Autor: zmc_piksel_dev

Gjithnjë dhe më shumë studime tërheqin vëmendjen lidhur me mënyrën e të ushqyerit, kur dhe çfarë duhet konsumuar. Dihet që mëngjesi duhet të jetë vakti kryesor i ditës për një shëndet më të mirë. Edhe pse informacioni është mjaft i përhapur, shumë pak persona i kushtojnë vëmendje konsumit të mëngjesit dhe kombinimeve të ushqimit të përditshëm, si dhe shumë pak prej tyre i lidhin problemet dhe sëmundjet e tyre të caktuara me deficitet e mëngjesit.

Çfarë tregojnë studimet shkencore lidhur me konsumin apo shmangien e mëngjesit dhe përbërësve  të këtij vakti?

– Gjatë orëve të para të ditës, trupi ka shumë nevojë për energji dhe për plotësimin e rezervave  si dhe tepër e rëndësishme është  cilësia e ushqimit i cili në mënyrën e duhur do ta mbaj organizmin vital dhe të shëndetshëm.

Çfarë ndodh kur zgjedhim gatime me miell të bardhë ose ushqim të skuqur dhe të yndyrshëm?

– Produktet e brumrave, të cilat nuk janë të kombinuara me ushqime të tjera të freskëta në mëngjes, janë të pasura me niseshte-karbohidrate gjë kjo e cila e rëndon punën e pankreasit dhe jep efekt të kundërt të rritjes së energjisë në organizëm. Pas një vakti të tillë, trupi tregon shenja të lodhjes, dhe mungesës së aftësisë për të kryer aktivitete normale ditore. Pikërisht kjo është dhe arsyeja përse shumë prej nesh, e shohin më të dobishme shmangien e vaktit të mëngjesit, i cili nuk kontribuon për motivim dhe shëndet më të mirë.

A është mëngjesi një kusht i domosdoshëm?

– Vetëm një kombinim i ushqimeve të freskëta (frutave dhe perimeve), drithërave në një sasi të kontrolluar, farave dhe frutave të thata, një konsum i ekuilibruar i produkteve të qumështit mund të bëjë ndryshim përsa i përket reduktimit të shfaqjes së simptomave të lodhjes dhe të ndihmojë në plotësimin e nevojave ushqyese në çdo organizëm.

Përfundim: Studime të shumta kanë treguar se mëngjesi është i domosdoshëm dhe thelbësor për një dietë të shëndetshme për çdo individ, por vetëm nëse është një kombinim i ushqimeve të shëndetshme të përshtatura për nevojat e energjisë së çdo individi. Me konsumin e vaktit të parë të ditës, ne shmangim konsumimin e bollshëm të drekës dhe kështu ndikojmë drejtpërdrejt në ruajtjen e masës normale të trupit.

Sugjerimet tona për një mëngjes të shëndetshëm:

1. Smothie jeshil me spinaq dhe mollë me një fetë buke integrale të lyer me gjalpë kikiriku.
2. Pure tërshëre me fara dhe kos të kombinuar me 2 fruta
3. Omletë me perime, një filxhan kos me pak yndyrë dhe një fetë buke integrale

Prim. Dr. Sonja Petrovska, pediatër pulmoalergolog

Ekspozimi ndaj ndotjes së ajrit tek fëmijët lidhet me rrezikun e shfaqjes së astmës. Përveç astmës, ekziston rreziku i zhvillimit të HOBB, kancerit të mushkërive dhe laringitit kronik. Ndotja e ajrit mendohet se akumulohet në indin dhjamor të organeve të brendshme gjatë kalimit të indit dhjamor nga ngjyra kafe në ngjyrë të bardhë, gjatë të cilës mund të përkeqësohet rezistenca e insulinës, stresi oksidativ dhe inflamacioni sistemik. Në Meksikë, fëmijët e ekspozuar ndaj niveleve të larta të PM kanë pasur nivele më të larta të leptinës dhe endotelinës-1 dhe vlera më të ulëta të peptidit-1, glrelin (hormoni i uritjes) dhe glukagonit, në krahasim me individët të cilët nuk jetojnë në mjedis të kontaminuar. Leptina është e lidhur fort me nivelet e PM gjatë ekspozimeve kumulative, dhe gjatë vlerave të larta të PM dhe ozonit në mjedis lidhen me hiperlipinemi akute 12-orëshe, çrregullim peptidesh rregullatorë të apetitit, mungesë të vitaminës D dhe rritje të endotelinës-1 te fëmijët e shëndetshëm. Fëmijët që jetojnë në zona në të cilat ka shkarkim gazrash kanë një BMI më të lartë, e cila mund të jetë për shkak të ndryshimeve metabolike, që përfshin edhe rezistencën ndaj insulinës.

