Muaj: Dhjetor 2022

Si të vendosni se cila është zgjedhja e duhur për ju?

Kolonoskopia si metodë shërben për zbulimin e ndryshimeve të mundshme kancerogjene të zorrës së trashë dhe rektumit.
Burrat dhe gratë me rrezik mesatar për kancer kolorektal duhet të fillojnë me kryerjen e kontrollit në moshën 50 vjeçare. Por nëse shfaqen simptoma si: gjakderdhje në jashtëqitje, kontrolli duhet bërë menjëherë.

Shumë njerëz zgjedhin kolonoskopinë klasike, e cila është standardi i artë për shqyrtimin dhe parandalimin e kancerit kolorektal. Përveç kolonoskopisë klasike ekziston edhe kolonoskopia virtuale.

Le t’i krahasojmë të dyja metodat për të zbuluar anët pozitive dhe negative të tyre

– Kolonoskopia klasike: rekomandohet të bëhet çdo 10 vjet.
Gjatë një kolonoskopie klasike, mjeku përdor një tub fleksibël për të futur një kamerë të vogël në zorrën e trashë përmes rektumit. Me ndihmën e kamerës kontrollohet pjesa e brendshme e gjithë zorrës së trashë, me anë të së cilës mund të zbulohet prania e polipeve apo ndonjë problem tjetër i mundshëm. Polipet janë rritje të vogla të njohura si “mishra të huaj” në muret e zorrës së trashë. Nëse nuk trajtohen, ato mund të rriten dhe të zhvillohen në kancer me kalimin e kohës.

Anet pozitive:

• Mënjanimi i polipeve. Mjeku mund të heq polipet gjatë vetë momentit të kryerjes së kolonoskopisë. Heqja e polipeve është mënyra më e mirë për të parandaluar kancerin kolorektal.
• Parehati minimale. Shqetësimi është minimal, sepse mjeku mund t’ju japë ilaçe për t’ju ndihmuar të qëndroni të relaksuar dhe të rehatshëm gjatë ekzaminimit.

Anët negative:

• Komplikimet – nuk janë të zakonshme, por futja e kamerës mund të shkaktojë gjakderdhje dhe shpim apo lëndim të zorrës së trashë.

– Kolonoskopia virtuale: rekomandohet të bëhet çdo 5 vjet

Kolonoskopia virtuale është një ekzaminim i veçantë me rreze X të zorrës së trashë duke përdorur tomografinë e kompjuterizuar (CT) me një dozë të ulët rrezatimi.
Është një procedurë më pak invazive në krahasim me kolonoskopinë konvencionale.
Mjeku radiolog i shqyrton imazhet e kolonoskopisë virtuale për të zbuluar praninë e mundshme të polipeve në brendësi të zorrës së trashë që ndonjëherë mund të shndërrohen në kancer të zorrës së trashë.
Procedura e kolonoskopisë virtuale mund të jetë e dobishme për pacientët që marrin medikamente për hollimin e gjakut ose që mund të mos jenë kandidatë për kolonoskopi konvencionale.
Kolonoskopia virtuale zgjat vetëm 10 deri në 15 minuta dhe nuk kërkon përdorimin e anestezisë.

Gjatë kolonoskopisë virtuale, mjeku juaj kryen një skanim CT të barkut dhe legenit (pelvisit) për të marrë imazhe 3D. Me anë të këtyre imazheve mund të zbulohen polipet ose anomali të tjera të mundshme në zorrën e trashë dhe rektum.

Anet pozitive:

• Më pak invazivitet. Mjeku do të fusë një tub në rektum dhe në zorrën e trashë. Por do të jetë më i shkurtër se ai që përdoret në kolonoskopinë klasike.
• Më pak komplikime. Nuk do të duhet të shqetësoheni për gjakderdhjen ose dëmtimin e zorrës së trashë.
• Ekzaminim gjithëpërfshirës. Mjeku mund të shohë edhe zonën jashtë zorrës së trashë. Kjo bën të mundur zbulimin e problemeve të tjera në zonën e legenit.

