Autor: zmc_piksel_dev

Çfarë është mezoterapia?

Mezoterapia është një metodë moderne jo-kirurgjikale e injektimit të përbërësve aktivë (ilaçe, aminoacide, minerale, vitamina, etj.) Në shtresën e mesme të lëkurës (mesoderm) e cila kryhet me disa teknika të gjilpërave, në thellësi të ndryshme në varësi të zonës në të cilin zbatohet. Prandaj është e nevojshme që kjo procedurë të kryhet nga një dermatolog i çertifikuar për këtë teknikë.

Mezoterapia u zhvillua fillimisht si metodë për trajtimin e dhimbjeve në 1952 nga mjeku francez Michel Pistor, dhe më pas fitoi popullaritet si një metodë bukurie.

Substancat të cilat përdoren gjatë mezoterapisë dhe aplikohen në shtresën e mesme të lëkurës janë mezokoktele të përgatitura posaçërisht dhe zakonisht përmbajnë vitamina, kolagjen, acid hialuronik, aminoacide dhe përbërës për të përmirësuar qarkullimin.

Mezoterapia në dermatologjinë estetike

Në dermatologjinë estetike, mezoterapia ka indikacione të shumta. Në varësi të diagnozës dhe nevojave të lëkurës, përveç funksionit themelor të hidratimit, mezoterapia përdoret edhe për induksion të kolagjenit, biorevitalizim, rinovim dhe përtëritje.

Ndihmon gjithashtu në zgjidhjen e shumë kushteve dermatologjike si puçrrat, rozacea, strijat, pigmentimin, shenjat, celulitin, alopecian dhe llojet e tjera të problemeve të lëkurës, kokës dhe flokëve.
Vetë procedura e futjes së përbërësve aktivë në zonën e synuar, përveç veprimit të përbërësve aktivë, vetë procesi i mikrobiteve në lëkurë shkakton stimulim mekanik që çon në stimulimin e sintezës së kolagjenit dhe elasticitetit, përmirësimin e tonit të lëkurës dhe përmirësimin e rrjedhës së gjakut në enët e gjakut.

Mezoterapia në trup

Në varësi të përbërësve aktivë dhe nevojave të pacientit, mezoterapia e trupit mund të jetë lipolitike ose anti-celulit, ndonjëherë një kombinim i të dyjave. Lipoliza përdoret kur është e nevojshme për të zvogëluar dhjamin e tepërt, pra për të zvogëluar vëllimin e zonave të caktuara si mjekër, kofshë, vithe, bark, shpinë. Mesoterapia anti-celulit përfshin substanca aktive që veprojnë në faktorët që shkaktojnë celulit, i cili përmirëson qarkullimin, kongjestionin limfatik dhe tonin e lëkurës.

Si duket vetë procedura e mezoterapisë?

Procedura është shumë e thjeshtë dhe pothuajse pa dhimbje. Ndonjëherë përdoret anestetik lokal për rehati më të madhe të pacientit dhe kryhet duke injektuar përbërës aktiv direkt në mezodermë me anë të një gjilpërë shumë të hollë. Për arritjen e efekteve më të mira, nevojiten disa trajtime, zakonisht 4-6 në intervale prej 10-14 ditësh (varet nga indikacioni). Efektet janë të dukshme pas trajtimit të parë.

Përfitimet e mezoterapisë

• Me anë të kësaj metode jo invazive, lëkura bëhet e butë, rrezatuese dhe e rinuar natyrshëm.
• Lëkura është e hidratuar thellë, sepse në këtë mënyrë ajo merr substancat aktive të nevojshme (vitaminat, acidin hialuronik dhe lëndët ushqyese që i mungojnë) direkt në mezodermë ku është më efektive. Zakonisht, për shkak të veçorisë së shtresës sipërfaqësore të lëkurës, shumë kremra dhe preparate që aplikohen në zona lokle shpesh nuk arrijnë në shtresat e thella të lëkurës atje ku është më të nevojshme, gjë që nuk ndodh me mezoterapinë. Kjo metodë vepron drejtpërdrejt në shtresën e mesme të lëkurës.
• Rrudhat e vogla zhduken dhe rrudhat e thella zvogëlohen dukshëm.
• Efekt i shpejtë dhe i qëndrueshëm.

