Автор: zmc_piksel_dev

Недозволиво е во 21 век жените од која било возраст да се помират со намален квалитет на живот

Урогениталниот пролапс е сложена состојба која се карактеризира со пореметена анатомска позиција на засегнатите органи во комбинација со нивна нарушена функција. „Жената најчесто не е свесна дека тој постои се додека не биде откриен при интравагинален преглед. Понапреднатите степени на спуштањето на вагината, мочниот меур или утерусот, самите пациентки го чуствуваат и го идентификуваат како натежнување/влечење особено кога се движат. Може да се појават и болки, често и во лумбалниот дел на кичмата, проблеми со празнење на мочниот меур и чуство дека е непотполно испразнет и/или болка, печење при мокрење. Најчесто, пролапсот е проследен со постоење и на стрес инконтиненција на урината“, објаснува проф. д-р Васил Илиев, специјалист гинеколог акушер – супспецијалист урогинеколог.

Професоре, пролапсот или спуштањето на гениталните органи кај жените претставува многу непријатна и чувствителна состојба при што доаѓа до поместување на матката, вагината и мочниот меур од нивната нормална позиција. Зошто се случува ова и кои се факторите кои влијаат врз појавата на пролапс?

Проф. д-р Васил Илиев: Пролапсот на гениталните органи и мочниот меур е познат и како уро-генитален пролапс. Тој е сложена состојба и се карактеризира со пореметена анатомска позиција на засегнатнатите органи во комбинација со нивна нарушена функција. Значи, поедноставно кажано, кога зборуваме за пореметена анатомска позиција се работи за кила на еден или на повеќе делови од вантрешните и/или надворешните генитални органи на жената и на мочниот меур или уретрата (изводниот мочен канал). Кога зборуваме за нарушена функција на некоја компонента на урогениталниот пролапс, всушност треба да објасниме дека станува збор за проблеми со мокрењето. Тие може да бидат: зачестено мокрење со или без чувство на нагон за мокрење односно стрес – инконтиненција (подмочување при напор, кашлање, кивање, смеење, сексуален однос и тн.); некомплетно прзнење на мочниот меур; уроинфекции како и пореметени или неможни сексуални односи. Причините за настанување се многубројни, но предоминантни се: возраст, породувања (особено вагинални/природни), обезност, физичка работа, наследни фактори, слабост на мускулно – потпорни структури и т.н.

Гениталниот пролапс е многу честа појава, при што околу 50 проценти од жените имаат одреден степен на пролапс. Кои се симптомите и динамиката со која се развива?

Нашата популација жени, односно белата раса воопшто, е поподложна на овие заболувања. Дури 50% жени кои имаат над 30 години, се соочуваат со некој степен на нарушена статика на урогениталниот комплес и/или некој степен на инкоиненција на урината. Што се однесува до пролапсот, жената најчесто не е свесна дека тој постои се додека не биде откриен при интравагинален преглед. Понапреднатите степени на спуштање на вагината, мочниот меур и/или утерусот и самите пациентки го чуствуваат и/или го идентификуваат како натежнување/влечење, особено кога се движат. Може да се појават и болки, често и во лумбалниот дел на кичмата, проблеми со празнење на мочниот меур и чувство дека е непотполно испразнет и/или болка, печење при мокрење. Најчесто пролапсот е проследен со постоење и на стрес инконтиненција на урината.

Нетретиран пролапс во почетна фаза, води до негова прогресија во комплетен пролапс. Решението за комплетен пролапс е секако покомпликувано и со поопсежни оперативни зафати бидејќи во оваа финална фаза веќе постои ограничена мобилност на афектирана особа поради болки, испаѓање на органите надвор од влезот на вагината и создавање на рана на испаднатиот орган (особено често кога постојат атрофични промени

Во што се состои третманот на гениталниот пролапс и дали кај нас се достапни реконструктивни оперативни интервенции?

Токму и мотивот за ова интервју е да помогнеме во подигање на свеста за постоење на ефикасен третман на пролапсот на гениталните органи и стрес инконтиненцијата на урина. Се работи претежно за вагинални операции кои се минимално инвазивни. Престојот во болница е кус, опоравувањето брзо. Тоа овозможува враќање на секојдневните обврски во најкус можен рок. Мојата пракса токму во имплементација на овие модерни реконструктивни интервенции е долгогодишна. Особено би ја истакнал интервенцијата за решавање на стрес инконтиненција на урината. Мора да потенцирам дека оваа интервенција покажува најдобри резултати на компаративните анализи со светските центри за урогинекологија. Имено се работи за трансвагинална апликација на мала трака од специјален материјал која трајно ја врши функцијата на сфинктер на мочниот меур во напон со што трајно се решава стрес инконтиненцијата на урина. Самата интервенција трае околу 15 минута и жената си оди дома истото попладне или утредента (по избор).