Anët negative:

• Përsëritje e mundshme. Përveç kolonoskopisë virtuale, mund të jetë e nevojshme të kryhet edhe kolonoskopia klasike. Nëse mjeku vëren polip ose ndonjë ndryshim tjetër të pazakontë gjatë kolonoskopisë virtuale, do t’ju duhet të jetë e nevojshme të kryhet edhe kolonoskopia klasike për të hequr polipin ose për të marrë një biopsi.
• Ekspozimi ndaj rrezatimit. Kolonoskopia virtuale ju ekspozon ndaj një doze të vogël rrezatimi. Doza e rrezatimit është më e lartë se ajo e radiografisë së zakonshme në kraharor, por shumë më pak se skanimi i rregullt CT.
  
  Anët negative:
  
• Përsëritje e mundshme. Përveç kolonoskopisë virtuale, mund të jetë e nevojshme të kryhet edhe kolonoskopia klasike. Nëse mjeku vëren polip ose ndonjë ndryshim tjetër të pazakontë gjatë kolonoskopisë virtuale, do t’ju duhet të jetë e nevojshme të kryhet edhe kolonoskopia klasike për të hequr polipin ose për të marrë një biopsi.
• Ekspozimi ndaj rrezatimit. Kolonoskopia virtuale ju ekspozon ndaj një doze të vogël rrezatimi. Doza e rrezatimit është më e lartë se ajo e radiografisë së zakonshme në gjoks, por shumë më pak se skanimi i rregullt CT.

Asnjë test nuk është i përsosur

Nëse preferoni më tepër kryerjen e kolonoskopisë virtuale për të shmangur përgatitjen për pastrimin e zorrës së trashë, mendoni përsëri. Për të dyja llojet e ekzaminimeve është i nevojshëm pastrami i zorrës së trashë. Kjo do të thotë se do të duhet të konsumoni lëngje të pastra dhe transparente (jo lëngje të trasha) një ditë para testit dhe detyrimisht do t’ju duhet të merrni laksativ.

Asnjë test shqyrtimi nuk është 100% i saktë. Mjeku juaj mund të mos i gjejë të gjitha polipet gjatë ekzaminimit tuaj. Kjo është veçanërisht i referohet polipeve që janë më të vështira për t’u parë, të tilla si polipet e vogla ose të sheshta. Megjithatë, statistikat tregojnë se të dy ekzaminimet janë opsione të mira shqyrtimi dhe parandalimi për kancerin kolorektal. Kostot dhe mbulimi i sigurimit privat për metodat e shqyrtimit ndryshojnë. Përpara se të planifikoni ndonjë nga këto, pyesni kompaninë tuaj të sigurimit nëse kostoja është e mbuluar.
Nëse jeni në rrezik të rritur për shfaqjen e kancerit kolorektal, bisedoni me mjekun tuaj se kur duhet të kontrolloheni. Çfarëdo që të zgjidhni, mos e shtyni këtë test nga frika e parehatisë. Kolonoskopia virtuale ose klasike mund të shpëtojë jetë nëse ndiqni rekomandimet e mjekut.

Rezervoni terminin tuaj në 02 3091 484

Përkushtimi, aftësia dhe eksperienca e ekipit të angiografisë rezultoi edhe një herë në implantimin e suksesshëm të një valvule aortale në zemër, e njohur si procedura TAVI.
Ekipi përbëhet nga: Dr. Villma Ampova-Sokolov kardiologe intervenuese, Dr. Nikolla Hristov kardiokirurg, Dr. Ilija Neshkovski kardiolog intervenues, Dr. Daniel Uniq, Dr. Dragica Vezenkova –Vuçkova anesteziologe, Infermierja Sonja Rusevska – infermierja e vetme e çertifikuar në vendin tonë për përgatitjen e valvulave aortale, Infermierja Susana Kostovska, Beti Ignatova dhe Vesna Naumovska, infermieret instrumentiste Sanja Davidov dhe Tina Bozhinovska, tekniku mjekësor Stefan Janeski dhe radioteknologu Mihajlo Manoilov përsëri treguan se janë në krye të detyrës për të shpëtuar jetë.

Ardhja e vjeshtës, moti i zymtë, errësira e hershme dhe rënia e temperaturave kontribuojnë në shfaqjen e luhatjeve të humorit te shumë njerëz. Ato shoqërohen më shpesh me një ndjenjë trishtimi të njohur si depresioni i vjeshtës.

