Месец: м.г

Ендометриозата е состојба при која ткивото кое ја обложува внатрешноста на матката, расте надвор од неа. Обично тоа може да се случи во јајниците, јајцеводите, од надворешната страна на матката и карличните органи. Во повеќето случаи, ендометриозата предизвикува силна болка, особено за време на менструалниот циклус.
Бидејќи ткивото што ја обложува внатрешноста на матката се однесува како ендометриум, се распаѓа и крвари со секој менструален циклус, кога нема излез од телото, се заглавува, предизвикувајќи формирање на цисти пределот на јајниците познати како ендометриуми. Околното ткиво може да се иритира и последователно да развие ткиво со лузни и адхезии, што предизвикува слепувње на карличните ткива и органи.

Кои се симптомите?

Меѓу најчестите симптоми се:

• Болни циклуси (дисменореа): Болка во карлицата, грчеви, а понекогаш и болки во долниот дел на грбот и стомакот кои обично се јавуваат за време на менструалниот период. Сепак, тие понекогаш можат да започнат пред или да продолжат неколку дена по неговото завршување.
• Прекумерно крварење: Жените со ендометриоза обично имаат обилни менструални периоди, а понекогаш и крварат помеѓу менструациите (пробивно крварење).
• Болка при дефекација или мокрење
• Болка за време или после сексуален однос
• Замор или недостаток на енергија
• Гастроинтестинални или дигестивни симптоми
• Неплодност: присутна кај околу 30-40% од жените со ендометриоза.

Кои се факторите на ризик?

Вообичаени фактори кои можат да го зголемат ризикот од ендометриоза се:

• Немање деца (доколку не сте родиле деца)
• Доколку имате член во семејството со ендометриоза
• Доколку менструален циклус сте го добиле пред 11 годишна возраст
• Имате кратки менструални циклуси
• Имате тешки менструални циклуси, кои траат повеќе од 7 дена

Како се дијагностицира ендометриозата?

-Ултразвукот е основната техника со која првично се дијагностицира ендометриоза. Сликата е релативно типична: цисти на јајниците со специфичен изглед.

-Тестови на крвта, кои может да се направат по основано сомнение за присуство на ендометриоза. Вообичаено се тестира зголемена вредност на маркерот CA-125. Ова не е тест кој рутински се користи во дијагностичкиот протокол, од проста прчина што иако неодамнешните студии укажуваат на зголемување на овој маркер во крвта кај жени со ендометриоза, сепак не сите жени со ендометриоза страдаат од промени во овој маркер.

-Лапароскопијата е оперативна техника која овозможува да се набљудува внатрешноста на абдоменот. Кај млади пациенти, особено доколку целта е да се запази плодноста, потребно е да се елиминира ендометриозното ткиво со зачувување што е можно повеќе здраво ткиво.

-Кај пациенти на возраст над 45-50 години и постари, најчесто се предлага да се отстранат двата јајници за да се избегне малигна дегенерација.

-Доколку дијагнозата на ендометриоза со ултразвук не е јасна или кога маркерот CA-125 е многу изменет, гинекологот може да побара дополнителни испитувања како што се КТ или МРИ.

На каков начин се третира ендометриозата?

Успехот на неговата контрола лежи во навремена дијагноза, во правилно медицинско-хируршко управување и во ефективен пристап.

• Лапароскопија, се користи за отстранување на израстоци на ендометриумот.
• Лапаротомија, која е поопсежна операција се користи при отстранување на целиот ендометриум кој не се наоѓа на своето место.
• Хистеректомија, која претставува целосно отстранување на матката и евентуално на јајниците е последната опција која се предлага како таква.

Во Клиничката болница Жан Митрев располагаме со тим од високо квалификувани гинеколози кои можат да ги разрешат сите ваши сомнежи и да ве водат во текот на процесот на дијагностицирање и лекување на персонализиран начин.

Закажете го вашиот преглед на 02 3091 484

Вежбањето е од суштинско значење за да го зачувате вашето срце и за да живеете здраво. Зошто? Нашите тела се така создадени, потребна е физичка активност, а долгорочната изложеност на седентарен живот реално ни прави проблеми. Недостатокот на физичка активност е главен фактор на ризик за појава на кардиоваскуларни болести.

Кои се препораките?

• Практикувајте најмалку 150 минути неделно аеробна активност со умерен интензитет или 75 минути неделно силна аеробна активност. Можете да примените и комбинација од двете, по можност распоредени во текот на неделата.
• Додадете активност со умерен до висок интензитет најмалку 2 дена неделно со цел зајакнување на мускулите (пример: отпор или тегови).
• Поминувајте помалку време седејќи. Дури и активности со умерен интензитет може да неутрализираат дел од седентарините ризици.
• Добијте уште поголеми придобивки со тоа што ќе бидете активни најмалку 300 минути (5 часа) неделно.
• Зголемете ја количината и интензитетот на физичка активност постепено со текот на времето.

Всушност, согласно стандардите за вежбање на Американското здружение за срце од 2013 година – „Вежбањето може да се категоризира како превентивен медицински третман, односно како пилула што треба да се зема речиси на дневна основа“.

Ревматоидниот артритис е вид на воспалителен артритис и еден од најчестите. Тоа е автоимуна болест која најчесто ги зафаќа зглобовите на дланките, рачниот зглоб, рамената, лактите, колената, глуждот и стапалата. Може да се појави кај луѓе со различна возраст, но најчесто се појавува кај луѓе на возраст помеѓу 40 и 60 години. Почесто се јавува кај жените отколу кај мажите.

