Muaj: Qershor 2022

Takikardia ventrikulare është ritëm i zemrës që ka origjinë nga barkushet e zemrës dhe nënkuton një ritëm të zemrës prej të paktën 120 rrahje në minutë (frekuenca normale e zemrës është zakonisht ndërmjet 60 dhe 100 rrahje në minutë).
Më së shpeshti manifestohet me palpitacione (ndjenjë të rrahjeve të shpejta të zemrës), gulçim, dhimbje gjoksi dhe/ose të fikët.
Për të vendosur diagnozën e saktë ndër metodat e tjera, duhet detyrimisht edhe elektrokardiografia.

Trajtimi mund të përfshijë terapi medikamentoze, por mund të përdoren edhe procedura të tilla si defibrilimi kardiak, e cila përfshinë elektroshok të sinkronizuar që synon kthimin e ritmit të zemrës në gjendje normale.
Takikardia ventrikulare zakonisht ndodh kur janë të pranishme sëmundje strukturore të zemrës, si infarkti i miokardit, dobësimi i zemrës ose kardiomiopatia. Takikardia ventrikulare është një gjendje më shpesh e pranishme tek personat e moshuar.

Edhe pse e rrallë, ajo shfaqet edhe tek të rinjtë që nuk vuajnë nga sëmundje strukturore të zemrës. Këta të rinj mund të kenë sëmundje të zemrës të quajtur sindroma e gjatë QT, e cila mund të trashëgohet ose shkaktohet nga medikamente të caktuara. Mund të jetë për shkak të çrregullimeve të tjera të rralla të trashëguara, siç është sindroma Brugada (kanalopatia e zemrës).

Simptomat e takikardisë ventrikulare

Në rastin e takikardisë ventrikulare, rrahjet e zemrës (palpitacionet) ndihen pothuajse gjithmonë dhe mund të shoqërohen me dobësi, marramendje dhe/ose shqetësim në gjoks.

Takikardia ventrikulare e zgjatur mund të jetë e rrezikshme sepse barkushet nuk mbushen siç duhet ose nuk pompojnë gjak normalisht. Presioni i gjakut tenton të bjerë, duke çuar në dobësim të zemrës. Për më tepër, takikardia ventrikulare është gjithashtu e rrezikshme sepse mund të përkeqësojë fibrilacionin ventrikular (arrest kardiak). Takikardia ventrikulare ndonjëherë nuk shkakton simptoma të ndjeshme. Madje ndonjëherë edhe me një shpejtësi prej 200 rrahje në minutë, mund të mos ndjeni asnjë shqetësim. Pikërisht ky fakt e bën atë një gjendje jashtëzakonisht të rrezikshme.

Diagnoza e takikardisë ventrikulare

Takikardia ventrikulare mund të diagnostikohet me anë të ekzaminimit elektrokardiografik (EKG). Me ndihmën e këtij ekzaminimi, kardiologu mund të përcaktojë nëse dhe çfarë trajtimi ka nevojë pacienti për të arritur një ritëm normal të zemrës dhe për të parandaluar shfaqjen e episodeve të mëvonshme.

Nevojitet trajtim urgjent nëse takikardia ventrikulare shkakton simptoma ose kur episodet zgjasin më shumë se 30 sekonda edhe nëse nuk ka simptoma të tjera shoqëruese.

Nëse simptomat janë të pranishme, veçanërisht nëse presioni i gjakut është shumë i ulët, është i nevojshëm kardioversioni i menjëhershëm (goditja elektrike që e kthen zemrën në ritmin e saj normal).
Nëse nuk ka simptoma, por takikardia ventrikulare zgjat më shumë se 30 sekonda, duhet gjithashtu të jepet kardioversion ose mjekim intravenoz.

Kardioversioni është i dhimbshëm, kërkon qetësues, por është pothuajse gjithmonë efektiv dhe ka pak efekte anësore.

Në ndalimin apo shmangien e ritmit jonormal të zemrës (aritmisë), marrja e terapisë me ilaçe është më pak e pakëndshme, por jo aq efektive sa kardioversioni, dhe ilaçet kanë më shumë gjasa të shkaktojnë efekte anësore.

