Автор: zmc_piksel_dev

Лопосукција претставува хируршка метода од доменот на естетската хирургија со која можеме трајно и селективно да отстраниме вишок масти од одредена регија на телото. Методата најлесно може да се опише како метода со која можеме да направиме преобликување односно ремоделирање на телото. Оваа процедура најчесто се користи за контурирање на масното ткиво во зоните: стомак, колкови, бутната регија и подбрадокот. Таа може да се користи и на други локации како што се: грбот, лицето, глутеусите, подколениците, надлактиците и вратот.

Липосукцијата не претставува техника за третман на обезност (прекумерна тежина) и не е замена за здрава диета и активен начин на живот. Липосукцијата е најпогодна метода за луѓе со нормална телесна тежина кои имаат вишок на масти во одредена регија на телото. Оваа метода е најпогодна за лица кои имаат цврста и еластична кожа бидејќи кај такви лица ефектот ќе биде најдобар. Кај лица кои имаат тенка кожа, кожа со стрии, како и лица кои имале масивен губиток на тежина, липосукција не претставува метода од избор.

Иако не постои ограничување во однос на тоа на која регија може да се направи липосукција, сепак постои ограничување во вкупниот волумен на масни наслаги кој може да се отстрани, истиот изнесува 5 литри масно ткиво. Липосукцијата покрај горенаведените можности за отстранување на непосакувано масно ткиво од одредени регии, како хируршка метода може да послужи и за намалување на градите – третман на гинекомастија кај лица од машкиот пол.

Пред да се одлучи за ваков оперативен зафат, потребно е лицето да биде во добра општа состојба и што е најважно со стабилна телесна маса. Идеален кандидат за липосукција е лице кое има 5 до 10kg вишок телесна тежина и е на возраст од 25 до 45 години. Бидејќи во овој случај кожата е најеластична и има најголема можност за опоравување, односно затегнувањето на телото тогаш е најефикасно.

Масното ткиво е богато со фактори на раст и матични клетки, односно претставува погоден материјал за естетска корекција и на други делови на телото. Ова ткиво кое ќе се извади во тек на липосукцијата, со преработка, може да се користи како биолошки филер за пополнување на усни, јагодици, третман на бори и на други делови на телото каде што е потребно постигнување складен и совршен изглед.

Липосукцијата спаѓа во минимално инванзивните процедури. Во тек на истата, се прават мали отвори на површината на кожата кои се со големина помала од 1cm, а служат како влезни точки преку кои се вметнуваат канилите (шупливи цевчиња), односно специфични инструменти кои служат за извлекување на масното ткиво. Канилите се со различен облик и големина и сите имаат различна намена, а служат за да се постигнување рамномерно извлекување на поткожната маст. Пред да се започне со извлекувањето на вишокот на масти, во самата маст потребно е да се вбризга раствор кој содржи мешавина од електролити, адреналин и локален анестетик наменети за намалување на компликациите како крварењето, намалена постоперативната појава не модринки, како и намалување на можноста за развој на масна емболија.

Липосукцијата како оперативен третман може да траење меѓу 1 и 5 часа. Секако тоа зависи од површината која треба да се третира и дебелината на масниот слој. Затоа, со цел да се обезбеди најсодветен комфор како за пациентот така и за хирургот кој ја изведува, се препорачува операцијата да се спроведе во општа анестезија.

Што се однесува до закрепнувањето, во постоперативниот период, пациентот потребно е да носи компресивен аксесоар – мидер, за конкретниот дел од телото каде што е направена липосукцијата. Компресијата е од голема важност, бидејќи под притисок кожата на третираното место ќе закрепене и ќе се затегне без виснување. Враќањето на секојдневните активности е можно по 5 до 7 дена. Секако е индивидуално бидејќи зависи од третираното лице, возраста, животните навики и други фактори. Комплетно закрепнување и способност за извршување и на тешка физичка активност можни се по 3 до 4 недели од липосукцијата.

Кога е во прашање естетска хирургија и интервенција како што е липосукцијата, многу е важно пациентот да се држи до сите совети и упатства кои хирургот ги дава пред операцијата. Целта е секако што полесно да се поднесе операцијата, побргу да се закрепне и компликациите да се сведат на минимум. Поради тоа, предоперативно потребно е да се направи следното:

1. Доколку пациентот е пушач, да престане со пушење, што ќе доведе до подобрување на еластичноста на кожата (најмалку 4 недели пред операцијата)
2. Да се започне со витаминска терапија, со цел да се постигне антиоксидансен ефект од витамините (најмалку 4 недели пред операцијата)
3. Да се избегнува внес на тешка храна, особено храна која доведува до надуеност кај пациентот (најмалку 4 недели пред операцијата)
4. Пациентот да се подложи на компресивна терапија, односно лимфна дренажа (2 недели пред операцијата), а по операцијата се препорачува спроведување масажи за лимфна дренажа во комбинација со компресивна пресо терапија.