Rezervoni terminin tuaj në 00389 2 3091 484

Oksigjeni është një përbërës thelbësor për trupin tonë. Kur flasim për oksigjenimin, pra furnizimin me oksigjen të trupit, nuk flasim vetëm frymëmarrjen si proces, por edhe për procese të tjera që ndodhin në trupin tonë. Oksigjeni merr pjesë në një numër reagimesh metabolike, siç është marrja e energjisë përmes oksidimit të lëndëve ushqyese. Nga ana tjetër, kur qelizat në trupin tonë privohen nga oksigjeni, ato vdesin.

Ekspertët kanë gjetur një lidhje ndërmjet kancerit dhe mungesës së oksigjenit, pasi qelizat kancerogjene janë treguar anaerobe, që do të thotë se nuk kanë nevojë për oksigjen për t’u shumuar. Gjithashtu është dëshmuar se PH alkalin favorizon oksigjenimin e trupit.

Oksigjenizimi i duhur ndihmon në eliminimin e mbetjeve toksike përmes oksidimit. Në këtë proces, funksionimi i duhur i qelizave të kuqe të gjakut që bartin hemoglobinë në të gjitha qelizat në trup është thelbësor, sepse hemoglobina në vetvete është proteina përgjegjëse për transportimin e oksigjenit.

Konsumoni ushqime alkaline: disa ushqime lënë mbetje acide që çojnë në uljen e pH të gjakut. Këtu bëjnë pjesë ushqimet me origjinë shtazore (mishi, produktet e qumështit) dhe ushqim i rafinuar dhe i përpunuar. Ndërsa perimet, frutat, frutat arrore, farat dhe drithërat krijojnë një mjedis alkalik. Në rast se kjo e fundit mbizotëron në dietën tonë, nivelet e oksigjenit rriten.

• Pini mjaftueshëm ujë: Jo vetëm që është i nevojshëm për përdorimin e oksigjenit, por edhe për qarkullimin e gjakut. Cilësia e ujit është thelbësore. Për këtë arsye, uji duhet të filtrohet ose mineralizohet.
• Merrni frymë siç duhet: kur marrim ajër nëpërmjet traktit të sipërm respirativ, enët e gjakut ngushtohen, duke zvogëluar kalimin e oksigjenit në qeliza. Për këtë arsye, këshillohet të merrni frymë ngadalë (afërsisht 12 herë në minutë), përmes diafragmës dhe përmes hundës (jo nëpërmjet gojës).
• Kryeni aktivitet fizik ditor: Ushtrimet gjimnastikore dhe aktivitetet fizike si noti, ecja, vrapimi dhe çiklizmi, të gjitha ndihmojnë për të rritur nivelin e oksigjenit në trup. Kryerja e ushtrimeve rrit eliminimin e mbetjeve toksike përmes sistemit limfatik. Në këtë mënyrë, është më e dobishme të bëni të paktën 15 minuta ushtrime në ditë sesa një orë aktivitet të sforcuar në palestër.

Mbajtja e niveleve të larta të oksigjenit në trup jo vetëm që ndihmon në parandalimin e sëmundjeve, por gjithashtu ndihmon në rritjen e vitalitetit, përmirësimin e funksionit të trurit dhe zvogëlimin e stresit.

Rënia e flokëve

Rënia e flokëve mund të shkaktohet nga një sërë arsyesh, përfshirë praninë e zbokthit, yndyrën e tepërt në rrënjën e flokëve, sëmundjet e sistemit të tretjes, ndryshimet në sistemin nervor, shtatzëninë, problemet emocionale dhe sëmundjet infektive. Sidoqoftë, duhet të merret parasysh se është e zakonshme dhe normale të humbasësh mesatarisht 50 deri në 80 qime në ditë.

Zbokthi

Zbokthi është një çekuilibër në procesin e humbjes së qelizave natyrore nga lëkura e kokës. Tek personat me zbokth, qelizat e vdekura të kokës zhvishen me një shkallë shumë më të lartë se normalja. Numri i madh i qelizave të humbura shkakton rritjen e mikroorganizmave (flora mikrobike) në lëkurën e kokës. Ekzistojnë disa teori për shkakun e saj, por nuk dihet saktësisht se cili është shkaku i tij i vërtetë.

Zgjidhja e mundshme

Flokët duhet të mbahen të pastra. Nëse është e nevojshme, mund ti lani çdo ditë me një shampo të butë ose të përgatitur posaçërisht për t’iu përshtatur llojit të problemit. Përfshini ushqime të pasura me acide yndyrore, të tilla si avokado, vaj peshku. Dhe shmangni ushqimet e skuqura, sheqerin, çokollatën, vezët dhe qumështin me shumë yndyrë.