SËMUNDJET RESPIRATIVE

Ndotja e ajrit mund të ndikojë në çdo pjesë të sistemit të frymëmarrjes dhe në çdo moshë. Ekspozimi prenatal ndaj ndotjes së ajrit shoqërohet me zhurmë ose fishkëllimë në frymëmarrje dhe  me astmë në fëmijërinë e hershme. Zhvillimi normal tek fëmijët reduktohet me anë të ekspozimit të tyre ndaj ndotjes së ajrit, si dhe ka rritje të shkallës së dëmtimit të funksionit të mushkërive me kalimin e viteve. Ekspozimi ndaj ndotjes së ajrit tek fëmijët shoqërohet me rritjen e rrezikut të shfaqjes së astmës. Prania e astmës për një kohë të gjatë, mund të shkaktojë rrezikun e zhvillimit të HOBB, kancerit të mushkërive dhe laringitit kronik.

SËMUNDJET E LËKURËS

Një studim multicentrik ka treguar një lidhje ndërmjet ndotjes së ajrit me ndryshime të shpeshta të lëkurës atopike dhe urtikariale, dermografisë, seborrea (me një frekuencë të reduktuar të zbokthit). Ekspozimi i ndotjes së jashtme ose të brendshme ndikon edhe në plakjen e përshpejtuar të lëkurës, në varësi të ekspozimit të diellit, konsumit të duhanit si dhe për shkak të shumë faktorëve të tjerë.

SËMUNDJET E SYRIT

Lotimi mund të ndodhë si reaksion i shfaqjes së irritimit tek sytë, gjë e cila është e lidhur me ekspozimin e ozonit ose dioksidit të azotit, edhe pse mund të ndikojnë edhe MP të cilët e përkeqësojnë gjendjen e personave të cilët përdorin lente dhe janë të ekspozuar ndaj ndotjes së ajrit. Konjunktiviti lidhet zakonisht me ekspozimin ndaj ozonit dhe dioksidit të azotit, po gjithashtu mund të ndikojnë edhe PM dhe dioksidi i squfurit.

SËMUNDJET HEMATOLOGJIKE

Që nga vitet 1970 është i njohur fakti se ndotja e ajrit nga plumbi i benzinës shkakton anemi. Ndotës të tjerë nga shkarkimi i gazrave mund të kontribuojnë tek sëmundjet hematologjike, ose me kalimin e tyre të drejtperdrejte në gjak me anë të thithjes së ajrit, duke shkaktuar reaksione inflamatore në mushkëri. PM shkakton koagulim të çrregullt nëpërmjet aktivizimit të trombociteve dhe qelizave endoteliale nga citokinat inflamatore. Fëmijët të cilët jetojnë në zona me shkarkim gazrash kanë BMI më të lartë, gjë e cila  mund të jetë për shkak të ndryshimeve metabolike, përfshirë rezistencën ndaj insulinës 2.5

SËMUNDJET E MËLÇISË

Të jetuarit  përgjatë autostradave ku ndotja e ajrit është shumë e lartë, pasohet nga një përhapje e steatozës hepatike. Ekzistojnë disa arsye të mundshme për shoqërimin e ndotjes së ajrit me efekte të tilla dëmtuese në qelizat e mëlçisë, përmes ndërmjetësve inflamatorë, toksicitetit të gjeneve, dëmtimit mitokondrial dhe dëmtimit të organeve të tjera që do të dëmtojnë sekretimin e mëlçisë. Mëlçia është organi kryesor detoksifikues i të gjitha substancave të dëmshme që hyjnë nga jashtë, përfshirë grimcat PM, të cilat hyjnë në mëlçi për tu shpërbërë.

