Марко, Мирко и Реско порачуваат: „ Барем еднаш во годината направете си контрола на срцето, да имаше нас кој да не подучи,  денска не ќе бевеме цимери во болничкава соба“

јануари 01,2016

Балија Ресим (44) , Марко Барукчиев (41)  и Мирко Крстевски (46) најтешките денови од нивниот живот ги поминуваат заедно. Сега кога најлошото е зад нив, ни раскажаа за периодот  во кои  животот им висел на конец. Сите тие премрежја, погрешни дијагнози, неправилни лекувања  се тоа е минато. Во болничката соба број  1 на одделението на интензивна нега,  низ шега ги нарекуваме тројцата мускетари, заради мотото ( заедничката приказна)  „ СИТЕ ЗА ЕДЕН  –  ЕДЕН ЗА СИТЕ „ . Разговорот го започнавме со најмладиот од нив Марко , огорчен  заради состојбата  и сплетот на околности поврзани со неговото здравје  , но сепак среќен што е жив.

„ Првите симптоми ги почувствував некаде во октомври,  непријатно  пецкање во нозете околу глуждовите,  како инсекти да ме лазат и многу брзо се заморував. Не можев да изодам ни стотина метри. Заминав на лекар, ми посочија дека мора да се направат повеќе прегледи . Тоа бараше многу време и нерви. Една болница , втора,  трета , нефункционални  апарати , немање на одредени реагенси, сите овие работи ме трошеа, премногу.  Лежев на клиника , состојбата ми се влошуваше. Ежекционата фракција на срцето  ми беше на 20.  Отоците не ми сплавнуваа, очајна состојба. Сакав да најдам болница во која може сите испитувања да ги направам на едно место. Морав да потпишам дека излегувам по своја волја , само губев време , не знаев дека морало да лежам 35 дена па потоа да ми направат коронарографија. Заминав од таму, терапијата ја продолжив дома. , па повторно се вратив за снимањето на крвните садови на срцето. Снимката покажа големо оштетување.  Од клиника ме прашаа да одберам што сакам да ми направат бајпас или стентови…Зарем јас да одлучам ? Предната лева страна ми беше потполно неупотреблива, на само 41 година, придонес за оштата лоша состојба на организмот имаа и инфекциите кои ги фатив од болнички бактерии од претходните две операции на препоните, па морав и тие да ги лекувам , не знам колку таблети испив,  терапии разно разни..Шокантна вистина. Не можев повеќе да се измачувам, да талкам, се јавив кај д-р Енвер Идоски од болницата  „Филип Втори“, местото каде што завршија сите мои маки, болницата во која сите треба да се пофалат од хигиеничарка до директор, професионалци до бескрај. По испитувањта овде со соодветен третман и лекување ми ја подигнаа срцевата фракција и ме подготвија за операција. Добив 4 бајпаса и „ремонт“  на валвулата. ОВА МИ Е ВТОР ЖИВОТ, БЛАГОДАРАМ…, А МИСЛЕВ ДЕКА СУМ МНОГУ ЗДРАВ“ .

На вториот кревет лежи машинобраварот Мирко кој има заболување на срцето од 2008 година,  кога во една државна здравствена институција му дијагностицирале  запушување на аортата.

„ По направениот стрес тест, мораше да се снимат крвните садови на срцето  Резултатите не беа добри, ми поставија стент. После една година стентот се запуши. Верувале или не докторот ми посочи дека можам да живеам и со запушен стент, и дека терапијата ќе биде доволна да се одржувам во живот.  Без никакви поправки на стентот кој е вграден , кој е нефункционален. Така и направив , пиев апчиња и верував дека ќе биде добро. Но, се заморував многу брзо, силата која ја имав како да ми ја снема преку ноќ. Не можев скали на качам кои претходно ги прескокав . Не знаев што ми се случува,  толкав маж а не можев  да подигнам кофа од 5 кг. Од нефункционалнста на стентот ми се влоши состојбата , не можев да дишам,  па лежев на клиника во два наврати, погрешната терапија ме дотолчи, ми даваа таблети од кои само спиев и едни за разредување на крвта. Морав да пресечам да направам нешто , а не знаев што.  Дојдов во „Филип Втори“  ми беше направена коронарографија . Резултатите ме разочараа,  истовремено и ме налутија,  бев лут на себе што верував дека со лекарствата,  без замена  на стентот како што ми кажа лекарот од државна ќе можам да живеам, шест месеци имав неиздржливи болки. По направената снимка на крвните садови на срецто  се шокирав. Овдешните лекари  ме информираа дека  имам оштетување на валвулата и мора да се оперирам. На операцијата ми ја заменија и другата валвула и ми поставија еден  бајпас. Бев гневен, лут, бесен  да ми се заменеше стентот навреме немаше да дојдам до оваа состојба.  Ги поздравувам сите лекари од оваа болница кои  се посветија максимално на мојата здравствена состојба и го направија она вистинското да може да живеам, без потешкотии.

Третиот „цимер“  во оваа соба е ресенчанецот Ресим, најдбриот угостител во светот( така го именуваа неговите цимери). Татко на три дечиња . Косово е земјата во која две од нив се образуваат. Еден викенд заминал со соругата да си ги посети, нивното патоување можело да заврши кобно.

„ За викенд отидов во Косово таму ми е фамилијата ,  децата на училиште. Само што стигнав следниот ден имав грч во пределот на градите и веднаш знаев бидејки имам икуство  со татако ми кој  е опериран. Овде во „Филип Втори’ му ставија 4 бајаса знаев дека е срцето,  знаев кои се симптомите и како се манифестираат. Сопругата ме однесе во итна помош,  на ЕХО прегледот  видоа дека имам срцев удар и ме испратија за Приштина . Им реков нема шанси да одам во Приштина , само во Скопје . кај д-р Мтрев. Немаа возило за транспорт, па јас повикав еден приватен доктор да биде до мене додека ме возат кон болницата „Филип Втори “. Се јавив на моите во Македонија ,  татко ми ја повика д-р Вилма Ампова Соколов да ме пречека , кога пристигнав се беше организирано.

Штом дојдов овде ми направија коронарографија и востановија дека левата комора од срцето воопшто не функционира. Ми ставија пумпа и ме стабилизираа едно 4 дена пред да ми направат операција. Ми поставија  3 бајпаса и почнав конечно нормално да дишам..Сакам да потенцирам дека јас во меѓувреме овие 2 години се лекувам од болки во рбетниот столб , лани бев во Игало, преклани во бања Ковиљача места кои помагаат за рехабилитација на рбетниот столб, лекарот од  Кочани ми ја даде таа дијагноза. Бидејки 2 години имав болки во тој дел од телото. Најтешко  ми е што не можеа лекарите да установат што ми е, не се најде ниту еден доктор во Кочани да се посомнева на срцето, направив и рентген снимање и магнетна резонанца за да се види точната причината за болката.  Востановија  истрошеност на Л 4 и Л 5 пршлените  и ме лекуваа од тоа , правев вежби , залудно.  Во глава ми беше само тоа… ме лекуваат од рбетниот столб  а јас имав срцеви  проблеми. Сега се чуствувам феноменално и благодарам на оваа прекрасна екипа посебно на д-р Жан Митрев , на сите морам вака авно да кажам  дека  ГИ САКАМ НАЈВЕЌЕ.“

Препораката на тројцата цимери до сите нас а ососбено до помладите е да прават барем еднаш  годишно контрола  на срцето тоа е главниот мотор во телото. Да имаше нив кој да ги посоветува  се би било поинаку.