Flokë të thatë

Flokët e gjata mund të jenë shumë më të thata se flokët e shkurtër sepse janë të ekspozuar për një ndaj faktorëve që i kanë prekur ato për një kohë të gjatë. Thatësia është kryesisht për shkak të faktorëve që parandalojnë sekretimin e nevojshëm të yndyrës, megjithëse ka shkaqe të tjera të jashtme që mund ta shkaktojnë atë.

Zgjidhja e mundshme

Lani flokët me një shampo me cilësi të mirë dhe aplikoni balsam të përshtatshëm për këtë lloj problemi. Konsumoni ushqim të ekuilibruar.

Flokë të yndyrshëm

Shkaqet e flokëve me yndyrë janë përgjithësisht të brendshëm dhe kanë të bëjnë me tre faktorët në vijim: ushqimi i pasur me yndyrë, çrregullimi hormonal dhe larja e shpeshtë e flokëve nëse ato janë tashmë të ydyrshëm.

Zgjidhje: Nëse keni nevojë të lani flokët çdo ditë, mos përdorni shampoo për flokë të yndyrshëm, sepse produktet e forta, në vend që të ekuilibrojnë yndyrën, mund të bëhen shkaku kryesor i flokëve të yndyrshëm. Gjithashtu, shumë e rëndësishme është të konsumoni një dietë të ekuilibruar.

Zgjidhje të mundshme

Zbatimi i trajtimit kundër këtij problemi, një ose dy herë në javë, do t’ju ndihmojë të rivendosni ekuilibrin natyral të flokëve tuaj duke i larë ato para gjumit gjë që do të stimulojë qarkullimin e gjakut në skalpin tuaj, i cili është shumë i shëndetshëm për oksigjenimin.

Ju gjithashtu duhet të përdorni produkte të veçanta që mbrojnë flokët tuaj nga dielli kur shkoni në plazh ose notoni.

Vrima mbi sipërfaqen e thonjve

Nëse tek thonjtë tuaj shfaqen vrima me madhësinë e kokës së gjilpërës, shkaku është mungesa e qelizave sipërfaqësore të thonjëve, të ashtuquajtura qelizat me brirë. Kjo është plotësisht normale dhe e padëmshme. Sidoqoftë,
shfaqja e vrimave të thella tek thonjtë është shenjë e mundshme e pranisë së psoriazës, dhe mund të ketë të bëj edhe me praninë e ekzemës ose të jetë rezultat i kushteve të punës (vishni doreza për të shmangur kontaktin me substancat
agresive / gërryese).

Shfaqja e brazdave

Brazdat e holla dhe të gjata zakonisht shfaqen me kalimin e viteve (gjatë plakjes) dhe nuk janë shkak për panik. Kryeni masazhe të rregullta me vaj ulliri mbi sipërfaqen e thonjve. Mungesa e lëngjeve në trup ndryshon gjithashtu strukturën e thonjve, prandaj duhet të pini mjaftueshëm ujë. Ekspertët rekomandojnë të pini të paktën një litër në ditë.

Gjithashtu mund të shfaqen brazda tërthore (horizontale). Zakonisht formimi i tyre ndodh pas lëndimit ose sëmundjeve inflamatore të cilat shkaktojnë ethe (legjionella ose malaria).

Thonj të thatë dhe të brishtë

Keni thonj të thatë dhe të brishtë? Mos u shqetesoni. Në shumicën e rasteve është një problem thjesht estetik, i shkaktuar nga kontakti i shpeshtë me ujë dhe substanca gërryese, siç janë pastruesit dhe detergjentët. Aplikoni shpesh krem duarsh, nëse është e mundur gjithmonë pas larjes së duarve.

Përdorni vetëm pastrues manikyri pa aceton dhe vishni doreza kur punoni në shtëpi ose në kopsht. Rekomandohet masazh me vaj të veçantë për thonjtë.

Nëse gjendja e thonjve tuaj nuk përmirësohet me këto masa, atëherë shkaku i problemit tuaj mund të jetë çrregullimi i funksionit të tiroides. Një tjetër shkak mund të jetë mungesa e hekurit ose zinkut. Në raste të tilla, është më mirë të vizitoni mjekun tuaj.

