Ekokardiografia transtorakale (TTE)

Ekokardiografia transtorakale është një teknikë standarde jo-invazive diagnostike që siguron një imazh të lëvizshëm të zgavrave/hapësirave të zemrës duke përdorur ultratinguj të drejtuar në gjoks përmes një sonde. Kjo teknikë mundëson vlerësimin e fuqisë pompuese të zemrës, gjendjen e valvulave (zhurmërat e zemrës), ndryshimet në përmasat e saj, zbulimin indirekt të infarktit, hipertensionit pulmonar, endokarditit, perikarditit, insuficiencës kardiake, funksionit diastolik dhe disinkronisë ventrikulare.

Ekokardiografia transezofageale (TEE)

Ekokardiografia transezofageale (TEE) është një procedurë diagnostike që kryhet përmes një sonde speciale të ngjitur në fundin e një tubi fleksibël që futet në ezofag nën ndikimin e anestezisë lokale të aplikuar më parë.

TEE ka dy avantazhe kryesore:

• Ofron një pasqyrë më të mirë në strukturat e zemrës, veçanërisht në septumin e zemrës dhe strukturën dhe funksionin e valvulave të zemrës
• Aplikohet në kirurgjinë kardiovaskulare dhe ndërhyrjet kardiologjike.

Rezonanca magnetike

Rezonanca magnetike e zemrës përfaqëson një metodë unike të sofistikuar për karakterizimin e miokardit pa rrezatim, me ose pa përdorimin e një agjenti kontrasti. Rezonanca magnetike e zemrës përdoret në diagnostikimin e shumë sëmundjeve të zemrës, ishemike dhe jo ishemike, tek pacientët me lloje të ndryshme të insuficiencës kardiake, në inflamacionin e miokardit dhe perikardit, diagnostikimin e mpiksjes së gjakut, tumoreve në zemër, defekteve të lindura dhe defekte të fituara të zemrës.
Përdoren protokolle që janë specifike për çdo lloj sëmundjeje. Prandaj para rezonancës magnetike të zemrës është e nevojshme të bëhet ekzaminimi ekokardiografik dhe të dihet qëllimi i ekzaminimit.

Metoda e rezonancës magnetike të zemrës aplikohet në Spitalin Klinik Zhan Mitrev që nga viti 2018. Deri më tani janë bërë rreth 2000 teste.
Vitet e fundit aplikojmë edhe rezonancën magnetike të zemrës me perfuzion, e cila synon të përcaktojë sëmundjen ishemike të zemrës, qëndrueshmërinë e miokardit, tregon nevojën për rivaskularizimin, si dhe vlerësimin e funksionit mikrovaskular.
Përveç zemrës, kjo metodë vizualizon edhe strukturat ekstrakardiake në gjoks dhe bark.

Rezonanca magnetike e zemrës është një përpjekje ekipore e teknikut të radiologjisë, radiologut, kardiologut dhe sigurisht pacientit. Ekzaminimi zgjat 30-45 minuta, në varësi të protokollit dhe bashkëpunimit me pacientin.
Në spitalin klinik Zhan Mitrev, rezonanca magnetike kardiake është një metodë e përditshme në punën e mjekut kardiolog. Me këtë metodë, ne mundësojmë një qasje të detajuar, gjithëpërfshirëse për çdo pacient individualisht.

Ekokardiografia e stresit

Ekokardiografia e stresit është një test që përdor teknika me ultratinguj për të përcaktuar se si muskuli i zemrës reagon ndaj stresit fizik, farmakologjik ose elektrik. Është një procedurë pa dhimbje, e cila arrin saktësi të ngjashme diagnostike dhe prognostike si testet e perfuzionit radionuklid, por me një kosto dukshëm më të ulët, pa ndikim negativ në mjedis dhe pa pasoja për pacientin dhe mjekun.

Saktësia e ekokardiografisë së stresit për zbulimin e sëmundjeve të rëndësishme koronare është ndërmjet 80-90% dhe tejkalon stres testin klasik koronar, veçanërisht tek gratë dhe pacientët me hipertrofi (trashje) të ventrikulit të majtë. Ekokardiografia e stresit është një mjet i fuqishëm prognostik për sëmundjet koronare kronike, pas infarktit të miokardit dhe në vlerësimin e pacientëve përpara një operacioni të madh jo-kardiak. Përdoret për të vlerësuar kinetikën e murit të ventrikulit të majtë, për të vlerësuar qëndrueshmërinë e miokardit dhe për të vlerësuar madhësinë e stenozës së aortës.

Ka disa indikacione për kryerjen e një ekzaminimi ekokardiografik të stresit.

Ka disa indikacione për kryerjen e një ekzaminimi ekokardiografik të stresit.

А. Diagnoza e sëmundjes koronare:

1. Pacientët tek të cilët stres testi është kundërindikuar
2. Pacientët tek të cilët stres testi nuk mund të kryhet (për shembull pacientët që janë të vështirë në lëvizje për shkak të problemeve me gjunjët, ijet, etj.)
3. Pacientët me stres test koronar të pa diagnostikuar ose të pa përcaktuar
4. Blloku i degës së majtë 5. Stres test i vlerave nënmaksimale (p.sh. pacientë me gjendje të keqe fizike)
5. Vlerësimi i qëndrueshmërisë tek pacientët me rrezik të lartë për operacionin e bypass-it koronar (nëse do të përfitojë pacienti nga operacioni bypass).