Симптоми на ревматоиден артри

Постојат голем број на симптоми кои може да укажуваат на ревматоиден артрит, но сепак варираат индивидуално. Најчестите вклучуваат :

• Отечени и болни зглобови подолго од 6 недели;
• Оток и вкочанетост на зглобовите наутро (симптоми кои траат повеќе од 30 минути);
• Чуство на силен замор;
• Чуство на општо влошување на секојдневието и можно губење на тежината;
• Намалена издржливост;
• Губење на мускулна маса;
• Намалена способност за извршување на секојдневните активности, на пример одење на работа, или извршување на активностите низ домот или во слободното време;
• Кожни грутки (јазли), сувост или црвенило на очите.

Кардиоваскуларните заболувања во комбинација со ревматоидниот артритис

Луѓето со ревматоиден артрит и други воспалителни заболувања на зглобовите имаат зголемен ризик од кардиоваскуларни болести. Луѓето со ревматоиден артритис имаат 1,5 до 2 пати поголем ризик за коронарна артериска болест и двојно поголем ризик за да развијат срцева слабост споредено со општата популација.

Изборот на здрав начин на живот, вклучувајќи ја и редовната физичка активност, претставуваат важен фактор во справувањето со ревматоидниот артритис и намалувањето на ризикот од кардиоваскуларни заболувања.

Физичка активност и вежби

Физичката неактивност и седечката положба се почести кај луѓето со ревматоиден артритис. Помалку од 14% од луѓето со ревматоиден артритис вршат физичка активност во граници на препораките. Сепак, да се биде физички активен ги подобрува здравствените резултати и се препорачува за лица со ревматоиден артрит. Физичката активност и вежбањето може да помогнат за:

• Физичка кондиција – зајакнување на срцето и белите дробови
• Подобрување на мускулната сила и издржливост
• Флексибилност и обем на движења во зглобовите
• Рамнотежа
• Болка и замор
• Депресија
• Спречува губење на коскена маса (намалување на густината на коските).

Видови вежби

Физичката активност и вежбањето се важни за одржување на зглобовите колку што е можно помобилни и за зајакнување на мускулите. Исто така, може да го намалат ризикот од развој на други болести како што се кардиоваскуларните заболувања, висок крвен притисок, остеопороза и дијабетес. Постојат различни видови вежби кои можете да ги правите, а се погодни за луѓе со ревматоиден артрит. Треба да целите кон комбинација од следните:

• Вежби за мобилност
• Вежби за зајакнување на мускулите
• Аеробни вежби
• Вежби за баланс

Дури и ако на почетокот можете да издржите да вежбате само 10 минути, важно е да почнете од некаде. Имајте за цел да ја зголемите физичката активност и да го намалите времето поминато во седење и постепено да го зголемувате времето во кое сте физички активни. Вашиот физиотерапевт може да ве води во програмата за активности која што е соодветна за вас.

Симптомите на ревматоидниот артрит може да варираат од ден на ден. Така, еден ден вашите зглобови ќе ги чувствувате прилично добро, а веќе следниот ден ќе бидат исклучително болни, често пати ова чувство ќе биде придружено со замор и изнемоштеност. Може да дојде и до акутна ескалација на симптомите. Доколку болеста дојде до овој стадиум, болките и стравот од ваквата состојба, може да ги обесхрабри луѓето со ревматоиден артрит да бидат физички активни и да вежбаат. Физиотерапевтот ќе ви даде различни вежби кои ќе бидат прилагодени на вашата состојба, во зависност од симптомите кои што ги искусувате во моментот.

Вежбањето е клучна стратегија за намалување на попреченоста и подобрување на целокупното здравје кај луѓето со ревматоиден артритис. Физиотерапевтот може да ја процени вашата состојба, да ве води како да менаџирате со симптомите и ви даде вежби кои се соодветни за вас со цел безбедно да ја зголемите вашата физичка активност.

Синдромот „Алиса во земјата на чудата“ е ретка, но алармантна клиничка слика, која се карактеризира со кратки епизоди на искривување на сликите / перцепцијата за одредено тело, неговата големина, растојанието, обликот или просторниот сооднос на предметите, или настаните во текот на времето.
Карактеристично е што се појавува особено во детството. Причините за настанување на овој синдром не се до крај познати, но најчесто симптомите асоцираат со мигрените во детската возраст, епилепсија на темпорален лобус, тумори на мозокот, влијание на психоактивни субстанци или инфекции со Ебштај-Бар вирус .
Најчеста причина се мигренозни главоболки кои може да се придружени со гадење и повраќање.

Главниот симптом на оваа состојба е променетата визуелна перцепција и сликата на објектите. Формите изгледаат искривени, предметите и деловите од телото се преголеми или премали во очите на детето. Сето ова предизвикува, како што можеме да очекуваме, конфузија и дезориентација.

Согласно резултатите од студијата спроведена во 2014 година од група невролози од Универзитетот во Пенсилванија, а со цел да се обидат подобро да го разберат синдромот на Алиса во земјата на чудата, беше дојдено до следните заклучоци:

• Се појавува главно кај деца од 8 години.
• 33% од овие деца страдале од мигрена или имале некој вид на инфекција во одреден момент.
• Само 6% од децата претрпеле повреда на главата.
• Беше заклучено дека оваа состојба потекнува од електричната активност на мозокот каде биле забележани мали промени.

Појавата на ваков сет на симптоми кај детето налага продлабочени невролошки иследувања.
Терапијата која може да се применува за овој тип на синдром се состои од профилактичка терапија за мигрена и посебен режим на исхрана.