Колку време е потребно за закрепнување и враќање на секојдневните активности, како и на нормален сексуален живот, и колкави се шансите за враќање на пролапсот во понатамошниот период?

Проф. д-р Васил Илиев: Закрепнувањето после корективните вагинални операции е индивидуално, но сепак се работи за кус рок. При поголема корективна операција обично потребно е една недела. А после интервенцијата за стрес инконтиненција, само некој ден е сосема доволно. Знаете имам пациентки кои после некој ден од исписот од болница ме бараат да потврдат дека не згрешиле што се вратиле на работа. Реално, продолжувањето со животот е сосема природно, бидејќи тие се комплетно подготвени.

Постоење на инконтиненца која ќе остане нетретирана води и до надразување на кожата, перманентен мирис на урината што е често причина за социјална изолација. Такви пациентки, многу често за да не се подмочаат, одат програмирано да го празнат мочниот меур со што го намалуваат неговиот капацитет, па потоа страдаат и од дополнителни проблеми

Дел од жените живеат со непријатен пролапс на гениталните органи. Што се случува кога истиот ќе остане нетретиран?

Да, за жал голем број жени кај нас мислат дека на возраста на која се наоѓаат е нормално да имаат пролапс или инконтиненција. Само да спомнам дека токму затоа се овие написи, интервјуа се со цел да се информира женската популација дека и пролапсот на урогениталните органи како и инконтиненцијата се успешно и трајно решливи. Недозволиво е денеска во 21 век поради овие состојби жените од било која возраст да се помират со намален квалитет на живот. Не третиран пролапс во почетна фаза, води до негова прогресија во комплетнен пролапс. Решението за комплетниот пролапс е секако покомпликувано и со поопсежни оперативни зафати бидејќи во оваа финална фаза веќе постои ограничена мобилност на афектирана особа поради болки, испѓање на органите надвор од влезот на вагината и создавање на рана на испаднатиот орган (особено често кога постојат и атрофични промени).

Постоење на инконтиненција која ќе остане не третирана води и до надразнување на кожата, перманентен мирис на урина што е често причина за социјална изолација. Такви пациентки многу често за да не се подмочаат одат програмирано да го празнат мочниот меур со што го намалуваат неговиот капацитет, па потоа страдаат и од дополнителни проблеми.

Kако да се намали ризикот од пролапс, дали и колку помагаат Кегеловите вежби и во што се состојат другите превентивни мерки?

Проф. д-р Васил Илиев: Се смета дека добар придонес за превенција на настанување на пролапс на урогениталните органи и/или инконтиненција на урината се: Кегеловите вежби на прво место, но и активен животен стил, избегнување на обезност и редовни урогинеколошки контроли со сите специфични тестови за откривање на суптилните пореметувања, нивно рано откривање и навремено решавање со минимален пристап.

Извор: Panacea.mk

Снегот е радост за сите генерации и причина плус за да ги напуштиме топлите домови и да излеземе на прошетка. Но, пред да се препуштиме на зимските убавини, треба да знаеме и како да се заштитиме од евентуални повреди. Зимските повреди т.е повредите настанати при рекреативни или спортски активности, можат да бидат доста опасни и болни. А самиот процес на опоравување може да потрае и да ве оддалечи од секојдневните работни активности со месеци. Во зимскиот период, најчести се повредите на скочниот зглоб и колената кои може да настанат при одење или пак скијање на снег. Доколку пак, паднете на лизгава, замрзната површина, може да настанат и тешки повреди на главата или скршеници на горните екстремитети или ’рбетниот столб.