B. Prognoza dhe shtrirja e rrezikut tek pacientët me sëmundje të njohur koronare

C. Vlerësimi i rrezikut kirurgjikal

D. Vlerësimi për etiologjinë kardiake të dispnesë (mungesa e ajrit gjatë sforcimit/ përpjekjeve)

G. Vlerësimi pas rivaskularizimit

Gj. Vendndodhja e ishemisë

I. Vlerësimi i ashpërsisë së stenozës valvulare.

Testi ekokardiografik i stresit mund të kryhet duke përdorur dobutamine, dipiridamole ose çiklizëm. Eko-ja e dobutaminës është më e mirë te pacientët me astmë bronkiale ose me probleme në sistemin e përcjelljes të zemrës, ndërsa testi i dipiridamolit rekomandohet te pacientët me aritmi të rënda ose hipertension të rëndë. Ekokardiografia e stresit me biçikletë është testi fiziologjikisht më funksional që përdoret për të vlerësuar kinetikën kardiake kur pushoni dhe pas stërvitjes.

Ekzaminimi zgjat rreth 20-30 minuta, në kushte ambulatore.

Ekokardiografia e stresit është një metodë standarde në Spitalin Klinik Zhan Mitrev.

Testi i stresit koronar

Testi i stresit koronar përdoret për të vlerësuar efektet e zemrës nga sforcimi fizik.
Indikacionet për kryerjen e këtij testi janë: simptomat anginale tek pacientët me rrezik të lartë për sëmundje kardiovaskulare, vlerësimi i origjinës së simptomave si vështirësi në frymëmarrje dhe lodhje, provokimi i ritmit të çrregullt, kontrollimi i efektit të terapisë kundër hipertensionit.

Ekokardiografia e stresit

Ekokardiografia e stresit përdoret te personat të cilët për arsye të ndryshme nuk janë në gjendje të diagnostikohen me stres test koronar. Gjatë këtij testi, muskuli i zemrës stimulohet në mënyrë medikamentoze sikur të ishte nën aktivitet fizik.

Dopler transkranial

Është një metodë jo-invazive që, përveç qëllimeve të shumta, përdoret zakonisht për të vlerësuar rrezikun e goditjes në tru tek të rriturit deri në moshën 50 vjeç, i shkaktuar nga foramen ovale (PFO) persistent ose kanal atrial që normalisht humbet pas lindjes.

Kateterizimi i zemrës

Një procedurë në të cilën kardiologu bën një prerje të vogël në krah ose këmbë përmes së cilës futet katetër dhe bëhet përcjellja e saj në zemër nëpërmjet një ene gjaku. Kjo procedurë përdoret për:

Përcaktimin e vendndodhjes dhe madhësisë së ngushtimit të enëve të gjakut
Përcaktimin e rrahjeve të zemrës dhe funksionit të valvulës
Marrjen e gjakut nga një segment i caktuar
Përcaktimin e presionit të gjakut në një segment të caktuar
Injektimin e lëndës së kontrastit të dukshëm gjatë rëntgenit (radiografisë) të arterieve për përcaktimin e mbushjes së tyre me gjak.

Informacioni i marrë nga kjo procedurë ndihmon në planifikimin e kirurgjisë kardiovaskulare ose zgjidhjen e gjendjes me një lloj tjetër procedure intervente si angioplastika.

Angioplastika dhe stentimi

Angioplastika / ndërhyrje koronare perkutane

Përdoret për hapjen e arterieve që janë ngushtuar nga ateroskleroza dhe bëhet përmes një kateteri të futur me një prerje në krah ose këmbë në arteriet që ushqejnë zemrën. Kateteri ka një balon të mbledhur në majë dhe kur arrin në pjesën e ngushtuar ose të bllokuar fryhet për të shtyrë pllakën aterosklerotike drejt anës së arteries dhe për të zgjeruar arterien për përmirësimin e rrjedhjes së gjakut.

Rreth 70% e angioplastive përfundojnë me stentim – futja e një cilindri të vogël metalik të quajtur stentë në arterie.

Ekzistojnë 2 lloje stentesh: metalike – (Bare-metal stents) dhe stente të cilat janë të mbuluara me medikamente (Drug- eluting stents) që parandalojnë shfaqjen e shenjave dhe zvogëlojnë rrezikun e përsëritjes së mbylljes së arteries.

Valvuloplastika me balon

Përdoret për të zgjeruar valvulat e ngushta që nuk hapen siç duhet p.sh. në stenozën e aortës. Në këtë procedurë, baloni në pjesën e sipërme të kateterit fryhet për të shtrirë/ tërhequr dhe hapur plotësisht valvulën.

TEVAR dhe EVAR

– Thoracic endovascular aortic repair (TEVAR)
– Endovascular treatment of abdominal aortic aneurysms (EVAR)

Procedura minimalisht invazive që përfshijnë vendosjen e një stenti të veçantë në pjesën e dobësuar të aortës, e cila normalizon rrjedhjen e gjakut. Kjo metodë përdoret për të trajtuar aneurizmën ose për prerjen e aortës torakoabdominale.

Transcatheter aortic valve implantation (TAVI)

Procedurë minimalisht invazive për trajtimin e stenozës së rëndë të aortës përmes kateterit (pa nevojën e hapjes së kraharorit)