SËMUNDJET E VESHKAVE

Veshka, që është një organ shumë i vaskularizuar, është e ndjeshme ndaj dëmtimit të enëve të gjakut të mëdha dhe të vogla, duke çuar në stres oksidues të indit dhe efekte inflamatore sistemike të ndotjes së ajrit.

Çfarë nënkuptohet me termin shëndeti i meshkujve?

6-7 vite më parë që nga nisja e fushatës për shëndetin e mashkullit në muajin nëntor ose e njohur si  fushata botërore “Mobember” është bërë përpjekje për rritjen e ndërgjegjësimit tek popullata mashkullore përsa i përket kryerjes së kontrolleve të rregullta preventive, veçanërisht për meshkujt të cilët bëjnë pjesë në grupin e moshës së mesme dhe asaj më thyer, fushatë e cila ka ndikuar më së mire tek kjo populate e meshkujve. Faktikisht, me anë të kësaj fushate fushate është zgjuar vetëdija tek këta persona për të vizituar rregullisht mjekun urolog, dhe të kujdesen për shëndetin e tyre e këtyre njerëzve për të vizituar një urolog rregullisht, për t’u kujdesur për shëndetin e tyre – shëndetin e meshkujve.

Në krahasim me gratë, meshkujt paraqiten tek mjeku shumë më rrallë. Përse?

Edhe pse meshkujt biologjikisht konsiderohen më të fortë, kur bëhet fjalë për shëndetin e tyre ata kanë shumë më tepër frikë se gratë. Në fakt, gratë janë iniciatoret që bashkëshorti i tyre, babai, apo vëllai të paraqiten tek mjeku për vizitë. Zakonisht, kur vijnë në ordinance së bashku me bashkëshortët e tyre, është gruaja ajo që tregon simptomat e burrit të saj, çfarë lloj dhimbje ndjen pacienti dhe cila është ashpërsia e dhimbjes, edhe pse nuk është ajo e cila e përjeton dhimbjen, është pikërisht ajo  që bën me saktësi përshkrimin e llojit të dhimbjes, kur pacienti ka filluar të ankohet, kur janë shfaqur simptomat, ndërkohë që vetë pacienti qëndronë mënjanë i frikësuar dhe me shikimin poshtë.

Në cilën moshë duhet të fillojnë ekzaminimet e rregullta tek urologu?

Më parë kufiri i moshës përsa i përket problemit me prostatën ka qenë rreth moshës 50-55 vjeçare, por sot, ky kufi ka ndryshuar, kështu që këshilla ime është të paktën pas moshës 45 vjeçare çdo mashkull të paktën një herë në vit të kryej kontroll tek mjeku urolog edhe pse nuk ndjen asnjë simptomë. Meshkujt kanë mendim të gabuar në lidhje me faktin se si duket kontrolli preventiv tek meshkujt dhe ndoshta është pikërisht ky shkaku përse kanë frikë të paraqiten tek mjeku. Kjo ka qenë një temë tabu, askush nuk flistë për të, thuhej nëse shkon tek urologu, do ta kesh keq punën. Nuk është aspak kështu. Pacientët duhet të dinë se kontrolli fillimisht është bisedë, konsultim, më pas vijon kontrolli fizik, këtu bën pjesë tusheja rektale e cila është krejtësisht pa dhimbje. Fillimisht ne bëjmë anamnezën e pacientit, bëjmë një bisedë të thjeshtë me qëllim për ti treguar disa nga simptomat të cilat pacienti mund ti ketë por nga ana tjetër nuk është i vetëdijshëm. Më pas kontrolli fizik bëhet me anë të gishtit dhe në mënyrë rektale ne prekim prostatën, pasi prostata është në kontakt të afërt me zorrën e trashë, kështu që është e disponueshme në të gjithë sipërfaqen e kontrollit. Kështu mund të zbulojmë  praninë e gjendrës  nëse është e fortë apo e butë, nxehtësinë e saj, nëse është e rrafshët apo jo, nëse ka trashje … dhe në këtë mënyrë mund të kemi një udhëzim për kontrollet e tjera të mëtejshme. Pas përfundimit të këtij kontrolli vijon kontrolli me eko, ultratingull me anë të të cilit shikojmë të gjithë sistemin urogjenital, veshkat, pozicionin e tyre, praninë e ndonjë kalkuloze të mundshme, formime të tumorit, ndërprerje të funksionit të veshkës, më pas fshikëzën e urinës përsa i përket trashjes së saj, profilerë të tumorit të fshikëzës së urinës, dhëmbëzimin e tyre, trashjen e murit të fshikëzës së urinës, shikojmë prostatën dhe e masim në gramë peshën e saj, në mënyrë që të kemi një imazh më të qartë. Gjithashtu me anë të ultratingullit kontrollojmë edhe testiset.

