Новости

„Бев очи во очи со смртта, докторите ми дадоа век“

45 дена во кома, 4 операции, 7 месеци борба за секоја нова минута живот. И да, тој живее, ги добивме сите битки и покрај тешките денови. Во една реченица вака би ја раскажале приказнатата на 75 годишниот Иса Харџи.Тој е жив пример за последиците кои ги носи ненавременото лекување, трнлив пат кој го помина заради задоцнетото доаѓање и барање помош од лекар.

Игнорирајќи ги сите тегоби кои ги чувствувал чичко Иса во нашата болница е примен со генерализирана артеросклероза.Заболување кое се однесува на крвните садови на целиот организам. Покрај изразените промени на коронарните крвни садови, преку анализите кои се направени, откриено е и критично стеснување од масните наслаги на десната каротидна артерија. Заради сите овие сериозни нарушувања направена е симултана операција со отстранување на истите. Следната операција беше премостување на запушените крвни садови на срцето со 3 бај-паса. Лошо регулираниот шеќер направил промена на состојбата на крвните садови и во нозете, која доведе до гангрена на прстите од десното стапало. Модреењето на прстите била најсилната причина за да се побара помош од лекар.За да се зачува ногата следуваше оперирација при што му беа отстранети прстите.

Паралелно со ова имаше и прскање на чир и откажување на бубрежната функција. Катастрофални последици кои како белег многу подлабоко се врежуваат на душата отколку на телото, нив ги носи силниот човек од Пеќ. Силен, затоа што веруваше во д-р Жан Митрев и неговиот врвен лекарски тим. А вербата ,вербата велат лекува,иако стручноста на лекарите е пресудна. „Кога веќе морав да заминам во болница мојот син ме донесе овде не размислуваше ни секунда.Тој повремено престојува во Македонија и знае како стојат работите и каде се најдобрите. Сето ова го поднесов тешко, но гледајќи како луѓето се грижат за мене вербата не ме напушташе ниту еден ден. Беше мачно но, не се плашев, операција по операција, минуваа денови, месеци а овие сестри, лекари, тие ми даваа воља да се изборам Тие ми се како семејство.Беше страшно, но помина и еве веќе 7 месеци сум тука, од септември. Не постои за мене похуман човек од д-р Митрев, тој ми помогна не само со неговата стручност туку и човечност.Ретки се таквите луѓе денес во ова чудно време. Сите овие 7 месеци за мојот престој овде нема да платам ништо, се е на товар, на трошок на болницата.

Родното место на Иса е градот Пеќ во Косово, по професија тој е фризер. Разговорлив, весел човек, иако животот бил суров кон него како што тој бил суров кон сопственото здравје, низ насмевка раскажува:„ Поголем дел од денот го поминувам во мојот престол, посочувајќи го столот на кој најчесто седи.Заради закрепнувањето морам и да се движам. Иако ми е ампутиран дел од стопалото виталните делови се функционални и се движам без ничија помош, без никакви помагала. Ех, кога ке се сетам каков човек бев цел живот во движење не застанував, ова ме скина, но не ме распарчи. Незнам како да им се заблагодарам на докторите што ми го спасија животот“

Се радувам бидејќи за еден месец ќе си одам во моето Косово, дома, во моето огниште. Но секоја прилика, кога патот ќе ме донесе во Скопје ќе ја искористам за да дојдам овде да си ги поздравам моите спасители. Благодарение на нив Бог се уште не ме зема. Чичко Иса е само еден од многуте примери,што значи задоцнето да се бара помош.Тој задоцни,но сепак успеа.