe fytin. Karakterizohet me teshtitje, rrufë, kollë dhe kongjestion (bllokim) nazal. Ndonjëherë mund të shkaktojë edhe ethe dhe dhimbje koke.

Ftohja e zakonshme është një infeksion viral i padëmshëm, por nëse nuk trajtohet mund të shkaktojë otitis, astmë, sinusit ose infeksione të tilla si faringjit, laringjit, pneumoni ose bronkit që shfaqen vetëm tek fëmijët e vegjël.

Faringjiti

Mund të shkaktohet nga ftohja ose gripi, por mund të jetë edhe me origjinë bakteriale. Në raste të tilla, faringjiti shoqërohet me ethe. Ky inflamacion i faringut karakterizohet nga njolla (shtresa) të bardha, ënjtje të nyjeve limfatike në qafë dhe dhimbje të fytit.

Tonsiliti

Në fakt është një inflamacion i bajameve dhe zakonisht e njohim si anginë. Ky lloj inflamacioni në 8 nga 10 raste ka origjinë virale. Vetëm 20% e rasteve ka origjinë bakteriale.

Rinosinusitis

Karakterizohet me dhimbje në pjesën e ballët, syve dhe hundës, me dobësi (debulesë) të përgjithshme, temperaturë, rrufë. Këto janë shenjat e shkaktuara nga infeksioni i mukozës që mbulon hundën dhe sinuset paranazale. Në rast se kemi rritje të temperaturës së trupit mbi 39 ° C ky është një tregues se infeksioni ka origjinë bakteriale, në këtë rast është i nevojshëm trajtimi me antibiotik.

Riniti

Inflamacioni i mukozës së hundës mund të jetë me origjinë alergjike, virale ose bakteriale. Karakterizohet me kruajtje të hundës, teshtitje, kongjestion ose rrjedhje të hundës.

Bronkiti

Në këtë rast bëhet fjalë për një sëmundje të rrugëve të frymëmarrjes që mund të shndërrohet në ngjitëse, ndaj duhen marrë masat e duhura. Inflamacioni i tubave bronkial çon në gulçim, dhimbje gjoksi dhe kollë të pandërprerë. Disa persona kanë edhe temperaturë.

Tymi i duhanit, ndotja e mjedisit dhe emetimet industriale janë disa nga faktorët që e shkaktojnë atë.

Astma

Është një sëmundje kronike e shkaktuar nga inflamacioni i bronkeve. Sipas OBSH-së, 334 milionë njerëz në mbarë botën vuajnë prej saj. Prek 10% të fëmijëve në vendet e zhvilluara. Personat me astmë jo vetëm që kanë vështirësi në frymëmarrje, por përjetojnë edhe lodhje, pagjumësi dhe ndonjëherë paaftësi për të kryer obligimet e përditshme.
Origjina e astmës gjendet në një sërë faktorësh duke përfshirë tymin, polenin ose ajrin e ftohtë.

Pneumonia

Mund të mos jetë aq e zakonshme sa sëmundjet e mësipërme të frymëmarrjes, por është shumë serioze. Në fakt, OBSH e rendit atë si një nga shkaqet kryesore të vdekjes tek fëmijët nën 5 vjeç. Simptomat e këtij infeksioni janë: dhimbje gjoksi, frymëmarrje e shpejtë, ethe, kollë dhe humbje oreksi.
Shkaku kryesor i kësaj sëmundjeje të frymëmarrjes është bakteria e quajtur Streptococcus pneumoniae.

Sëmundja kronike obstruktive pulmonare

Sipas OBSH-së rreth 65 milionë njerëz në mbarë botën vuajnë nga HOBB dhe 3 milionë vdesin çdo vit prej saj. Kjo e rendit atë në vendin e tretë ndër shkaktarët kryesorë të vdekjeve në nivel global.
Sëmundja kronike obstruktive pulmonare shkakton inflamacion të mushkërive dhe shkatërrimin e alveolave pulmonare. Personat që vuajnë nga HOBB kanë kollë dhe gulçim. Një nga arsyet kryesore është duhani.

Kancer në mushkëri

Është një nga pesë kanceret që shkaktojnë më shumë vdekje në mbarë botën (1.6 milionë njerëz vdesin çdo vit). Faktori kryesor është duhani, por mund të shkaktohet edhe nga kimikatet dhe ndotja e mjedisit.

Sleep apnea

1- 6% e popullsisë së rritur vuan nga ndërprerja e frymëmarrjes gjatë gjumit. Kjo bën që personat e prekur të mos pushojnë mirë gjatë natës dhe të jenë të përgjumur gjatë ditës. Disa nga faktorët që lidhen me këtë sëmundje të frymëmarrjes janë obeziteti, bajamet e mëdha ose gjuha që bllokon rrugët e frymëmarrjes.