Me ardhjen e vjeshtës, ditët e gjata me diell ua lënë vendin ditëve më të shkurtra e më gri. Me ndryshimin e stinëve, shumë njerëz përjetojnë ndryshime në gjendjen e tyre të humorit. Ata ndihen më të lodhur se zakonisht, më të trishtuar, duan të kalojnë më shumë kohë vetëm dhe kanë oreks më të madh. A është normal ky ndryshim dhe kur nevojitet ndihmë profesionale, psikiatrike? Dr. Marija Kostadinovska, psikiatre jep shpjegim më të detajuar.

Ndryshimet që vjeshta krijon në trupin tonë

Përveç faktit që kjo periudhë e vitit sjell peisazhe me nuanca të verdha dhe bakri, temperatura më të ftohta dhe ditë me shi, vjeshta sjell edhe ndryshime në bioritmin tonë. Kjo ndodh si rezultat i reduktimit të orëve të dritës natyrale gjatë gjithë ditës. Ky ndryshim, së bashku me të ftohtin, shkakton një ndjenjë trishtimi në trupin tonë, të njohur si depresioni i vjeshtës ose çrregullimi afektiv sezonal.

Me reduktimin e orëve të ekspozimit ndaj dritës së diellit, truri ynë prodhon më pak serotonin, i cili është një neurotransmetues përgjegjës për rregullimin e humorit, sjelljes, zakoneve të të ngrënit ose gjumit, ndër të tjera. Ardhja e vjeshtës nuk na prek të gjithëve me të njëjtin intensitet.

Simptomat më të zakonshme manifestohen me:

• Mungesë energjie dhe motivimi për të kryer rutinat e përditshme
• Ndjenjë shqetësimi
• Ndjenjë mërzie, trishtimi ose mungesë humori për pjesën më të madhe të ditës, pothuajse çdo ditë
• Humbje e interesit për aktivitetet që dikur ju pëlqenin
• Gjumë i tepruar
• Rritje e nevojës për marrje të karbohidrateve, konsum i tepërt i ushqimit dhe shtim në peshë
• Vështirësi në përqendrim
• Ndjenje e mungesës së shpresës, e pavlefshmërisë ose ndjenjë faji.

Normalisht, depresioni i vjeshtës fillon në vjeshtë dhe vazhdon gjatë periudhës së dimrit, dhe simptomat gradualisht zhduken me fillimin e pranverës dhe shfaqjen e ditëve me diell.
Megjithatë, nëse ky shqetësim vazhdon dhe simptomat intensifikohen (gjendja depresive vazhdon për ditë të tëra dhe nuk mund të rifilloni aktivitetet që normalisht ju pëlqejnë, regjimi i gjumit dhe oreksi kanë ndryshuar ndjeshëm, kërkoni ngushëllim dhe relaksim në alkool, ose ndiheni të pashpresë ose mendoni për vetëvrasje) është e nevojshme të kërkoni ndihmë profesionale në fushën e shëndetit mendor, tek mjeku psikiatër.

Aktivitete të cilat ndihmojnë në përballimin e depresionit të vjeshtës

Në përgjithësi, depresioni i vjeshtës është një çrregullim i përkohshëm që mund ta luftojmë nëse zbatojmë një sërë aktivitetesh që do të na ndihmojnë ta përballojmë këtë ndryshim sezonal në një mënyrë më pozitive.

Bëni mjedisin tuaj më të ndritshëm dhe me diell

Hapni grrilat/perdet, shkurtoni degët e pemëve që bllokojnë rrezet e diellit ose shtoni dritare në çatinë e shtëpisë tuaj. Uluni më pranë dritareve të ndritshme ndërsa jeni në shtëpi ose në zyrë.

Mos qëndroni të mbyllur në shtëpi

Merrni ekspozim shtesë ndaj dritës natyrale. Provoni të bëni shëtitje ose vrapime gjatë orëve të ditës me më shumë dritë dielli. Kryeni ushtrime në ambient të hapur, do të vëreni se ju përmirëson gjendjen tuaj të humorit dhe ju jep energji.

Flini mjaftueshëm

Mundohuni të flini mjaftueshëm, aq orë sa ju nevojiten për të pushuar mirë. Flini rregullisht gjatë javës. Gjumi i shqetësuar në këtë fazë të depresionit të vjeshtës mund të jetë negativ për gjendjen e humorit.

