00389 2 3091 484
октомври 10,2017
„Сè уште не можам да поверувам дека сум жив… Што можам да се вратам кај мојата фамилија, моето најголемо богатство, 2 сина и 8 внуци, да поживеам уште малку со нив и за нив“, со многу емоции зборуваше Ѓорги Пармачки (72) од с. Будинарци, Беровско. „Не знам ниту како сум донесен овде, ниту пак во каква состојба. Само знам дека сега сум жив. Се ми беше како во сон. Се до моментот кога видов една група на доктори кои беа над мене“, продолжи со неговата приказна Ѓорги.
Неговиот пат до болницата ЖАН МИТРЕВ почнува од неговиот дом, преку клиниката во Штип, за да „излезот“ го најде овде. „Почнав да имам проблеми со одењето, ми се намали кондицијата за движење така што посетата на моите најблиски ми стана проблем“. После тоа со неговиот син заминале на лекување во Клиниката во Штип. Таму останал неколку денови, но додека чекал на дијагноза тој веќе паднал во бессознание. „После тоа ништо не се сеќавам. Мислев дека сум мртов и како цело време да бев во состојба помеѓу сонот и јавето. Се до моментот кога не се разбудив и видов дека сум во болничка соба, опкружен со медицински персонал. После тоа знаев дека сум во вистинските раце. Не знам дали некаде на друго место, во која било земја има вакви услови и ваков персонал. Сè е светско“.
Кај пациентот Ѓорги Пармачки му беше направена реконструкција на аортна валвула и надолжна ресекција на асцедентна аорта со артопластика и 3 бајпаса. Операцијата беше направена од д-р Жан Митрев.
По веста дека денес си заминува дома кај Ѓорги се забележа возбуда. Средбата со неговиот син кој дојде за да го однесе дома потврди за поврзаноста на Ѓорги со неговите најблиски, што е тој повторно со нив. Персоналот кој беше деноноќно со Ѓорги го испрати и му посака уште многу убави моменти со неговата фамилија.