Најчести видови на зимски повреди се:

• Превиткување (dystorsio) – е повреда на лигаментите, меките ткива, крвните садови или нерви и истото е резултат на ненадејно, пресилно движење на зглобот. Повредениот чувствува остра болка, проследена со оток на болното место.
• Исчашување (luxatio) – е повреда при која зглобната глава излегува од зглобната чашка заради прекин на лигаментите или расцеп на зглобната чашка. Како последица на ова, зглобот е деформиран и се чувствува силна болка, а екстремитетот е во неприродна (невообичаена) положба. Исто така при движењето на зглобот, се чувствува мал отпор поради контракциите на мускулите.
• Скршеница (fractura) – претставува оштетување на меките ткива и прекин на континуитетот на коските или ’рскавиците. Сериозноста на оваа повреда зависи од обемот на оштетената коска, крвните садови, губење на крв или трауматски шок.

За сите овие повреди потребно е да се направи веднаш консултација со медицинско лице, односно закажување преглед со цел соодветно диагностицирање и санирање на повредите. Секако важно е да се истакне дека навременото санирање на повредите може да превенира дополнителни компликации. Најчесто овие повреди се третираат конзервативно. Но, понекогаш доколку сериозноста на повредата го налага тоа, третманот може да биде и оперативен.

Бидејќи самиот процесот на рехабилитација започнува веднаш по настанувањето на повредата, без разлика дали повредата захтева конзервативен или оперативен третман, улогата на физиотерапијата во овој процес е огромна. Со цел да се постави соодветна патеката на лекувањето, клучно е едуциран физиотерапевт во консултација со ортопед или трауматолог да одбере соодветни физиотерапевтски техники. Најчесто овој тип на повреди (дисторзија и луксација) се третираат со бандажирање или компресивна терапија, елевација (позиционирање), криотерапија, кинезиотејпинг, па дури и електротерапија. Изборот на секоја техника се прави согласно локацијата и типот на настаната повреда. При дисторзија или луксација кинезиотејпингот има максимално позитивен ефект при стабилизацијата на повредениот зглоб, но и во редукција на настанатиот локален едем. Исто така кинезиотејпингот може да помогне и при некои специфични фрактури на локации при кои не е возможно да се постави гипсена или друг тип на имобилизација.

Голем број на истражувања во последните десетина години покажуваат позитивен ефект при употреба на функционалната магнетна стимулација (FMS) во третманот на скршениците (фрактури) дури и преку поставена гипсена или пластична имобилизација со што се забрзува т.е се намалува времетраењето на носење на истата. Функционалната магнетна стимулација има длабоко продирачко дејство кое успева да пенетрира од 5 до 7 см во длабочина и со тоа да влијае на сите мускулно скелетни ткива и на нивните интерклеточни процеси со што го поттикнува процесот на зараснување на коската – формирање на калус.

Голем број на зимски повреди понекогаш се рехабилитираат и подолг временски период, можеби и месеци, со што се намалува на квалитетот на живот и се ограничуваат работните способности на пациентот. Но, доколку се одбере соодветна и интензивна физиотерапија овој процес може значително да се забрза и најголемиот број на зимски повреди да бидат комплетно рехабилитирани за пократок период.

Навременото откривање дури и на најтешката болест спасува живот

Секоја година на 4 Февруари се одбележува Светскиот ден на борба против канцер. На овој ден се преземаат голем број активности ширум светот со цел подигање на свеста за рана детекција на оваа болест со помош превентивни прегледи. Клиничката болница Жан Митрев со цел да придонесе кон добивање на битката, под наслов ,,Заврши ја борбата пред да почне,, обезбеди специјални цени на голем број прегледи во периодот до 31 март 2023 година.

• Гинеколошки преглед 2000ден.
• Детекција на ХПВ (брис) 2500ден.
• Тумор маркер ПСА 600ден.
• Ехо на дојка 1500ден.
• Ехо на тироидеа 2000ден.
• 2D мамографија 2000ден.
• 3D мамографија 3000ден.
• Fotofinder- скенирање на кожа/бенки 6000ден.
• МСКТ нативна (бели дробови) 7000ден.
• Пулмоангиографија со контраст 8000ден.
• Нефролошки преглед 2000ден.
• Колоноскопија со анестезија 14000ден.
• Гастроскопија со анестезија 14000ден.
• Виртуелна колоноскопија 12000ден.
• МР матка со контраст 9000ден.
• МР дојки 9000ден.