Ajo çfarë është më e rëndësishme, me anë të ultratingullit mund të masim edhe rest-urinën, zakonisht ky kontroll rekomandohet të kryhet me fshikëz të mbushur pasi në këtë mënyrë e shohim të gjithë sistemin. Më pas pacientit i kërkojmë që të zbrazet (urinojë) dhe pasi të kthhehet, vazhdojmë përsëri me kontrollin dhe në rast se kemi mbetje të urinës kjo do të thotë se tashmë prostata ka filluar të shfaq problemet e saj të para. Pacienti nuk mund të zbrazet plotësisht dhe ne këtë e quajmë rest-urina ose urinim me dy faza, pas disa minutash nga zbrazja e parë pacienti ndjen nevojën për të urinuar përsëri. Këto janë pikërisht ato simptomat e para të prostatës të cilat janë të rëndësishme për pacientin pasi ata mësojnë të jetojnë me këtë simptomë dhe nuk e kuptojnë aspak se për çfarë bëhet fjalë.

Çfarë është  testi i antigjenit PSA dhe kur duhet të na shqetësojë?

Menjëherë pas ekzaminimit fillestar dhe ultratingullit, bëhet edhe testi PSA tek pacienti me anë të analizës së gjakut. Do të thotë antigjen specifik i prostatës, është një shënues jospecifik i tumorit që mund të tregojë se mund të jetë një sëmundje malinje e prostatës, por e njëjta PSA mund të tregojë vlera të larta edhe gjatë një procesi inflamator të gjëndrës së prostatës. Pra, mund të ketë vlera tepër të larta të PSA-së dhe të mos bëhet fjalë për prani kancerit. Gjithashtu ekziston edhe një test tjetër më specifik i cili na udhëzon por nuk është 100% i sigurt se bëhet fjalë për kancer të prostates, ky është indeksi PHI i cili është futur tani dhe punohet tani në vendin tonë, i cili na jep një raport të PSA-së së plotë dhe të lire në organizëm.  Për kryerjen e këtij testi vendos mjeku urolog setek  cilët pacientë duhet të kryhet. Praktikisht, indeksi PHI na bën të ditur nëse duhet të bëhet biopsi tek pacienti apo jo.

A gabojne meshkujt kur perdorin steroide me testosteron sepse deshirojne te kene nje trup te bukur mashkullor, dhe me cfare pasojash mund te perballen?