Thonjtë e lakuar

Thonjtë e lakuar (me lakim konveks) që zakonisht shfaqen me trashjen e majave të gishtërinjve, që mjekët i quajnë akropati ose gishtërinjtë në formën e shkopave të daulles. Një shkak i zakonshëm është mungesa e oksigjenit në gjymtyrë, që do të thotë se ky ndryshim i thonjve mund të jetë një shenjë paralajmëruese e sëmundjes së zemrës, frymëmarrjes ose mëlçisë, dhe përsa i përket pamjes së tyre kërkon konsultë mjekësore.

Termi “thonj lugë” i referohet një gjendje në të cilën pjesa e mesme e thonjve fundoset dhe maja lakohet lart. Dy shkaqe të zakonshme janë përdorimi i sapunëve për heqjen e yndyrës dhe kontakti me pastrues irritues ose materiale pune të tilla si çimentoja. Prandaj, kaloni te pastruesit jo-agresivë ose më pak agresivë dhe vishni doreza për punët e shtëpisë dhe punët e ndërtimit.

Një shkak tjetër i mundshëm është anemia, dhe nëse problemi vazhdon, duhet të kontaktoni mjekun tuaj. Mjeku ndoshta do të kërkojë / rekomandojë që të bëni analiza laboratorike për të përcaktuar nivelin e hekurit në gjak.

Njollat

Ngjyrosja e thonjve shpesh shkaktohet nga faktorë të jashtëm siç janë kimikatet, manikyri me ngjyra intensive dhe goditjet apo lëndimet. Nëse zona e prekur duket e bardhë apo e verdhë dhe duket se po përhapet, mund të jetë një infeksion mykotik. Nëse thoi ose një segment i thoit ka ndryshuar ngjyrën natyrale, përdorimi i manikyrit (llakut) mjekësor mund të jetë një zgjidhje për problemin tuaj.

Nëse problemi vazhdon dhe bëhet më serioz, duhet të konsultoheni me mjekun tuaj, i cili do të përshkruajë ilaçet e duhura për të zgjidhur problemin tuaj. Mbi të gjitha, duhet të bëni durim! Infeksionet mykotike janë të rënda dhe mund të rikthehen nëse e ndërpritni trajtimin para kohës së indikuar nga mjeku.

Vija të errëta

Nëse shfaqet ndonjë vijë vertikale e errët ose ndonjë linjë e errët në ndonjë prej thonjve tuaj, drejtohuni menjëherë te mjeku. Megjithëse ekzistojnë një numër kushtesh në të cilat ndodh pigmentimi i thonjve, është e rëndësishme të siguroheni për përjashtimin e pranisë së melanomës ose kancerit të thonjve. Zbulimi i hershëm i melanomës është shumë i rëndësishëm dhe konsultimi i hershëm mund të çojë vetëm në ubmjen e thoit dhe jo të një pjese ose të të gjithë gishtit.

Në Laboratorin e Gjenetikës dhe Mjekësisë së Personalizuar në Spitalin klinikën Zhan Mitrev gjatë ditës së djeshme u identifikuan dy pacientë pozitivë ndaj sojit delta të SARS-CoV-2 (B.1.617.2) i cili zyrtarisht konfirmoi se soji delta po përhapet në Maqedoni.

Nga fillimi i pandemisë, laboratori ynë rregullisht kryen sekuencionimin e mostrave pozitive për zbulimin e llojeve të reja në vend. Të gjithë shembujt pozitivë të përcaktuar me shumë kujdes për të cilët dyshohet se janë të sojit tjetër të virusit përveç atij dominant, i nënshtrohen sekuencionimit dhe përcaktimit të mëtejshëm të llojit specifik.

Në këtë rast u përcaktua se bëhej fjalë për sojin delta, i njohur gjithashtu si lloji “indian”.

Në janar të këtij viti, lloji britanik i virusit u zbulua në laborator për herë të parë në vend. Që nga ajo kohë, laboratori vazhdon vazhdimisht të zbatojë rekomandimet botërore për renditjen e rregullt të virusit dhe për të monitoruar shfaqjen e llojeve të reja, si dhe praninë e tyre në vend.

Çfarë është hernia inguinale apo e njohur ndryshe si dalja e dhjamit?