Sëmundjet profesionale të frymëmarrjes

Përveç sëmundjeve respiratore të lartpërmendura, duhet të harrojmë edhe ato sëmundje që shkaktohen nga ambienti i punës. Silikoza (ekspozimi ndaj pluhurit mineral), fibroza pulmonare (e shkaktuar nga ekspozimi ndaj asbestit) ose pneumonitë e mbindjeshmërisë (ekspozimi ndaj antigjeneve organike) janë ndër sëmundjet më të zakonshme.

Departamenti i Pulmologjisë në Spitalin klinik Zhan Mitrev ofron diagnostikim të nivelit të lartë, trajtim adekuat dhe profesional me medikamente ose kirurgji për të gjithë pacientët me sëmundje pulmonare përmes qasjes së personalizuar për secilën nga gjendjet e mësipërme.

Prolapsi apo rënia/zbritja e organeve gjenitale është në fakt zhvendosja e tyre nga pozicioni normal dhe lëvizja drejt daljes së vaginës. Kjo gjendje nuk është kërcënuese për jetën, por mund të shkaktojë siklet dhe shumë dhimbje.

Arsyeja e rënies/zbritjes së mitrës, vaginës, fshikëzës ndodh kur muskujt dhe ligamentet e legenit relaksohen dhe dobësohen. Për shkak të dobësisë së tyre, ato nuk i japin mbështetje të mjaftueshme mitrës dhe organeve të tjera, duke rezultuar me rrëshqitje të tyre deri në dalje të vaginës ose jashtë vaginës.

Prolapsi i mitrës mund të ndodhë tek gratë në çdo moshë. Por më së shpeshti shfaqet tek ato gra që janë në fund të ciklit menstrual (para futjes në menopauzë) ose pas menopauzës, kur ka një nivel të reduktuar të hormoneve tek gratë. Faktorët që kontribuojnë në këtë gjendje janë para së gjithash faktori gjenetik, por edhe fakti që këto gra kanë pasur një ose më shumë lindje natyrale. Më pas janë faktorët që ndikojnë në dëmtimin e indit të mitrës gjatë shtatzënisë dhe lindjes, mbipesha, kolla kronike dhe puna e vështirë fizike. Por prolapsi mund të ndodhë edhe pas disa operacioneve në legenin e vogël, duke përfshirë histerektominë, pra heqjen e mitrës.

Simptomat

Gruaja ndjen siklet në pjesën e poshtme të shpinës, presion dhe dhimbje shpine. Ekziston një paaftësi për të mbajtur urinën veçanërisht kur kollitet, teshtin, qesh (stres-inkontinenca urinare) ose gruaja po përjeton kapsllëk dhe paaftësi për të urinuar. Ndjesia shpesh përshkruhet si një “top” që del brenda ose jashtë vaginës. Në raste të tilla, marrëdhënia seksuale është e dhimbshme dhe e parehatshme, gjithashtu mund të shfaqet gjakderdhje vaginale nga plaga e shfaqur tek organet e zbritura.

Diagnoza

Diagnostikimi i prolapsit gjenital është i lehtë dhe i thjeshtë, pa dhimbje dhe pa procedura të shtrenjta. Diagnoza bëhet me anë të një ekzaminimi të thjeshtë gjinekologjik. Shumë shpesh gratë e pranojnë zbritjen e organeve gjenitale si normale dhe/ose për shkak të turpit apo mungesës së informacionit dhe fatkeqësisht, në shumicën e rasteve paraqiten për ekzaminim atëherë kur prolapsi gjenital ka avancuar.

Trajtimi

Trajtimi i prolapsit të mitrës dhe/ose organeve përreth përfshin një gamë ndërhyrjesh rindërtuese të avancuara (moderne) dhe intervenime operative që ofrojnë jo vetëm një pozicion normal të organeve gjenitale, por edhe funksionalitetin e tyre të përshtatur me moshën e gruas.

Prof. Dr. Vasil Iliev është specialist gjinekolog-obstetër dhe subspecialist urogjinekolog në Spitalin klinik Zhan Mitrev, me përvojë shumëvjeçare në kirurgjinë gjinekologjike dhe veçanërisht i përkushtuar në zhvillimin dhe aplikimin e procedurave më moderne dhe më të suksesshme në kirurgjinë rikonstruktive gjinekologjike.

Çfarë është kolonoskopia?

Kolonoskopia është një procedurë që përdoret për të kontrolluar gjendjen e zorrës së trashë dhe rektumit për të gjetur polipe ose shenja të kancerit. Kolonoskopia përdoret gjithashtu për të diagnostikuar sëmundje të tjera të mundshme dhe për të trajtuar disa patologji që mund të shihen përmes të njëjtit kontroll siç janë hemorroidet, polipet dhe gjendje të tjera të ngjashme.

Si kryhet kolonoskopia?