Со цел да ги разрешите сите дилеми поврзани со липосукцијата, закажете термин кај нашиот д-р Живорад Коцевски-пластичен хирург на 02/3091-484.

Одредена количина на страв може да не заштити од опасност и понекогаш може да ни го спаси животот! Но, кога стравот од одредена ситуација ќе земе замав, и ќе почне силно да влијае на животот, односно станува патолошки, тоагаш станува збор за фобија. Фобиите можат да бидат најразновидни и претставуваат форма на анксиозни нарушувања. Во принцип, се прави разлика меѓу специфична фобија, социјална фобија и агорафобија.

Што е карактеристично за сите фобии?

Иако вообичаено се различни, она што е карактеристично е дека најчесто се нелогични, односно, сосема безопасни ситуации за луѓето без фобија, но кај оние кои страдаат од фобија, можат да предизвикаат вистински напади на паника. Самата помисла на одредена ситуација, може да предизвика голема антиципативна вознемиреност, дури и страв од лудило или страв од смрт. Фобичните стравови може да се појават и едноставно со замислување на ситуацијата што предизвикува страв. Фобиите од секаков вид треба да се сфатат сериозно и да се третираат професионално.

Кои се специфичните фобии?

Постојат безброј специфични фобии, кои секогаш јасно се карактеризираат со силен страв од одредена ситуација или од одреден предмет.

Специфичните фобии вклучуваат силни стравови од:

• Одредени животни како инсекти, глувци, пајаци, змии, кучиња,
• Екстремна надморска височина,
• Летање,
• Темнина,
• Затворени простори како на пример – лифтови, продавници, хотелски соби (клаустрофобија),
• Гужви,
• Јавни тоалети,
• Шприцеви или крв,
• Сопствен изглед или одредени делови од телото (дисморфофобија)

Што е социјална фобија?

Социјалните фобии се познати и како социјални неврози. Често се поврзуваат со многу ниска самодоверба или ниско себевреднување..
Луѓето со социјална фобија тешко поднесуваат предизвикувачки ситуации како што се јавна презентација или говор – тогаш тие се вцрвуваат, рацете им се тресат, често имаат мачнина и постојано се чувствуваат како да треба да одат во тоалет. За некои луѓе, предизвикувачките ситуации може да бидат уште поманифестни, понекогаш е доволно само да бидат поканети на вечера за да почувствуваат страв, срам или лутина. Во случај на социјална фобија, ваквите симптоми може да ескалираат до масивни напади на паника.

Што е тоа кое лицата со социјална фобија најчесто го помислуваат:

„Се надевам дека нема да изгледам срамно“,
„Што ќе мислат другите за мене? “
„Ќе се засрамам себеси“
„Ми се потсмеваат“
„Како да им го објаснам ова на моите колеги? “
„Ќе изгледам навистина чудно“
„Не можам да го поднесам ова, сега морам да си одам одовде! “

Дел од симптомите на социјална фобија вклучуваат:

• Срцебиење,
• Наизменично студенило и препотување,
• Сува уста,
• Зачестена потреба за одење во тоалет,
• Непријатност/гадење во стомакот,
• Вртоглавица и зашеметеност,
• Поцрвенување,
• Тресење на рацете,
• Страв од полудување или смрт и сл.

Како најчесто се однесуваат лицата со социјална фобија:

• Избегнување на јадење во ресторани, кантини и сл.
• Избегнување на јавен настап,
• Избегнување на контакт со очите,
• Криење на треперливи раце на пример зад грб,
• Откажување на покани за забави или ресторани,
• Избегнување на одредени ситуации.

Што е агорафобија?

Честа подгрупа на фобии е агорафобијата, страв за престојување на јавни или на големи простори со мисловно заплашување дека ќе западнат во одредена неприлика за која нема спас, заради што имаат изразено избегнувачко поведение. Понекогаш стравот се зголемува до тој степен што луѓето со агорафобија повеќе не се осмелуваат да ја напуштат куќата.

Кои се причините за фобиите?

Кога станува збор за фобиите, обично се појавуваат од различни причини. Се прави основна разлика помеѓу биолошки, психолошки и социјални фактори.