Hernia inguinale ndodh kur indet, si pjesë e zorrëve, dalin nëpërmjet zonave të dobësuara të muskujve të barkut duke formuar gungë të dukshme në formë topi në sipërfaqe të lëkurës. Gunga mund të jetë e dhimbshme, veçanërisht kur kolliteni, përkuleni ose ngrini pasha të rënda.
Hernia inguinale nuk është gjithmonë e rrezikshme. Sidoqoftë, nëse nuk përmirësohet vetvetiu, mund të çojë në komplikime të rrezikshme për jetën. Mjeku juaj ndoshta do të rekomandojë kryerjen e operacionit për të riparuar hernien e ijëve (në zonën e bikinit) të zgjeruara ose të dhimbshme, e cila konsiderohet si një procedurë shumë e zakonshme.

Simptomat

Simptomat e hernies inguinale përfshijnë:

Shfaqjen e një gungë/ kokrre në pjesën e të dyja anëve të ijeve e cila bëhet më e dukshme kur qëndroni në këmbë dhe veçanërisht nëse kolliteni ose kryeni ushtrime

• Djegie ose dhimbje në zonën ku është shfaqur gunga
• Dhimbje në ijë ose shqetësim, veçanërisht kur përkuleni, kolliteni ose ngriheni pesha të rënda
• Ndjenjë rëndese ose tërheqje në zonën e ijeve
• Dobësi ose presion në zonën e ijeve
• Dhimbje rastësore dhe ënjtje rreth testikujve kur pjesa e fryrë e zorrëve zbret dhe hyn në skrotum

Shenjat dhe simptomat tek fëmijët

Hernia inguinale tek foshnjat dhe fëmijët e vegjël është rezultat i dobësisë së murit të barkut dhe ndodh që në lindje. Ndonjëherë hernia mund të shihet vetëm kur foshnja qan, kollitet ose lodhet për të zbrazur zorrët. Fëmija mund të bëhet nervoz dhe të ketë më pak oreks se zakonisht.

Tek fëmijët më të rritur, hernia ka të ngjarë të jetë më e dukshme gjatë kollitjes ose tendosjes gjatë zbrazjes së zorrëve. E njëjta gjë vihet re kur fëmija qëndron për një kohë të gjatë.

Kur mund të shkaktojë problem hernia?

Nëse nuk mund ta shtyni / ktheni brenda hernien, përmbajtja e saj mund të bllokohet në murin e barkut. Një hernie e tillë mund të kompresohet, duke dëmtuar rrjedhën e gjakut në indin në të cilin është bllokuar. Hernia e bllokuar mund të jetë kërcënuese për jetën nëse nuk trajtohet.

Simptomat e hernies së bllokuar përfshijnë:

• Të përziera, të vjella ose të dyja
• Ethe
• Dhimbje të papritur që intensifikohet shpejt
• Gungë e cila mund të ndyshojë ngjyrë (të bëhet e kuqe, e purpurt ose e errët)
• Pamundësia për të zbrazur zorrët ose gazrat

Tek shumë persona, dobësia e murit të barkut që shkakton shfaqjen e hernies inguinale ndodh që në lindje, kur mukoza e barkut (peritoneumi) nuk mbyllet siç duhet. Herniet e tjera inguinale ndodhin më vonë gjatë jetës, kur muskujt dobësohen ose ndryshojnë me kalimin e moshës, si pasojë e aktivitet të rëndë fizik ose nga kolla e shkaktuar nga pirja e duhanit.

Dobësia në murin e barkut mund të ndodhë më vonë gjatë jetës, veçanërisht pas ndonjë dëmtimi në stomak ose pas operacionit.

Tek burrat, pika e dobët është në kanalin inguinal, ku kanali i spermatozoidit hyn në skrotum. Tek gratë, kanali inguinal mbart ligament që ndihmon në mbajtjen e mitrës në vend, ndërsa hernia ndonjëherë ndodh kur indi lidhës i mitrës bashkohet me indin që rrethon kockën pubike.

Faktorët e rrezikut

Faktorët që kontribuojnë në zhvillimin e hernies inguinale janë:

• Gjinia. Burrat kanë tetë herë më shumë gjasa të zhvillojnë hernie inguinale në krahasim me gratë.
• Mosha. Muskujt dobësohen me kalimin e viteve.
• Raca. Raca e bardhë është më e prekur.
• Faktori trashëgues. Nëse keni një anëtar të rrethit të ngushtë familjar, (prind, vëlla ose motër) që vuan nga kjo gjendje, ka shumë të ngjarë që edhe ju të vuani.
• Kollë kronike. Kollë e shkaktuar nga pirja e duhanit
• Kapsllëku kronik. Kapsllëku shkakton tendosje gjatë zbrazjes së zorrëve.
• Shtatzënia. Shtatzënia mund të dobësojë muskujt tuaj të barkut dhe të shkaktojë më shumë presion brenda barkut.
• Lindja e parakohshme dhe pesha e ulët gjatë lindjes.
• Hernia ose shërimi i mëparshëm i hernies inguinale. Edhe nëse hernia e mëparshme ka ndodhur në fëmijëri, ju keni rrezik më të lartë të zhvillimit të hernies inguinale.