Bëni kujdes me ushqimin tuaj

Ushqimi bëhet një element bazë për të përballuar me sukses këtë ndryshim stinësh. Mundohuni të konsumoni ushqime të shëndetshme dhe të balancuara. Përfshini në dietën tuaj bishtajore, drithëra, mish dhe perime, të cilat sigurojnë hekur dhe forcojnë trupin.
Frutat arrore janë një tjetër aleat i mirë që do të ndihmojë në rritjen e rezervave të energjisë. Nga ana tjetër, qëndroni larg produkteve të sheqerit të rafinuar dhe karbohidrateve të thjeshta.
Është gjithashtu e rëndësishme të merrni vitamina dhe minerale të mjaftueshme për të rimbushur rezervat tuaja. Ju rekomandojmë mikronutrientët nga Orthomol Vital.

Intensifikoni jetën tuaj sociale, shoqërohuni dhe relaksohuni

Mundohuni të planifikoni takime me familjen dhe miqtë. Kjo do t’ju pengojë të shkëputeni nga jeta sociale dhe do të zvogëlojë tendencën tuaj për t’u izoluar. Praktikoni ato aktivitete që ju pëlqejnë më shumë, qoftë leximi i një libri, dëgjimi i muzikës apo piktura.

Nëse ndiqni këto këshilla, do të jeni në gjendje të sfidoni simptomat që lidhen me rënien e gjendjes shprirtërore/humorit dhe depresionit. Mundohuni ta përballoni në një mënyrë më ndryshe këtë stinë, shijojeni dhe kalojeni me sukses këtë periudhë të vitit.

Me uljen e temperaturave të jashtme në periudhën e vjeshtës dhe të dimrit, ne përballemi me infeksione respiratore virale gjithnjë e më intensive tek fëmijët, të cilat janë përgjegjëse për më shumë se 80% të të gjitha infeksioneve të frymëmarrjes.

Faktoret e rrezikut

Infeksionet respiratore përhapen më lehtë në ambjentet e mbyllura ku qëndrojnë një numër i madh fëmijësh, siç janë ambientet kolektive, kopshtet dhe shkollat. Karakterizohen nga transmetimi i shpejtë, pra transmetohen shumë lehtë nëpërmjet pikave të sekrecioneve të shpërndara nga kollitja, teshtitja, pra kontakti i ngushtë i një personi të shëndetshëm me personin e sëmurë, si dhe objektet që ndodhen në mjedisin e afërt. Fëmijët janë ata që vazhdimisht kanë kontakt me gjithçka që i rrethon dhe mund të bien lehtësisht në kontakt me vetë infeksionin. Si faktor shtesë përfshihen edhe lagështia e ajrit dhe ndotja e ajrit.

Gjithashtu, infeksionet kanë frekuencë më të lartë për shkak të veçorive anatomike dhe funksionale të sistemit të frymëmarrjes tek fëmijët (diametri më i vogël i rrugëve të frymëmarrjes, sekretimi i madh i mukusit).

Gjatë pandemisë Covid, fëmijët ishin më shumë në shtëpi me më pak kontakte sociale dhe për rrjedhojë ishin më pak të ekspozuar ndaj patogjenëve të tjera të frymëmarrjes. Tani që situata me koronavirusin është stabilizuar dhe i jemi kthyer jetës normale, fëmijët janë bërë më të ndjeshëm ndaj viruseve të shumta të rrugëve të frymëmarrjes dhe si pasojë sëmuren më shpesh.

Shkaktarët më të shpeshtë të infeksioneve respiratore virale janë: virusi sincicial respirator (RSV), rinovirusi, adenovirusi, influenca A dhe B, parainfluenza.

Sa do të sulmohet organiymi I fëmijës nga këto infeksione varet në radhë të parë nga virulence (shkalla e patogjenitetit, kapaciteti i mikroorganizmit për të prodhuar sëmundje), nga pjekuria e sistemit imunitar, si dhe mënyra e jetesës dhe ushqyerjes së fëmijëve. Sa më të vegjël të jenë fëmijët, aq më i papjekur është sistemi i tyre imunitar. Është e zakonshme që një fëmijë parashkollor të vuajë nga infeksione akute të rrugëve të sipërme të frymëmarrjes rreth 9 herë gjatë një viti kalendarik. Incidenca e tyre zvogëlohet me moshën.