Биолошките фактори можат да бидат:

• Одредени генетски или семејни предиспозиции,
• Зголемена активност на автономниот нервен систем, што доведува до лесна ексцитабилност и прекумерни реакции од надворешни и емоционални настани,
• Исто како што некои луѓе имаат физички „слаби точки“ како што се желудникот, грбот, срцето, црниот дроб или бубрезите, автономниот нервен систем е особено „чувствителен орган“ кај луѓето со анксиозност или фобични нарушувања.
• Вродени особини на личноста или физички нарушувања за кои не постои позната причина.

Психолошки фактори:

• Неповолни искуства во детството и младоста, пример: насилство, исмејување и изолирање поради надворешни карактеристики (изглед, облека, боја на кожа, религија, семејство итн.) или поради особини на личноста како што се срамежливост, интровертност,
• Недостаток на самопочит поради усвоен родителски стил кој се карактеризира со страв или недостаток на себевреднување,
• Прекумерен перфекционизам дома и/или на работа.

Социјални фактори

• Критични животни настани, пример: развод на родители,
• Несреќно партнерство,
• Сериозна болест,
• Напуштање на домот и одвојување од семејството,
• Бременост,
• Преоптоварување поради повеќе обврски,
• Искусени негативни искуства во социјалното функционирање, пример: вцрвенување или треперење на гласот пред јавен настап, срцебиење или тресење на нозе пред испит и сл.

Како се третираат фобиите?

Клучно е да се знае дека фобијата не треба да го одредува вашиот живот и секојдневие и дека за оваа состојба има решение. Третманот може да опфати медикаментозен или психотераписки пристап или нивна комбинација.
Повелете закажете психијатриски преглед со цел да се спроведе индивидуална проценка и третман на утврдената психичка состојба.

За да закажете психијатриски преглед кај нашата д-р Марија Костадиновска – психијатар, јавете се на 02/3091-484

Ринопластика претставува медицински термин кој ја опишува хируршката процедура за естетска или реконструктивна операција на носот, вклучувајќи реконструкција и менување на обликот на коските и рскавиците на носот и носната пирамида. Целта е овој важен орган да се подобри визуелно и функционално. Најчеста причина за изведување на ринопластика е незадоволство на пациентот од формата и изгледот на носот.

Понекогаш се работи за изгледот на врвот на носот или пак целиот нос, односно поради постоење на голема носна пирамида или таканаречен проминентен нос. Покрај естетскиот изглед на носот, една од причините за оперативен третман на носот е неможноста за нормално дишење кое најчесто се јавува поради постоење на девијација на носниот септум (кривост на носната преграда). Тогаш докторот за оториноларингологија (ОРЛ) може да препорача оперативна корекција на девијацијата на септумот односно септопластика. Во случај да пациентот има желба за естетска корекција на носот и функционална корекција на септумот со цел полесно дишење, двата оперативни зафати може да се направат во еден оперативен акт и тогаш ваквата операцијата се нарекува септоринопластика. 

Ринопластиката како хируршка процедура се применува веќе три века. Почетоците на современата ринопластика датираат од XVIII век. Период кога германскиот хирург Jacques Joseph ја применил техниката за ринопластика која вклучува правење на рез од внатрешната страна на носот. Овој пристап се практикува се до денеска. Ринопластиката доживува бум во XIX век, особено со развојот на анестезијата, оваа процедура станува повеќе популарна. Денес, оваа хируршка процедура се смета за втора најчеста естетска операција на светско ниво. Развојот на ринопластиката доведува до развој на нови техники како и нови технолошки иновации, што овозможува поголема безбедност за пациентот како и подобар постоперативен ефект. 

Кои се потребните чекори пред да се планира операција?

Најпрво потребен е преглед од страна на пластичен хирург како и од страна на ОРЛ хирург. Во текот на прегледот се проценуваат естетските недостатоци на пациентот, неговите желби, но се проценува и функционалноста во однос на назалното дишење, по што се креира план за оперативен третман, односно дали е потребна ринопластика или пак септоринопластика.

Предоперативно, потребно е да се направат соодветни анализи и подготовка на пациентот. Една од најважните е секако микробиолошката анализа, односно брис од носот. Неопходно е за да се планира и пристапи кон операција, да биде исклучено присуство на било какви бактерии во носот. Доколку микробиолошката анализа покажува присуство на бактерии во носот, тогаш потребен е антибиотски третман и одложување на операција, додека не се добие чист микробиолошки наод. Како и за секоја друга операција, пациентот потребно е да биде здрав, да нема присутни инфекции и воспалителни процеси не само во околината на носот туку на целото тело. Останатата подготовка за операција вклучува општа подготовка на пациентот. Тоа значи задолжителен анестезиолошки преглед, предоперативен интернистички преглед и лабараториски крвни анализи. 