Ky eshte nje problem te cilin e kemi jo vetem ne ne vendin tone por ne mbare boten, sepse ne te gjitha sallat fitnes te cilat te rinjte i praktikojne gjithnje dhe me teper nuk ka kush ti drejtoje apo ti udhezoje persa i perket perdorimit te ketyre preparateve. gjithmon duhet bere balanca e duhur e preparateve te cilat ata perdorin dhe patjeter duhet te konsultohen me endokrinolog. Me marrjen apo aplikimin e testosteroneve ne organizem, hipofiza si dirigjent i te gjitha gjendrave merr informacion se ne organizem ka mbingopje te testosteronit, dhe ne kete menyre jep komande testiseve te mos prodhojne testosterone, duke shkaktuar atrofi te testiseve dhe duke bere qe ato ta humbasin funksionin e tyre. Pervec kesaj vijon edhe reduktimi i libidit, pra shfaqja e impotences e cila shpesh shoqerohet me problme emocionale dhe psikologjike tek pacientet.

Apeloj per te gjithe ata persona te rinj te cilet deshirojne te kene nje trup te bukur dhe me muskuj, para se gjithash te informohen dhe te konsultohen me persona te cilet kane njohje te mira dhe jane profesioniste ne kete fushe, dhe me pas te fillojne te perdorin preparate te tilla pa shkaktuar probleme ne shendetin e tyre.

Sa e pranishme eshte impotenca tek meshkujt dhe si zbulohet ajo?

Impotenca jo ne cdo rast eshte semundje, ajo mund te jete edhe simptome e disa semundjeve te tjera. Per kete arsye pacientet nuk duhet te kryejne kontroll preventiv vetem per shkak te urinimit apo prostates, duhet te tregojne vemendje te vecante edhe persa i perket libidit dhe potences. Kjo eshte akoma nje teme tabu. Ende askush nuk guxon te flase ne lidhje me kete problem, prandaj dua te theksoj se privatesia e pacientit eshte e garantuar ne spitalin tone dhe ajo mbetet si nje rrefim vetem tek mjeku, pacientet nuk duhet te ngurojne te flasin hapur me mjekun per problemet apo simptomat e tyre pasi kjo nuk eshte aspak dicka e turpshme. Klinika jone eshte e specializuar per semundjet kardiovaskulare, pervec departamenteve te fushave te tjera te mjekesise ajo eshte numer nje persa i perket semundjeve kardiovaskulare dhe nepermjet kontrollit urologjik shume shpesh zbulojme tek pacientet edhe semundje kardiovaskulare, pikerisht nga fakti se kur enet e poshtme te gjakut kane problem, tashme shfaqet reduktim i funksionit erektiv, crregullim dhe bllokim te eneve te gjakut dhe pikerisht nga kjo lindin dyshime se pacienti mund te kete edhe probleme edhe me enet koronare. Kjo mund te jete me teper nje simptome per zbulimin e nje gjendje tjeter te rendesishme tek pacienti dhe ndonjehere mund te kerkoje edhe reagim urgjent. Prandaj tregonuni te guximshem dhe flisni hapur me mjekun per problemet tuaja.

“Dua të theksoj se cilësia e jetës tek pacientët me inkontinencë është ndjeshmërisht e reduktuar. Këta pacientë, vazhdimisht kanë ndjesi për urinim, lëkurë të irrituar për shkak të përmbajtjes së acidit në urinë. Fatkeqësisht, në vendin tonë por edhe në disa vende të tjera, shpesh gratë mendojnë se shfaqja e inkontinencës pas aktit të lindjes është një gjendje normale, kjo absolutisht nuk është e vërtet.”

Inkontinenca apo moskontrollimi i urinës është një gjendje e cila zakonisht prek gratë por kjo nuk do të thotë se meshkujt janë imunë ndaj kësaj gjendje. Ekzistojnë disa lloje të inkontinencës, të diagnostikimit dhe të zgjidhjes së këtij problemi për të cilat shpjegim morëm nga Prof. Dr. Vasil Iliev, gjinekolog në Zan Mitrev Clinic.

Çfarë është inkontinenca, për çfarë gjendje bëhet fjalë?