Simptomat

Infeksionet virale respiratore zakonisht prekin rrugët e sipërme të frymëmarrjes dhe klinikisht manifestohen si: rinit, bajame, laringit, sinusit, si dhe rrugët e poshtme të frymëmarrjes që klinikisht manifestohen me bronkitit dhe pneumoni.
Në varësi të kohëzgjatjes, ato ndahen në infeksione akute dhe kronike.

Simptomat më të zakonshme të infeksioneve virale të frymëmarrjes tek fëmijët janë:

• rrjedhje e hundës
• sy të skuqur dhe të përlotur
• dhimbje të fytit
• teshtitje
• kollë
• temperaturë
• rraskapitje, dhimbje të muskujve dhe kyçeve
• dhimbje koke, nervozizëm
• ulje të oreksit
• skuqje të lëkurës

Fillimi i infeksionit viral manifestohet me rrjedhje të hundës, ngjirrje të zërit ose dhimbje në fyt, teshtitje, dhimbje koke të lehtë, rritje të temperaturës së trupit. Këto simptoma zakonisht zgjasin 3 deri në 5 ditë. Ato pasohen nga një kollë që në fillim është e thatë dhe më pas mund të jetë produktive. Simptomat zhvillohen me intensitet të ndryshëm dhe varen nga gatishmëria individuale e sistemit imunitar për të luftuar infeksionin. Infeksionet respiratore tek fëmijët më të rritur zakonisht manifestohen me simptoma të lehta krahasuar me foshnjat apo fëmijët më të vegjël, të cilat mund të shkaktojnë komplikime. Fëmijët lindin me antitrupa që i marrin në mënyrë transplacentare nga nëna.

Këto antitrupa pakësohen rreth muajit të katërt dhe kjo është periudha kur foshnja ka humbur antitrupat nga nëna dhe nuk ka krijuar ende antitrupat të veta. Pikërisht kjo është periudha më kritike tek foshnjat, prandaj nuk duhet të ekspozohen në tubime të mëdha ku ka një përqendrim të madh njerëzish dhe si pasojë sasia e viruseve është më e madhe dhe ka shumë probabilitet që të sëmuren, por kjo nuk do të thotë se duhet ti izoloni foshnjat plotësisht.

Tek infeksionet virale të frymëmarrjes, ajo që i tremb më shumë prindërit është rritja e temperaturës së trupit dhe si të përballen me të. Temperatura normale e trupit është 37 gradë e matur në mënyrë aksilare (nën sqetull) ose deri në 37,5 gradë e matur në mënyrë rektale.

Rrtija e temperaturës së trupit përfaqëson mekanizmin e parë mbrojtës të trupit në luftën kundër infeksionit duke vepruar në mënyrë të pafavorshme për zhvillimin e shumë viruseve (duke penguar që viruset ta sulmijnë organizmin) dhe është sinjali i parë i rëndësishëm në sistemin imunitar. Kur temperatura rritet në 38-38,5 gradë, aktivizohen mekanizmat imune që marrin pjesë në mbrojtjen e trupit. Nëse japim një antipiretik në temperaturë deri në 38,5 gradë, ka një përgjigje më të dobët ndaj vetë infeksionit dhe infeksioni mund të zgjasë më shumë. Prandaj, prindërit këshillohen të japin një antipiretik (ilaç për zbritjen e temperaturës) vetëm nëse temperatura është mbi 38.5 gradë.

Megjithatë, ajo që është e rëndësishme për mjekun pediatër është vetë ecuria e infeksionit, gjendja e përgjithshme e fëmijës, nëse ai përkeqësohet dhe nëse shfaqen simptoma shtesë të sëmundjes. Infeksionet virale zakonisht zgjasin 7 deri në 14 ditë.
Nëse simptomat zgjasin më shumë dhe prindi vëren sërish një rritje të temperaturës së trupit në një interval të shkurtër kohor, vështirësi në frymëmarrje, intensifikim të kollës, skuqje, të vjella, fëmija është adinamik dhe i dobët, si dhe nëse ka prani të simptomave të tjera që çojnë në përkeqësimin e gjendjes së pergjithshme, atëherë, të gjitha këto parametra duhet të paraqesin ALARM për prindin se diçka po ndodh me shëndetin e fëmijës së tyre.