Ajo që nevojitet në planin afatgjatë nuk është vetëm ndalimi i ritmit jonormal, por shmangia e vdekjes së papritur. Në rastin e takikardisë ventrikulare me sëmundje bazë të zemrës, veçanërisht nëse zemra nuk pompon në mënyrë adekuate, zakonisht implantohet një kardioverter-defibrilator (ICD, një pajisje e vogël e aftë për të zbuluar aritminë dhe për të dhënë apo dërguar goditje për korrigjimin e ritmit jonormal). Kjo procedurë është e ngjashme me implantimin e stimuluesi kardiak – pacemaker.

Mund të përdoren edhe procedura të tjera për të korrigjuar zonën jonormale në ventrikuj. Këto teknika përfshijnë ablacionin e kateterit (dhënien e energjisë me një temperaturë ose frekuencë të caktuar të ulët përmes një kateteri të futur në zemër) dhe operacionin në zemër të hapur.

Në Spitalin klinik Zhan Mitrev, ekipi i kardiologëve është në dispozicionin tuaj për diagnostikimin dhe trajtimin e duhur për të gjitha sëmundjet e zemrës përmes një qasje të personalizuar. Të gjitha ndërhyrjet kardiake kryhen me konsultim konciliar paraprak ku përfshihen kardiologë, kardiologë intervenues, kardiokirurgë, anesteziologë dhe infermierë.

Bëni rezervimin e terminit tuaj në 00389 2 3091 484

Fillimisht duhet të dallojmë se cilat janë vlerat e presionit të gjakut që konsiderohen të ulëta. Në përgjithësi, vlerat sistolike nën 90 mm Hg (vlera e sipërme) dhe 60 mm vlera diastolike (vlera e poshtme) konsiderohet presion i ulët i gjakut. Por gjithësesi, ajo vlerë që për disa individë konsiderohet si presion i ulët për disa të tjerë mund të jetë normal. Ndonjëherë presioni i ulët i gjakut nuk shkakton asnjë simptomë, por mund të shfaqet edhe me marramendje dhe të fikët.

Presioni i ulët i gjakut është po aq i rrezikshëm sa presioni i lartë i gjakut. Shkaqet mund të variojnë nga dehidratimi deri te gjendjet serioze mjekësore, prandaj është e rëndësishme t’i identifikoni ato dhe të dini se çfarë ndodh me trupin tuaj gjatë presionit të ulët të gjakut.

Hipotensioni ose presioni i ulët i gjakut në fakt i pengon organet të marrin sasinë e gjakut që i’u nevojitet për të funksionuar normalisht. Ulja akute e presionit të gjakut mund të rezultojë me sindromë shoku, ndërsa hipotensioni afatgjatë mund të çojë në letargji, lodhje, dobësi, marramendje, të fikët dhe gjendje të tjera të ngjashme.

Për shkak se presioni arterial përcaktohet nga rrahjet e zemrës, presioni venoz dhe rezistenca sistemike vaskulare, cilado rënie prej këtyre variablave mund të rezultojë në hipotension. Kështu, presioni i ulët i gjakut mund të jetë rezultat i arsyeve të mëposhtme:

• rënie e rrahjeve të zemrës,
• rishpërndarje e vëllimit të gjakut,
• hipovolemia,
• reduktim i rezistencës vaskulare sistemike
• obstruksion vaskular.

Hipotension për shkak të uljes së rrahjeve të zemrës

Ritmi i zemrës, i cili mund të përkufizohet si sasia e gjakut të pompuar nga zemra, mund të ulet si rezultat i tre gjendjeve kryesore, duke përfshirë aritmitë, sëmundjet strukturore të zemrës ose hipovoleminë. Pacientët e moshuar janë veçanërisht të rrezikuar nga hipotensioni, pasi procesi i plakjes redukton më tej përshtatshmërinë ventrikulare dhe më pas zvogëlon kontraktueshmërinë e saj.