Kontinenca është një gjendje fiziologjike, domethënë, mbushja normale e fshikëzës e cila pas dy zbrazjeve është krejtësisht e thatë, dhe nuk shkakton lëshim të pavullnetshëm të urinës. Inkontinenca është e kundërta e kësaj gjendje, d.m.th. mosmbajtja ose lëshimi i pavullnetshëm i urinës, për shkak të arsyeve të ndryshme. Ky është një term paksa kompleks. Duhet të nisemi nga fakti se kur vijmë në jetë nuk kemi kontroll të urinimit, dhe gjatë vitit të parë, qendrat e vendosura në palcën kurrizore dhe në trurin e madh, duhet të piqen. Këto janë qendra shqisore dhe motorike që transmetojnë informacione rreth shkallës së distancës së fshikëzës, pra shkallës së mbushjes. Dhe kur kjo të ndodhë, duhet të gjendet një vend i përshtatshëm higjenikisht i pranueshëm për të zbrazur fshikëzën. Një karakteristikë tjetër shumë e rëndësishme e fshikëzës që njerëzit nuk e njohin është se fshikëza është një organ muskulor. Dhe kur një muskul është plot, duhet të reagojë, për t’u forcuar. Nervi e bën atë të aftë të përballojë një sasi të caktuar të ngarkesës pa shtrënguar.

Cilat janë llojet e inkontinencës?
Ka disa lloje të ndryshme. Tek disa fëmijë të vegjël mbi moshën një vjeç, mund të ndodh që të zgjasë për një kohë më të gjatë periudha e urinimit të pavullnetshëm. Kjo i përket grupit të “fiziologjisë posponirana”. Një lloj tjetër e inkontinecës ka të bëj me problemet neurologjike, pasi në rastin e pare nuk kemi të bëjmë me probleme neurologjike, por me pjekurinë dhe transferimin e informacionit i cili kërkon më shumë kohë. Në grupin e dytë kemi të bëjmë me probleme neurologjike, dhe shpërthimi neurologjik më i njohur është “spina bifida”, që ekziston tek pacientët të cilët kanë rrjedhje të pavullnetshme të urinës, veçanërisht gjatë natës, në varësi të madhësisë së “spina bifida”.

Cilat janë problemet të cilat shfaqen gjatë inkontinencës?
Problem praktik është diastola joadekuate e fshikëzës. Ka disa kategori, sipas arsyeve që vjen deri tek dalja e padëshiruar e urinës. Më e zakonshme është rrjedhja në presionin abdominal, që transmetohet lehtësisht në pjesën e madhe, veçanërisht në legen. Kjo përgjithësisht vlen për gratë. Legeni i grave është voluminoz, për shkak të kapacitetit riprodhues dhe gjitha forcat e presionit krijohen në zgavrën e legenit. Çdo fuqi, sipas ligjit të fizikës bënë një fokus të veprimit, që përkon me fshikëzën. Kur fokusi i forcës vepron, ajo lëvizë në pjesën e sipërme të kryqëzimit mes uretrës dhe fshikëzës.

Grupi i dytë është leshimi i pavullnetshem i urines për shkak të kontraktimit të pa sinkronizuar, shtrëngimit të muskujve të fshikëzës. Kjo do të thotë pacientja nuk mund ta kontrollojë diastolën e fshikëzës dhe ajo duhet të urinojë urgjentisht. Zakonisht keto paciente jetojnë me tampona për shkak të urinimit të shpeshtë. Dua të theksoj se cilësia e jetës tek pacientët me inkontinence është  jashtëzakonisht e reduktuar.

Përveç këtyre dy grupeve, ekziston edhe “grupi i përzier”. Do të thotë ka pacientë që kanë edhe mospërmbajtje stresuese edhe mospërmajtje urgjente. Kjo është pengesë për t’u zgjidhur dhe mund të bëhet në dy mënyra. Mospërmbajtje stresuese zgjidhet me operacion, ndërsa tjetra në mënyrë farmaceutike.

Dhe ekziston një grup më i rrallë tek gratë i ashtuquajtur “derdhja”. Do të thotë vjen deri tek urinimi, për shkak të tejmbushjes së fshikëzës. Kjo vjen tek gratë që kanë trakt gjenital paralel, duke çuar në një kënd që është më i theksuar me uretrën ose ku kanë dalje të fshikëzës, jashtë hyrjes vaginale.