Kolonoskopia kryhet duke përdorur një pajisje të quajtur kolonoskop, e cila përbëhet nga një tub fleksibël me trashësinë e gishtit. Ai futet në rektum përmes sfinkterit anal. Në rast se qëllimi i procedurës është diagnostikues, tubi fleksibël është i pajisur me dritë dhe kamer të cilat do të lehtësojë shfaqjen e imazheve në monitor. Nga ana tjetër, nëse është e nevojshme të zgjidhet ndonjë patologji (heqja e një polipi të vogël ose marrja e mostrës së indit), do të shtohen instrumente nëpërmjet kolonoskopit për të kryer ndërhyrjen.

Kur duhet bërë kolonoskopia?

Ky test bëhet kryesisht për të përjashtuar mundësinë e kancerit të zorrës së trashë tek pacientët që shfaqin simptoma të tretjes ose kanë një histori familjare të kancerit të zorrës së trashë.
Nga ana tjetër, si masë paraprake, një ekzaminim i tillë rekomandohet të bëhet pas moshës 50 vjeç, nëse nuk ekzistojnë faktorë rreziku, duke e përsëritur atë çdo pesë apo dhjetë vjet. Për ata pacientë me me faktorë rreziku, ky ekzaminim mund të rekomandohet më herët.

Këtu përfshihen personat me faktorët e rrezikut si mëposhtë:

• Diarre kronike
• Dhimbje abdominale kronike
• Gjakderdhje rektale kur shkoni në tualet ose në vetë jashtëqitjen.
• Prania e sëmundjes Crohn
• Koliti ulceroz
• Anemia kronike e hekurit, e cila mund të shkaktohet nga gjakderdhja nga zorra e trashë
• Prania e polipeve ose historia familjare e polipozës
• Nëse pacienti ka humbur shumë kilogramë në një kohë të shkurtër pa ndonjë arsye të dukshme.

Kur nuk mund të kryhet kolonoskopia?

Arsyet kryesore përse një pacient nuk mund t’i nënshtrohet kolonoskopisë janë: nëse pacienti ka dobësim të rëndë të dekompensuar të frymëmarrjes ose të zemrës, nëse kohët e fundit pacienti ka pësuar infarkt të miokardit, perforimin intestinal (të zorrëve) dhe çrregullime të rënda të koagulimit të gjakut.

Përgatitja e pacientit para procedurës

Për të lehtësuar vetë procedurën, pacienti duhet të ndjekë një sërë udhëzimesh për të eliminuar mbetjet që mund të jenë në zonën e sistemit të tretjes.
Së pari, 2-3 ditë para kolonoskopisë, do t’ju duhet të ndiqni një dietë të lehtë të rekomanduar nga mjeku juaj, duke konsumuar ushqime të lehta dhe të lëngshme. Gjithashtu, pacienti duhet ta plotësojë këtë dietë edhe me produkte laksative për pastrimin e zorrëve.

A ka ndonjë rrezik?

Edhe pse kolonoskopia është një procedurë e sigurt, si çdo teknikë mjekësore invazive, ajo mund të mbartë njëfarë rreziku.
Komplikimet serioze zakonisht ndodhin në 0.5% të rasteve dhe zakonisht zgjidhen gjatë të njëjtit ekzaminim.

Dita e kryerjes së procedurës

Në ditën e kolonoskopisë, pacienti merr qetësues/anestezi, duke mos ndjerë asnjë lloj shqetësimi dhe mund të jetë i qetë gjatë realizimit të procedurës. Kohëzgjatja e kryerjes së kolonoskopisë mund të variojë nga 30 minuta deri në një orë në varësi të llojit të zonës që do të ekzaminohet.

Pas procedurës, pacienti duhet të presë disa minuta i shtrirë derisa të humbasë efekti i anestezisë. Rekomandohet që pacienti të shoqërohet pasi efektet e lehta qetësuese mund të vazhdojnë për disa orë pas procedurës.
Edhe pse procedura mund të duket paksa e pakëndshme, kolonoskopia nuk përbën problem për shumicën e pacientëve, të cilët kthehen në jetën normale brenda 24 orëve. Ajo që vihet re është një presion apo fryerje në bark që shkaktohet nga vetë pajisja dhe gazi që përdoret për zgjerimin e mureve të aparatit tretës.

Tani që dini pak më shumë rreth kolonoskopisë, nëse përjetoni ndonjë nga simptomat e përmendura më lart ju rekomandojmë të mos vononi kryerjen e vizitës tek mjeku specialist i cili do të përcaktojë dhe rekomandojë kryerjen e kolonoskopisë. Mos harroni se parandalimi është ilaçi më i mirë.

Në Spitalin klinik Zhan Mitrev si institucion më modern dhe i avancuar disponojmë ekipin më të mirë mjekësor që do ta zbatojnë këtë procedurë me qasjen profesionale dhe të personalizuar.