Nëse simptomat zgjasin më shumë dhe prindi vëren sërish një rritje të temperaturës së trupit në një interval të shkurtër kohor, vështirësi në frymëmarrje, intensifikim të kollës, skuqje, të vjella, fëmija është adinamik dhe i dobët, si dhe nëse ka prani të simptomave të tjera që çojnë në perkeqesimin e gjendjes se pergjithshme të fëmijës, në këtë rast, të gjitha keto parametra duhet te paraqesin ALARM per prindin se dicka po ndodh në shëndetin e fëmijës së tyre. Këto simptoma janë shenja të një infeksioni të rrugëve të poshtme të frymëmarrjes, prandaj nevojiten shqyrtime shtesë dhe të jepet trajtimi i duhur. Nëse është e nevojshme, duhet të kryhen analiza laboratorike për të bërë diferencimin ndërmjet infeksionit bakterial dhe viral.

Mënyra se si trupi do të përballet me infeksionin viral varet nga statusi imunitar i fëmijës. Sistemi imunitar është çelësi i të gjitha sëmundjeve, duke filluar nga ftohja e zakonshme deri te sëmundjet më të rënda.

Trajtimi dhe terapia

Trajtimi për infeksionet virale të frymëmarrjes është simptomatik. Prindërit këshillohen të jenë të durueshëm dhe të lejojnë të funksionojnë së pari mekanizmat e mbrojtëse natyrale të fëmijës.

Rekomandohet:

• Dhënia e një antipiretiku të tipit paracetamol vetëm nëse temperatura është mbi 38.5 gradë.
• Dush me ujë të vakët, asnjëherë me ujë të ftohtë sepse mund të çojë në ftohje të papritur të trupit dhe në shok të temperaturës.
• Ftohje e trupit duke aplikuar një masazh me alkool mjekësor.
• Larje e hundës me sprej (ujë deti) do ta ndihmojë fëmijën të marrë frymë më lehtë përmes hundës.
• Rritja e konsumit të lëngjeve si çajrat, lëngjet, supat dhe solucionet e rihidrimit oral (elektrolite). Fëmijët zakonisht kanë oreks të reduktuar, kjo është normale, por para së gjithash duhet të sigurohemi që ata të pinë sa më shumë lëngje.
• Ushqim i ekuilibruar me vitamina dhe minerale.
• Pushim – pushimi do të ndihmojë në rikuperimin më të shpejtë të fëmijës.

Infeksionet virale nuk trajtohen anjëherë me antibiotikë. Antibiotiku funksionon vetëm nëse ka një infeksion bakterial, NUK FUNKSIONON TEK VIRUSET.
Nuk rekomandohet dhënia preventive e antibiotikëve. Përdorimi i tepërt i antibiotikëve çon në zhvillimin e rezistencës së baktereve, prandaj kemi mbërritur situatë ku duhet të japim antibiotik, por ai nuk jep rezultat ndaj infeksionin bakterial. Përdorimi joracional i antibiotikëve çon në shkatërrimin e baktereve të mira që gjenden në organizëm, në hundë, fyt, zorrë dhe në raste të tilla është shumë më e lehtë që bakteret patogjene të shkaktojnë sëmundje. Gjithashtu, antibiotikët dobësojnë më tej sistemin imunitar dhe nuk e ndihmojnë fëmijën të luftojë infeksionin. Për këtë arsye, antibiotiku jepet vetëm nëse ka nevojë për të.