Превенцијата е најважна. Закажи преглед на 02/3091-484

ВР (виртуелна реалност) во пракса

Како дел од Еразмус Плус ЕУ програмата, нашата болница, заедно со Универзитетските клиники од Ротердам, Виена и Барселона, доби повеќегодишен грант за тестирање на симулатор со виртуелна реалност. Симулаторот е наменет за едукација во областа на кардиохирургија, конкретно вклучување и исклучување пациенти од екстракорпорална циркулација, како и кардиопулмонална реанимација по кардиохируршка операција. Имено овој проект подразбира активно учество на нашите специјализанти по кардиохирургија д-р Симона Патчева и д-р Горазд Коњановски, под супервизија на проф. д-р Милка Клинчева со цел едукација и примена во пракса на наученото.

Како функционира?

Симулаторот се состои од ВР очила кои се поврзани со палки кои се држат во рацете, а специјалниот софтвер на монитор ги емитува движења на специјализантот врз телото на виртуелниот пациент.

Овој меѓународен проект за примена на ВР симулатор за учење и тренинг на млади кардиохирурзи има повеќе предности. Една од нив е факот што се тренира во повеќе повторувања и со можни грешки од кои се учи, без при тоа да биде реално загрозен животот на пациент.

Конкретната примена и широка распространетост на ваквиот начин на едукација и тренинг со ВР симулатор насекаде во светот се очекува да се случи во следните неколку години.

Нашиот тим е пресреќен што може да даде свој придонес и воедно да биде меѓу првите корисници на најновите тренинг методи.

Ракот на белите дробови е главната причина за смртност поврзана со ракот, а ниту Македонија не е исклучок. Според најновите податоци на СЗО објавени во 2020 година смртните случаи од рак на белите дробови во Македонија достигнале 1.055 или 4,59% од вкупните смртни случаи. Стапката на смртност приспособена на возраста е 31,93 на 100.000 жители и ја рангира Македонија на 10-то место во светот. Пушењето е најважниот ризик-фактор кој се припишува на развојот на карцином на белите дробови. Кои се другите причини кои водат до болеста?

Д-р Махтаб: Пушењето е најважниот, број еден ризик-фактор, додека загадувањето на воздухот е вториот најбитен ризик-фактор, нешто кое исто така го има многу овде во Македонија, пред се, поради горењето на дрва во зимскиот период, како и поради аерозагадувањето поради локацијата на која се наоѓа Македонија, а посебно Скопје поради планините околу градот.
Исто така, азбестот, кој се користи овде и во регионот, но и одредени професии кои носат ризик за развој на болеста. Тука пред се, мислам на професии како што се шивачите, голем дел од женската популација во државата работи токму во текстилната индустрија, каде што се прави облека од одредени материјали, кои имаат висок ризик-фактор за развој на карцином на белите дробови затоа што тие материјали даваат некое загадување. Ќе ги споменам и луѓето кои работат во градежништвото, особено во делот на фарбање, без соодветна заштитна опрема. Ова се главните ризик-фактори, но сепак, пушењето и аерозагадувањето се водечки причини за појава на болеста.

Кои се главните симптоми на рак на белите дробови?

Д-р Махтаб: За жал, ракот на белите дробови не дава многу симптоми особено не во почетокот на болеста. Дел од симптомите може да бидат замор, кашлица, кои се највообичаени, потоа диспнеја… Станува збор за чести симптоми, кои не се специфични, но кога веќе еднаш ќе се појават заморот, кашлицата и диспнејата, некогаш можеби е и премногу доцна.

Раните фази на болеста се навистина асимптоматски и тоа уште повеќе ја потенцира важноста на матичните лекари и воопшто лекарите, како и пациентите да знаат кои се ризик-факторите за да делуваат превентивно, како и да ги „уловат“ раните фази на рак на белите дробови. За жал, во Македонија ние дијагностицираме доцни фази на рак на белите дробови што е навистина штета бидејќи пациентот има многу лоши шанси за преживување. Ракот на бели дробови има четири фази – првата фаза има стапка на преживување повеќе од 65 % за пет години, а четвратата фаза има стапка на преживување околу 5% за пет години. Ја забележувате разликата, нели? Затоа треба да го детектираме во раните фази.

Понекогаш од една фаза се влегува во друга фаза за само неколку месеци. Затоа е многу важно болеста да се дијагностицира во што пораните фази. Многу е важно да бидеме свесни за пациенти со висок ризик, како што се луѓе на возраст од 60 години, кои се пушачи веќе 20 години, имаат историја на канцер во семејството. Ја споменавте бројката од 1.055 смртни случаи од рак на белите дробови годишно во Македонија. Мислам дека оваа бројка дури е и потценета. Мислам дека е поголема. Токму затоа мора да се креира свесност за болеста.