Bradikardia, ose ritmi i ngadaltë i zemrës i shkaktuar nga një ritëm i ulët i sinusit ose bllokimi atrioventrikular, zvogëlon prodhimin kardiak. Nga ana tjetër, takikardia mund të rezultojë gjithashtu me ulje të rrahjeve të zemrës në munutë duke ulur kohën e mbushjes së ventrikujve me një ulje të madhe të vëllimit të goditjes. Fibrilacioni ventrikular çon në hipotension të thellë me ulje të prodhimit kardiak (rrahjeve të zemrës) në zero.

Sëmundjet strukturore të zemrës, të tilla si kardiomiopatitë, mund të pengojnë si në funksionet sistolike, siç është tkurrja e muskujve të zemrës, ashtu edhe në funksionin diastolik, i cili përfaqëson mbushjen e ventrikulit. Si rezultat, këto sëmundje mund të zvogëlojnë rrahjet e zemrës në minutë dhe presionin arterial. Sëmundja perikardiale, valvulat dhe defektet e lindjes mund të komprometojnë gjithashtu mbushjen e ventrikulit ose rrjedhën e gjakut përpara me të njëjtën pasojë.

Sëmundja ishemike e zemrës e shkaktuar nga ateroskleroza ose tromboembolizmi gjithashtu ka një efekt negativ në funksionin e ventrikulit dhe shpesh rezulton në hipotension të shkaktuar nga ushtrimet. Hipertensioni primar pulmonar, i cili është presion abnormal i lartë i gjakut në arteriet pulmonare, mund të çojë në dobësim të ventrikulit të djathtë dhe, nga ana tjetër, në çrregullim të mbushjes dhe daljes së barkushes së majtë.

Hipovolemia, e cila zakonisht është rezultat i hemorragjisë, dhe ndryshimet ortostatike në volum mund të zvogëlojnë gjithashtu rrahjet e zemrës në minutë duke ulur presionin venoz qendror dhe mbushjen e ventrikulit, të cilat të dyja dëmtojnë aftësinë e zemrës për të pompuar. Humbja e tepërt e ujit ose dehidratimi, i shkaktuar nga djersitja e tepërt, konsumi i kufizuar e ujit ose përdorimi i diuretikëve, gjithashtu mund të çojë në gjendje hipovolemike.

Hipotensioni me origjinë vaskulare

Hipotensioni mund të jetë edhe me origjinë vaskulare. Në këto situata, hipotensioni zakonisht shkaktohet nga vazodilatimi i tepërt sistemik, i cili është një reduktim i rezistencës vaskulare sistemike. Kjo gjendje mund të jetë rezultat i anafilaksisë, sepsës, mosfunksionimit të nervit autonom si neuropatia diabetike, shoku neurogjen, i cili mund të ndodh gjatë dëmtimit të palcës kurrizore, ose pas marrjes së ilaçeve vazodilatore të ndryshme.

Shkaku i dytë vaskular i hipotensionit është obstruksioni (për shembull, embolia pulmonare) e cila redukton kthimin venoz në barkushen e majtë, duke reduktuar kështu daljen e saj. Tek këta pacientë duhet të përdoret terapi trombolitike; megjithatë, rreziku i gjakderdhjes së pacientit duhet të vlerësohet në mënyrë adekuate.

Faktori i rritjes endoteliale vaskulare (VEGF) shkakton hipotension në subjektet normotensive për shkak të vazorelaksimit të varur nga endoteli, i cili konsiderohet të jetë një efekt anësor kryesor në trajtimin e sëmundjes ishemike. Gjithashtu, edhe në rastet pas kryerjes me suskses të angioplastikës me stentim shfaqja e hipotensionit mund të jetë një ndërlikim fatal.

Alergjitë janë një përgjigje imune ndaj substancave të caktuara në trup. Kur sistemi imunitar detekton një alergjen, ai shkakton përgjigje mbindjeshmërie, duke çliruar kimikate të tilla si histamina, dhe duke shkaktuar simptoma alergjie.

Nëse jeni alergjik, sistemi juaj imunitar gabimisht njeh një substancë të padëmshme si një sulmues të dëmshëm dhe prodhon antitrupa. Më pas ato shkaktojnë një reaksion që mund të shfaqet në lëkurë, në sinus, në traktin respirator ose në sistemin tretës.