Parandalimi

Nuk është e mundur të parandalohet predispozita e lindur që rrit prirjen për shfaqjen e hernies inguinale. Por ju mund të zvogëloni presionin e ushtruar në muskujt e barkut dhe indet. Për shembull:

• Mbani një peshë të shëndetshme dhe normale. Flisni me mjekun tuaj për ushtrime dhe një plan diete që është më e përshtatshme për ju.
• Përfshini më shumë ushqime të pasura me fibra në dietën tuaj. Frutat, perimet dhe drithërat integrale përmbajnë fibra që mund të ndihmojnë në parandalimin e kapsllëkut dhe zbrazjen e zorrëve.
• Mos ngrini pesha të rënda ose bëjeni atë me kujdes. Nëse duhet të ngrini diçka të rëndë, gjithmonë përkulni gjunjët, jo belin.
• Lini duhanin. Përveç pasojave negative që çojnë në shumë sëmundje të rënda, pirja e duhanit gjithashtu ka një ndikim negativ mbi hernien inguinale. Përkatësisht, pirja e duhanit shkakton kollë kronike që mund të çojë në përkeqësimin e hernies inguinale.

Alergjia nga dielli është një term që përdoret shpesh për të përshkruar një numër kushtesh në të cilat shfaqet skuqje e lëkurës ose kruajtje kur ekspozohet ndaj rrezeve të diellit. Forma më e zakonshme e alergjisë nga dielli është erupcioni ose i njohur ndryshe si shpërthim polimorf i dritës, i cili gjithashtu njihet si alergji e shkaktuar nga dielli.

Disa persona kanë një lloj alergjie të trashëguar nga dielli. Disa të tjerë zhvillojnë shenja dhe simptoma vetëm kur diçka tjetër i shkakton ato, të tilla si ilaçet ose kontakti i lëkurës me bimë të tilla si pashkanati ose limoni jeshil. Rastet e lehta të alergjisë nga dielli mund të zhduken pa terapi. Sidoqoftë, format më të rënda të alergjisë mund të kërkojnë trajtim me kremra ose tableta steroide. Personat me alergji të rëndë ndaj diellit mund të kenë nevojë të marrin masa paraprake dhe të përdorin krem me faktor mbrojtës ndaj rrezeve të diellit.

Simptomat

Pamja e lëkurës së prekur nga alergjia e diellit mund të ndryshojë shumë në varësi të shkakut të problemit.
Simptomat që mund të ndodhin janë:
• Skuqje
• Kruajtje ose dhimbje
• Pika të vogla
• Rrjepje e lëkurës, shtresa të thata ose gjakderdhje
• Flluska ose njolla

Zakonisht, simptomat shfaqen vetëm në rastet e lëkurës së ekspozuar në diell dhe zakonisht shfaqen brenda disa minutash ose orësh pas ekspozimit në diell.

Kur duhet të paraqiteni tek mjeku?

Duhet të paraqiteni tek mjeku juaj dermatolog nëse keni reaksione të pazakonta ose shqetësuese të lëkurës pas ekspozimit në diell. Për simptoma të rënda ose të vazhdueshme, duhet të ndiqeni nga mjek dermatolog i cili do të bëj vendosjen e diagnozës së saktë dhe do t’ju rekomandojë terapinë e duhur për trajtimin e këtyre çrregullimeve të lëkurës.

Shkaqet

Disa lloje ilaçesh, kimikatesh dhe sëmundjesh mund ta bëjnë lëkurën më të ndjeshme ndaj diellit. Nuk dihet me siguri përse disa persona kanë alergji nga dielli dhe të tjerët jo. Ndoshta këtu luajnë rol disa tipare të trashëguara.