Prindërit shpesh pyesin se çfarë të bëjnë për të rritur/forcuar imunitetin e fëmijës së tyre

Më efektive janë mënyrat natyrale të forcimit të imunitetit. Kjo do të thotë:
• Dietë e shëndetshme dhe e ekuilibruar, e pasur me proteina, vitamina dhe minerale. Konsum i shumë frutave dhe perimeve të freskëta.
• Ushqyerja me gji tek të porsalindurit dhe bebet.
• Qëndrim më i gjatë në ajër të pastër (në mal).
• Aktiviteti fizik i rregullt si dhe shëtitjet e përditshme do të kenë një efekt pozitiv në shëndetin e fëmijës.
• Gjumi me cilësi/i shëndetshëm.
• Zbatimi i masave elementare të higjienës (larja e rregullt e duarve, ajrimi i shpeshtë i ambienteve…)

Në periudhën vjeshtë-dimër, për shkak të prodhimit të pamjaftueshëm të vitaminës D përmes lëkurës nën ndikimin e diellit, në periudhat e ftohta të vitit nga muaji tetor deri në muajin prill rekomandohet marrja e vitaminës D. Vitamina D nuk është vetëm e rëndësishme për rritjen dhe zhvillimin e duhur të trupit të fëmijës, por ka një efekt të dobishëm edhe në sistemin imunitar. Gjithashtu, marrja e vitaminës C si një antioksidant thelbësor dhe kofaktor enzimë ndikon në mënyrë të favorshme në reaksione të shumta fiziologjike në trup, si dhe marrja e probiotikut.

Kombinimi i të gjitha këtyre masave të përmendura është një themel bazë që do të kontribuojë në forcimin e imunitetit tek fëmijët dhe në këtë mënyrë në trajtimin më të mirë dhe më të lehtë të infeksioneve virale të frymëmarrjes në këto ditë të ftohta.

Në Spitalin klinik Zhan Mitrev, një nga specialitetet kryesore është ortopedia. Ekipi ynë është i përbërë nga specialistë me përvojë: Dr. Sasho Mlladenovski – kirurg ortoped; prof. dr. Konstantin Mitev-specialist i kirurgjisë së përgjithshme, subspecialist traumatolog dhe prof. dr. Sllavço Stojmenski, specialist i kirurgjisë së përgjithshme, subspecialist traumatolog.

Të edukuar në qendrat më të mira evropiane për trajtimin operativ më të avancuar të dëmtimeve të sistemit muskuloskeletor: trajtimi minimal invaziv i frakturave të kockave, kirurgjia artroskopike, zëvendësimi i artikulacioneve protetike (pelvis, gju, shpatull, bërryl), trajtimin e sëmundjeve të shtyllës kurrizore, ortopedi pediatrike, patologji tumorale të kockave dhe indeve të buta si dhe mjekësi rigjeneruese me aplikimin e PRP, qelizave staminale (qelizave amë) dhe acidit hialuronik.

Me çfarë merret ortopedia?

Ortopedia është specialitet mjekësor që merret me trajtimin e kockave dhe muskujve. Kirurgjia ortopedike është degë e mjekësisë që merret me sëmundjet, lëndimet dhe gjendjet e sistemit muskuloskeletor që lidhen me muskujt dhe skeletin e trupit. Kjo përfshin nyjet, ligamentet, tendinat dhe nervat.

Ku duhet te drejtoheni për problemet ortopedike?

Nëse keni problem me kockat, nyjet ose muskujt, është e nevojshme që trajtimi juaj të ketë qasje
ortopedike.
Zakonisht mjeku i kujdesit parësor mund të diagnostikojë sëmundjen, pas së cilës ai duhet t’ju rekomandojë të kryeni kontroll specialistik tek mjeku subspecialist traumatolog ose mjeku ortoped.

Ortopedët dhe traumatologët

Ortopedët dhe traumatologët janë të trajnuar/edukuar për të trajtuar patologjinë e sistemit muskuloskeletor. Ata mund të diagnostikojnë gjendjet e kockave, muskujve, nyjeve, tendinave ose ligamenteve. Ata gjithashtu mund të trajtojnë lëndim, të ofrojnë rehabilitim dhe të këshillojnë se si të parandaloni dëmtimin e mëtejshëm në zonën e prekur.

Ekipi ynë i ortopedëve dhe traumatologëve ka njohuri multidisiplinare për të gjitha problemet që lidhen me sistemin muskuloskeletor, dhe përvoja e tyre shumëvjeçare dhe aplikimi i procedurave të avancuara diagnostike dhe operative mundësojnë trajtimin më modern të pacientëve të politraumatizuar, jeta e të cilëve është në rrezik.
Për të rezervuar kontrollin tuaj, mund të telefononi qendrën tonë të kontakteve në 02/3091-484.