Ashpërsia e alergjive mund të ndryshojë shumë në varësi të personit dhe vetë alergjenit. Ndonjëherë reagimi është acarim i lehtë, por gjithashtu mund të çojë në një gjendje serioze, siç është anafilaksia.

Cilat janë shkaqet?

Ndër shkaqet më të zakonshme të alergjive janë:

• Alergjenët në ajër: poleni, zbokthi nga kafshët shtëpiake, marimangat e pluhurit dhe myku.
• Ushqimet: arra, gruri, soja, peshku, midhjet, veza dhe qumështi. LTP (proteina e transportit të lipideve), një proteinë e pranishme në perime.
• Pickimi nga insektet e grupit himenoptera: bletët dhe grerëzat.
• Medikamentet: antibiotikë si penicilina, anti-inflamatorë etj.

Cilat janë simptomat?

Ekzistojnë disa lloje të simptomave të alergjisë që mund të klasifikohen sipas pjesës së trupit që prekin:
• Lëkura: kruajtje, urtikarie dhe skuqje.
• Sytë: konjuktivit (kruajtje, lot dhe fotondjeshmëri).
• Hunda: rinit, sinozit dhe gjakderdhje nga hunda.
• Sistemi i frymëmarrjes: astma.
• Sistemi tretës: nauze, të vjella, diarre dhe dhimbje barku.
• Sistemi hematologjik: anemi, leukopeni dhe trombocitopeni.

Për shkak se çdo alergjen zakonisht shkakton simptoma të ngjashme, ato gjithashtu mund të klasifikohen sipas llojit të alergjisë:

• Ethet e polenit ose rinitit alergjik: teshtitje, kruajtje në hundë dhe sy, konjuktivit, acarim dhe rrjedhje hundësh.
• Alergjitë ushqimore: urtikarie, ndjesi shpimi gjilpërash në gojë dhe ënjtje të buzëve, gjuhës, fytyrës ose fytit.
• Pickimi nga insektet e grupit himenoptera: edemë (ënjtje) në vendin e pickimit, kruajtje në të gjithë trupin, shtrëngim në gjoks, kollë, gulçim.
• Alergjitë nga medikamentet: urtikarie, kruajtje e lëkurës, skuqje, ënjtje e fytyrës dhe gulçim.
• Dermatiti atopik ose ekzema: kruajtje, skuqje dhe tharje e lëkurës.

Komplikimet

Kur alergjitë janë të rënda, rreziku i problemeve shëndetësore rritet, kështu që është e dobishme të njihni ndërlikimet më të zakonshme që mund të ndodhin:

• Anafilaksia: Ky është një reaksion i rëndë alergjik që mund të jetë kërcënues për jetën. Simptomat më të zakonshme janë humbja e vetëdijes, gulçimi dhe rënia e presionit të gjakut. Shkaktarët kryesorë të alergjeneve janë ushqimi, barnat dhe pickimet e bletëve, grerëzave dhe insekteve të tjera të grupit Hymnoptera.
• Astma: Ky reagim i sistemit imunitar shpesh shkaktohet nga ekspozimi ndaj një alergjeni të pranishëm në mjedisin e jashtëm.
• Sinusiti dhe infeksionet e veshit ose të mushkërive: astma ose ethet e polenit rrisin rrezikun e zhvillimit të tyre.

Diagnoza dhe trajtimi

Përhapja e gjërë e problemeve me origjinë alergjike tek një përqindje e madhe e popullsisë, ka dhënë shumë më tepër njohuri për këtë fushë që po avancon me shpejtësi në dekadat e fundit, e si rrjedhim edhe efektiviteti i trajtimeve.

Në klinikën tonë, mjekët specialist pulmoalergologë dhe dermatologë mund të diagnostikojnë mbindjeshmërinë ndaj çdo ushqimi ose ilaçi përmes një game të gjerë testesh laboratorike dhe testeve të lëkurës. Bazuar në këto rezultate, pacientët do të marrin mjekimin e duhur dhe këshilla profesionale për parandalimin dhe reduktimin e problemeve alergjike.

Rezervoni terminin tuaj në 00389 2 3091 484