Повеќе од половина од пациентите со рак на белите дробови умираат во рок од една година по добивање на дијагнозата. Кои се најчестите видови на рак на белите дробови?

Д-р Махтаб: Кај најголемиот број на случаи најчесто говориме за неситноклеточен карцином на белите дробови и ситноклеточен карцином на белите дробови. Најголемиот дел се од типот на неситноклеточен карцином на белите дробови, тоа се околу 75-80 % од случаите на рак на бели дробови кои ги гледаме, додека остатокот од 20 % отпаѓа на ситноклеточен карцином на белите дробови. Ситноклеточниот карцином на белите дробови е многу агресивен и секогаш кога ќе дојде пациентот и ќе ја добие дијагнозата, веќе е предоцна за него. Неситноклеточниот карцином на белите дробови е помалку агресивен и дава повеќе шанси за пациентот. Помалку е агресивен, но сепак, е лош и таков каков што е.

Третманот што му треба на пациентот зависи од типот на рак на белите дробови што го има, како и од неговата општа здравствена состојба. Само 20 % од случаите се подобни за операција. Можете ли да го објасните хируршкиот третман што го правите во моментот во клиниката „Жан Митрев“, каде што работите како консултант и координатор на програмата за торакална хирургија? Кој е подобен за овој тип на операција и кои се придобивките од истата?

Д-р Махтаб: Најпрво, дозволете ми да кажам дека Македонците треба да бидат горди што имаат клиника како „Жан Митрев“ во својата земја, бидејќи оваа клиника има навистина високи потенцијали како GSI клиника. Кога оперирам овде и кога одам на одделот за интензивна нега, всушност не гледам разлика помеѓу мојата болница во Холандија, која е најголема во земјата, и овде, во клиниката „Жан Митрев“. И токму затоа вакви операции може да се изведуваат овде, каде што целиот систем функционира многу добро.

Во клиниката „Жан Митрев“ воведовме 3Д минимално инвазивна лапароскопска операција на карцином на белите дробови, којашто се изведува за првпат овде на клиниката и воопшто во Македонија. Ова е многу важно да се знае, бидејќи 3Д дава поголема длабочина, може да се оперираат потешки случаи и може да се оперира попрецизно. А лапароскопијата е важна бидејќи рехабилитацијата на пациентот е подобра и закрепнувањето оди многу подобро, а стапката на компликации е многу помала отколку кај класичните операции. Токму затоа 95% од операциите ги изведуваме лапароскопски.

Дополнително, овде во „Жан Митрев“ имаме можности за медиjaстиноскопски дијагнози, тоа значи дека имаме минимално инвазивна техника да дијагностицираме лимфни јазли, кои се многу битни во третманот и дијагнозата на канцер на бели дробови. Мислам дека во Македонија никаде на друго место не постои ваков центар каде што може да се направи тоа.
И третата работа која ја правиме овде е употребата на флуросцентна камера со која може многу прецизно да ја видиме границата на секој сегмент или лобус на белите дробови. Работиме и на воведување на секторска сегментација, која ќе биде уште помалку инвазивна за пациентите, каде пациентот ќе има повеќе функција на белите дробови по таков тип на операција. И не само за рак на белите дробови. Ние обезбедуваме многу повеќе операции на белите дробови и медијастинални тумори, како тимом (thymoma), операции на дијафрагмата и други работи кои се бенигни, не тумори. Ние изведуваме околу 12 типови на лапароскопски операции на торакално ниво.

Времето на закрепнување е генерално пократко по минимално инвазивната лапароскопска операција на карцином на белите дробови во споредба со отворената операција – колку долго пред пациентите да го вратат поголемиот дел од својата сила, енергија и дишење?

Д-р Махтаб: По минимално инвазивната операција пациентот може да биде отпуштен од болница помеѓу три и пет денови, а по две недели е комплетно подготвен да се врати на секодневните обврски и на сето она што го правел претходно. Кога се прави отворена, класична операција пациентот ќе биде отпуштен од болница најмалку после седум дена, а дури после шест недели ќе биде подготвен да се врати на секојдневните обврски. Ова е огромна разлика. Ние користиме 3Д, а тоа значи дека оперираме многу прецизно што значи дека стапката на компликации е помала и можеме да правиме многу покомплексни операции со 3Д. Денеска, на пример, правевме многу комплексна лобектомија и со помош на 3Д можевме многу добро да видиме каде се наоѓа туморот и наместо да извадиме два лобуса извадивме еден лобус и тоа го направивме лапароскопски, а не со отворена операција. Речиси и да немавме загуба на крв. Тоа е она што го изведуваме овде во „Жан Митрев“, тоа се бенефитите од минимално инвазивната операција на карцином на белите дробови.