Ky lloj i mospërmbajtjes është më i zakonshëm tek meshkujt me prostatë hipertrofike, e cila e pengon rrjedhën e urinës dhe si rrjedhojë ndodh mospërmbajtja delusionale dhe sjellja e paqëndrueshme, por këtë e vendosim në një sfidë organike. Tek meshkutj mund të paraqitet më rrallë edhe mospërmbajtja stresuese, pas heqjes së prostatës.

Cilët janë pacientët më të rrezikuar ndaj shfaqjes së inkontinencës?
Sipas një ekzaminimi të mëparshëm të vajzave të shkollave të mesme – gjimnaziste, është treguar se 26-27 përqind kanë pasur momente të urinimit të pavullnetshëm. Ka ndryshime këtu, sa i përket ciklit mujor, të ftohtit …, por të gjesh këtë përqindje tek kjo moshë, është shqetësuese. Kjo është pjesërisht për kulturën e ushtrimit të legenit. Në disa vende ekziston kulturë e vajzave të cilat që në moshën 5-6 vjeçare fillojnë të ushtrojnë muskujt e legenit dhe muskujt lumbosakral. Por këto janë veçori kulturore, që janë jashtë fushës së gjinekologjisë.

Cilat janë procedurat diagnostikuese të inkontinencës?
Ekzistojne disa lloje te diagnostikimit te inkontinences. E para është të bëhet kontroll urologjik. Pse? Që të përjashtohet çrregullimi statik i organeve gjenitale, të përjashtohet çrregullimi i fshikëzës, i ureterit dhe i zorrës së trashë. Më pas duhet të bëhet një test rutinor – për mua stres test, gjegjësisht testi Marshall, kur fshikëza mbushet dhe pacienti detyrohet të kollitet dhe manifestohet presioni abdominal. Bëhet edhe një test tjetër – testi Boniev. Kjo mund të pasohet edhe nga një test i tipit Q, kur në fshikëz futet një shtupë pambuku dhe e detyron pacientin të tendoset, më pas matet këndi i tendosjes. Nuk ka asnjë rregull sovran për diagnostifikimin e këtyre llojeve të ndryshme të mospërmbajtjes.

Ekziston edhe diagnostikimi kabinet, që quhet urodinamika. Është një aparat që mat presionin dhe rrjedhën në fshikëz dhe ureter. Është më shumë test dominues për detrusor (muskul për urinim) jostabil, por përdoret edhe për mospërmbajtje stresuese.

Kur mund të kuptojë pacienti se ka probleme me inkontinencën?
Është thelbësore që gjatë diagnozës së mospërmbajtjes, të përjashtohet ekzistimi i infeksionit, qoftë në mënyrë laboratorike ose anamnestike. Kur të ndodh kjo, së pari duhet të riparohet dhe pastaj të përcaktohet nëse ekziston me të vërtetë problemi i mospërmbajtjes, pasi infeksioni provokon momente të tilla të mospërmbajtjes.

Tek pacientët më të rinj jemi më të kujdesshëm, vecanërisht për ata paciente të cilët nuk kanë bërë riprodhim, pasi mendojmë se akti i lindjes është një nga nxitësit e zhvendosjes në sistemin gjenitourinar. Zhvendosja mund të shkaktojë inkontinencë stresuese, ose në lloje të tjera të inkontinencës.

Cilat janë modalitetet terapeutike për zgjidhjen e problemit të mospërmbajtjes?
Në nivel global këto janë të ndara në konservatore dhe operative. Konsevatorët përbëhen nga të ashtuquajturat ushtrime “kegel”, që ndihmojnë në forcimin e muskujve të legenit. Ekzistojnë edhe unaza të mospërmbajtjes që janë të dedikuara për raste jofunksionale dhe raste që lidhen me patologji tjetër madhore. Në masë të madhe, trajtimi konservativ është i pamjaftueshëm. Ekziston edhe mundësia për kateteri të përhershme, por këto janë raste të rralla.