Оперативен третман

Оперативниот третман се поставува во тек на предоперативниот преглед. Во зависност од потребата и желбата на пациентот, оперативниот третман вклучува естетска корекција на носот, функционална корекција на носниот септум или пак комбинација од двете.

Кога е во прашање естетската корекција на носот, истата може да биде поделена на корекција на врвот на носот или пак корекција на целата носна пирамида. Најчесто се прави корекција на целата носна пирамида со корекција на носната грпка, стеснување во предел на коренот на носот и ремоделирање на носните рскавици со цел стеснување и подигнување на врвот на носот – ринопластика.

Во зависност од дебелината на кожата на носот како и во зависност од поставените цели за оперативниот третман, ринопластиката може да биде од отворен и од затворен тип. Кога пациентот има и девијација на носниот септум – кога истиот е крив кон едната страна од носот, во тој случај се прави корекција на самата девијација. Овој оперативен третман може да се направи како засебна операција, кога пациентот сака само оперативен третман од функционален аспект, но може да се направи и како комбинација на функционалниот и естетскиот недостаток, таканаречена септоринопластика.

Постоперативна нега

Во постоперативниот период, пациентот првите 5 дена има тампони во носните ходници. Овие тампони потребно е да стојат 5 дена, што е и најтешкиот период за самите пациенти, бидејќи во овој период пациентот мора да дише преку уста. Петтиот ден по операцијата, се извлекуваат тампоните при што пациентот повторно ќе може да дише на нос, во тој момент се воочува и ефектот од оперативниот третман на носниот септум.

Покрај тампоните, пациентот има преврска на носот која вклучува и гипсена лонгета. Лонгетата e од голема корист по ринопластиката и истата мора да стои 10 дена. По десттиот ден се отстранува и тогаш пациентот може да го води првичниот резултат по направената ринопластика. Пред операцијата, секој пациент потребно е да знае дека оток и хематом околу очите е нормална појава по направената ринопластика и истите се од минлив карактер. Хематомите се повлекуваат во период од 10 до 15 дена по операцијата, но отокот на носот се повлекува во период од 6 месеци.

Пациентот потребно е да избегнува удари во предлот на носот. Исто така потребно е да избегнува кивање или било каков притисок врз носот во првите месец дена, по можност и подолг период. Во првиот месец потребно е да се избегне спиење на страна, особено да се избегнува спиење на стомак. Важно е да се напомене дека пациентот по естетската операција на носот, визуелниот ефект од направената естетска операција може да го увиди веднаш по отстранувањето на гипсената лонгета и преврската, но исто така важно е да се напомене дека овој визуелен ефект не е краен. Отокот по операцијата се намалува во првите 10 до 15 дена, но не целосно. Целосното повлекување на отокот се случува во период од 3 до 6 месеци, што значи дека целосниот визуелен ефект пациентот ќе го воочи неколку месеци по самата операција.

Едно од најчестите прашања по оперативниот третман на носот во однос на ринопластика или септоринопластика, е дали по операцијата пациентот има болки?

По операцијата пациентот поради присуството на тампоните во носот има неможност за дишење преку носот, што претставува најголема тегоба по операцијата, но болка речиси да нема.  

Живеејќи во време кога карциномот на дојка стана најчестo дијагностицираниот карцином кај женската популација, превенцијата и навременото откривање се клучни за успешно лекување.
Затоа, доколку не сте го направиле вашиот редовен годишен преглед, не чекајте, закажете ехо на дојки или мамографија. Најсовремента апаратура и нашите искусни лекари д-р Лидија Вељановска Кириџиевска, д-р Мимоза Столевска и д-р Магделена Поповска-Цветкова ви стојат на раполагање. За да закажете термин кој ви одговара јавтете се на 02/3091-484.

Бонус совет за превенција – Самопреглед

Не заборавајте да направите самопреглед еднаш месечно.
Одвојте 10 минути за да го направите месечниот самопреглед на градите.
Редовните самопрегледи ви помагаат да останете во контакт со сопственото тело и навреме да забележите било каква промена.

Овој рутински преглед треба да го изведувате секој месец во ист период со цел физички да проверите можно присуство на грутки или други невообичаени промени.
Иако научниците заклучиле дека самопрегледите не ја намалуваат смртноста од карцином на дојка и не се замена за редовните медицински скрининзи со помош на ЕХО или мамографија, сепак служат за подигање на свеста за опасностите од оваа болест.

Потсетете се на основниот водич за самопреглед:

• Позиција на телото
• Поставување на раката
• Периметар на палпација
• Силина на притисок
• Опипување по зони
• Проверка на жлезди
• Проверка на брадавиците
• Абнормалности на градите