Faktoret e rrezikut

Faktorët e rrezikut për reaksionin alergjik ndaj rrezeve të diellit janë:

• Raca. Çdokush mund të vuaj nga alergjia e diellit, por ka disa alergji të shkaktuara nga dielli që janë më të zakonshme tek njerëzit me lëkurë të bardhë.
• Ekspozimi ndaj substancave të caktuara. Disa simptoma të alergjisë së lëkurës shkaktohen kur lëkura bie në kontakt me substance të caktuara dhe më pas ekspozohet ndaj rrezeve të diellit. Substancat që shpesh shkaktojnë këtë lloj reagimi janë parfumet, dezinfektuesit, madje edhe disa nga kimikatet e përdorura në kremrat kundër diellit.
• Përdorimi i barnave të caktuara. Disa ilaçe mund të përshpejtojnë procesin e djegies së lëkurës – të tilla si antibiotikët (tetraciklina), ilaçe sulfonamide dhe ilaçet të cilat përdoren për qetësimin e dhimbjeve të tilla si ketoprofen.
• Prania e ndonjë sëmundje tjetër të lëkurës. Dermatiti rrit rrezikun e alergjisë nga dielli.
• Faktori trashëgues. Nëse ndonjë nga anëtarët e rrethit më të ngushtë familjar (vëllai, motra ose prindërit) vuajnë nga alergjia e diellit, ka shumë mundësi që alergjia të shfaqet edhe tek ju.

Parandalimi

Nëse keni alergji ndaj diellit ose ndjeshmëri të rritur ndaj diellit, mund të parandaloni reagimin duke ndjekur këto rekomandime:

• Shmangni ekspozimin në diell gjatë periudhës së indeksit të lartë. Mundohuni të shmangni ekspozimin në diell ndërmjet orës 10:00 dhe 16:00.
• Shmangni ekspozimin e menjëhershëm ndaj rrezeve të forta të diellit. Rritni gradualisht kohën e kaluar jashtë në mënyrë që qelizat e lëkurës të kenë kohë për tu përshtatur me rrezet e diellit.
• Përdorni syze dielli dhe veshje mbrojtëse. Këmisha me mëngë të gjata dhe kapele me strehë të gjerë mund të ndihmojnë në mbrojtjen e lëkurës tuaj nga dielli. Shmangni pëlhura që janë të holla ose të endura rrallë pasi rrezet UV mund të kalojnë përmes tyre.
• Përdorni krem mbrojtës. Përdorni krem për diellin me spektër të gjerë dhe me faktor mbrojtës të paktën 30. Aplikoni kremin kundër diellit çdo dy orë, ose më shpesh nëse bëni not ose djersiteni.
• Shmangni alergjenët e njohur. Nëse e dini që ndonjë substancë e veçantë ju shkakton reagim në lëkurë, të tilla si ilaçet ose kontaktet me alergjenët, mundohuni ti shmangni ato.

Atrofia vaginale ka të bëjë me dobësinë, thatësinë dhe pezmatimin e mureve të vaginës dhe ndodh pikërisht atëherë kur trupit tuaj i mungon hormoni i estrogjenit, zakonisht pas menopauzës.

Për shumë gra, atrofia vaginale jo vetëm që e bën marrëdhënien seksuale të dhimbshme, por gjithashtu shkakton vështirësi dhe probleme me urinimin. Për shkak se kjo gjendje ka të bëj me një kombinim të simtomave vaginale dhe urinare, mjekët për të përshkruar atrofinë vaginale shpesh përdorin termin “sindromi gjeniturinar në menopauzë (GSM)”.

Reduktimi i nivelit të estrogjenit shkakton ndryshime në trupin tuaj, por kjo nuk do të thotë se duhet të jetoni me probleme dhe vështirësi të shkaktuara nga GSM. Ekzistojnë mënyra të thjeshta dhe efikase për trajtimin e këtij problemi.

Simtomat

Këto janë disa nga shenjat dhe simptomat e sindromës gjenitourinare në menopauzë:

• Thatësi vaginale
• Djegie (veçanërisht gjatë urinimit)
• Rrjedhje vaginale (sekrecion)
• Kruarje
• Nevojë urgjente për të urinuar
• Infeksione urinare të përsëritura
• Inkontinecë urinare
• Gjakderdhje e lehtë pas marrëdhënies seksuale
• Inkomoditet gjatë marrëdhënies seksuale
• Reduktim i njomjes/ lubrifikimit të vaginës gjatë aktivitetit seksual
• Ngushtim dhe shkurtim i kanalit vaginal

Shkaqet

Sindromi gjenitourinar në menopauz është i shkatuar nga reduktimi i prodhimit të estrogjenit. Për shkak të reduktimit të estrogjenit, indet vaginale bëhen më të holla, më të thata, më pak elastike dhe të thyeshme.