Дали има да додадете уште нешто за кое сметате дека е битно да се потенцира?

Д-р Махтаб: Мислам дека најважната работа која треба да се има на ум е дека операцијата на бели дробови е комплексна операција, и според мое мислење, треба да се прави во центар кој исто така има и многу добра периоперативна нега. Ние тоа го нарекуваме ERAS-протокол – овој протокол е од Оксфорд и ја зема предвид целата периоперативна нега за пациентот. Затоа, кога некој центар треба да прави операција на белите дробови би требало да биде ERAS-одобрен центар. Тоа е прво, а како второ, за земја како што е Македонија, според мое мислење, само еден центар со добра хирургија на бели дробови е доволен, а тоа треба да биде центар кој го има последниот збор на технологијата и најдобрата периоперативна нега.

Како што веќе кажав, многу е важно да се најде ракот на белите дробови во почетната фаза на болеста, па оттука, скринингот е многу битна алатка. Нив во клиниката „Жан Митрев“, во соработка со останатите државни болници почнавме план за старт на пилот-скрининг за рак на белите дробови. Во следните неколку месеци ќе стартуваме со овој проект, кој ќе опфати 1 000 пациенти и чија цел е да се пронајдат пациенти во почетна, рана фаза од болеста. Проектот е комплетно покриен од наша страна, исто така работиме и со други државни болници, онколози и други колеги, за да обезбедиме нешто за македонскиот народ. Не за клиниката „Жан Митрев“, туку за македонскиот народ.

Зошто почнав во „Жан Митрев“? За мене како што Ви кажав е полесно да се адаптирам тука, наместо да одам во други болници, затоа што условите овде се слични на мојата матична болница во Холандија и е многу полесно за работа. Токму затоа почнавме од овде, за да направиме комплетен процес, а овој процес потоа можеме да го пресликаме и во другите болници и да и кажеме на јавноста дека ова е идејата која понатаму можат да ја преземат креаторите на здравствени политики на национално ниво.
Неколку пати во годината сум тука за да правам ваков тип на операции, но не би сакал ова да го правам целиот мој живот. Сакам да ги научам моите колеги, овде, за да можат самостојно понатаму да ги преземат овие операции. Во основа тоа е идејата на она што го правиме, споделување на знаење и примена на современа методологија на работа со цел најдобро за пациентите.

Извор: Panacea.mk

Оштетувањата на рскавицата на зглобовите (колено, рамо, лакт, скочен зглоб итн.) кај луѓето се честа појава. Можат да бидат предизвикани од прогресивно дегенеративно заболување-остеоартрит или да бидат од трауматска природа – некаква повреда. Најсовремените третмани се базираат на регенеративната медицина или користење на биолошкиот потенцијал на сопствениот организам за репарација на оштетувањата на зглобната рскавица.

Најчесто користени се: ПРП, матични клетки и во поново време репарација на оштетената рскавица со автологна (своја) рскавица. Овој најсовремен третман се изведува артроскопски или со мининимално инвазивна техника (мали резови) и еднодневен престој во клиниката.
Бенефит од овој третман е фактот дека репарацијата/регенерацијата на зглобната рскавица се движи меѓу 80 и 90%. Реинтеграцијата на новата рскавица во дефектот се случува во период од 4 до 6 недели по имплантацијата. Постоперативно кај пациентите има прогресивно намалување на болки, нема отоци, нема алергиска реакција, бидејќи станува збор за имплантиран дел од своето ткиво, без вештачи додатоци, туѓи тела.

Потоа следи период на рехабилитација која ја изведуваат едуцирани физиотерапевти.
Во нашата клиника проф. д-р Константин Митев – хирург, травматолог заедно со својот тим рутински ги изведува сите овие техники со одличен исход.
Оваа процедура е наменета за сите оние кои имаат дефект на рскавицата на било кој зглоб (рамо, колено, лакт или скочен зглоб).

За да закажете термин за преглед ве молиме обратете се на 02/3091-484