Reduktimi i nivelit të estrogjenit mund të shfaqet në rastet në vijim:

• Pas menopauzës
• Gjatë periudhës para menopauzës (perimenopauza)
• Pas mënjanimit kirurgjik të të dyja vezoreve
• Gjatë periudhës së ushqyerjes me gji
• Gjatë periudhës kur merrni ilaçe të cilat ndikojnë në nivelin e estrogjenit, siç janë disa lloje të ilaçeve kontraceptive.
• Pas radioterapisë nga kanceri i pelvisit
• Pas kimioterapisë për shkak të kancerit
• Si efekt i zgjatur i trajtimit hormonal të kancerit të gjirit

Shenjat dhe simptomat e sindromit gjenitourinar në menopauzë mund të shfaqen dhe të gjenerojnë probleme gjatë periudhës para menopauzës, ose mund të mos manifestojnë asnjë problem deri sa të kalojnë disa vite pas fillimit të menopauzës. Edhe pse është një gjendje e zakonshme, jo të gjitha gratë në menopauzë vuajnë nga ky sindrom.

Faktorët e rrezikut

Disa faktorë rreziku mund të kontribuojnë në shfaqjen e sintromit gjenitourinar në menopauzë siç janë:

• Pirja e duhanit. Pirja e duhanit ndikon në qarkullimin e gjakut dhe mund të zvogëlojë rrjedhën e gjakut dhe oksigjenit në vaginë dhe zonën përreth.
• Mungesa e lindjes në mënyrë natyrale. Hulumtuesit kanë zbuluar se gratë të cilat nuk kanë kryer lindje natyrale (dmth kanë pasur lindje cezariane/operacion) kanë më shumë gjasa të zhvillojnë simtoma të sindromit gjenitourinar në menopauzë në krahasim me gratë të cilat kanë pasur lindje natyrale.
• Mungesa e aktivitetit seksual. Aktiviteti seksual rrit rrjedhën e gjakut dhe i bën indet vaginale më elastike, duke ndihmuar në këtë mënyrë në parandalimin e shfaqjes së kësaj sindrome gjatë menopauzës.

Komplikimet

Sindroma gjenitourinare në menopauzë rrit rrezikun e:

• Infeksionit vaginal. Ndryshimet e vlerave të pH në vaginë ndikojnë në shfaqjen e infeksionit vaginal.
• Problemeve urinare. Ndryshimet urinare të shoqëruara me sindromën gjenitourinare në menopauzë mund të kontribuojnë në problemet urinare. Mund të përjetoni një rritje të frekuencës ose nevojë të shpeshtë për të urinuar dhe djegie gjatë urinimit. Disa gra përjetojnë infeksione më të shpeshta të traktit urinar ose urinim të pavullnetshëm (inkontinencë).

Kur duhet të paraqiteni tek mjeku?

Shumë gra në menopauzë zhvillojnë sindromë gjenitourinare. Por pak prej tyre kërkojnë trajtim. Për shkak se ndjejnë turp të flasin me mjekun për simptomat e tyre, shpesh pranojnë të jetojnë sëbashku me simptomat.

Konsultohuni me mjekun tuaj nëse keni shkaqe të pashpjegueshme të gjakderdhjes ose pigmentimit vaginal, shkarkim të pazakontë, dhimbje ose djegie ose dhimbje gjatë marrëdhënies seksuale që nuk zhduket edhe pas përdorimit të kremit ​​hidratues vaginal ose lubrifikant me bazë uji.

Terapia sistemike me estrogjen

Nëse thatësia e vaginës shoqërohet me simptoma të tjera të menopauzës, të tilla si valë të nxehta të moderuara ose të pakontrolluara të cilat janë mjaftë të njohura për gratë në menopauzë, mjeku juaj mund të sugjerojë trajtim me kremëra estrogjeni, pilula dhe produkte të tjera vaginale ose orale të estrogjenit. Mjeku juaj do t’ju tregojë për rreziqet dhe përfitimet e estrogjenit oral dhe nëse është e nevojshme të merrni edhe ndonjnjë hormon tjetër të quajtur progestin së bashku me estrogjenin.