Месец: м.г

Аритмијата претставува состојба каде што доаѓа до пореметување на срцевиот ритам и може да предизвика сериозни нарушувања на срцевата активност или функцијата на други органи.
Според статистичките податоци, нарушувања на спроводливоста и срцевиот ритам во 10-15% од случаите е причина за смрт.
Постојат разни форми на пореметување на срцевиот ритам: тахикардија (над 90 ритам/минута) брадикардија под 60 удари/ минута) или аритмии со нерегуларен ритам.
Речиси секој човек, порано или подоцна, ќе почувствува некој облик на срцева аритмија, а најчесто слаба палпитација или “прескокнување“ на отчукувањата.

Доктор Петар Угуров – специјалист кардиолог, одговара на неколку прашања поврзани со пореметување на срцевиот ритам и најновите методи на лекување и третман на аритмијата во Жан Митрев Клиниката.

1.Што е причината за пореметување на срцевиот ритам и појавата на аритмија?

Д-р Угуров – Срцето е „центарот“ на нашиот организам и се што се случува во нас и околу нас се рефлектира во неговата работа.
Најчестата причина за пореметување на срцевиот ритам е поради стекнати срцеви заболувања: кардиоваскуларни заболувања – (ангина пекторис (градна болка) или миокарден инфаркт), болести на срцевиот мускул – кардиомиопатија, воспаление на мускулот на срцето-миокардитис, болести на срцевите залистоци и итн.
Исто така пореметување на срцевата работа може да се јави и како последица на болести на други органи: тироидната жлезда, надбубрежната жлезда, бубрезите, белите дробови, крвните заболувања, при труење со алкохол, наркотици, никотин, но и како манифестација на несакани ефекти на некои лекови.

Лошите животни навики како: интензивни емоции, силна физичка болка, прекумерен психички и физички стрес и исцрпеност, прегревање на телото, прејадување, конзумирање премногу кафе, алкохол и енергетски пијалоци, цигари итн. се исто така причина за појава на аритмија.
Овде би сакал да истакнам дека голем е бројот на пациенти кои после прележување на КОВИД-19, се жалат на палпитации на срцето и на некаков тип на пореметување на срцевиот ритам со зачестени прескокнувања и појава на аритмија.

Кои се симптомите на нарушување на срцевиот ритам?

Д-р Угуров – Еден од главните проблеми на аритмијата е нивното раното препознавање, пред се порад честата асимптоматска природа. Една третина на пациентите со аритмија, имаат таканаречена асимптоматска атријална фибрилација.
Тие обично се опишуваат како чувство на брза работа, силни отчукувања, пулсирање, предвремено отчукување, прескокнување со чувство на „кнедла“ во грлото по ударот, понекогаш придружено со вртоглавица, колапс или губење на свеста. Аритмиите се манифестираат со бројни и разновидни симптоми, од благи до тешки и онеспособувачки.

Какви видови на аритмии постојат?

Д-р Угуров – Човечкото срце се состои од 4 шуплини, две преткомори и две комори. Во зависност во кој дел од срцето дошло до нерегуларност т.е пореметување во спроведувањето на импулсот, аритмиите може да бидат преткоморни и коморни.

-Екстрасистоли – се предвремените отчукувања на срцето. Тие се најчестите нарушувања на срцевиот ритам и речиси секој од нас ги има почуствувано. Екстрасистолите може исто така да се поделат на преткоморни и коморни и иако се многу честа појава, генерално не се опасни. Пациентите најчесто се жалат на непријатност што ги принудува на кашлање. Само кај мал процент од срцеви пациенти, екстрасистолите може да бидат иницијатори на посложени аритмии.

-Атријална (преткоморна) фибрилација – претставува најчест облик на пореметување на работата на срцето при што доаѓа до неправилна брза работа на преткоморите. Овој вид на аритмија се јавува кај над 2% од општата популација. Преку 6-7 милиони луѓе од Европа страдаат од оваа аритмија и при тоа е тесно поврзана со зачестен смртен исход, мозочен удар, срцева слабост. Преткоморната фибрилација го зголемува за 5 пати ризикот од мозочен удар. Токму овој тип аритмија е причина за еден од петте мозочни удари.

-Суправентрикуларна тахикардија – е група на срцеви аритмии кои предизвикуваат несоодветно брз пулс. Овој вид на тахикардија може да се појави кај деца, адолесценти и возрасни. Се појавува во комбинација со наизменични периоди на нормален ритам. Најчести симптоми на оваа аритмија се палпитации, вртоглавица, главоболка, тремор на екстремитетите, отежнато дишење.

-Вентрикуларни аритмии – се најтешките нарушувања на срцевиот ритам. Постојат: вентрикуларна тахикардија (вентрикуларно забрзување) и вентрикуларна фибрилација. Околу 80% од ненадејната срцева смрт е резултат на овие вентрикуларни аритмии. Аритмиите може да се појават на која било возраст, но се почести кај постарите луѓе. Доколку не се реагира во најкратко време тие претставуваат животно загрозувачка состојба. Најчеста причина е акутниот инфаркт на срцето. При фибрилација на коморите не доаѓа до исфрлање на крвта од срцето, срцето не испумпува крв.

-Други типови на промени во електроспроводливоста во срцето се и појавата на АВ блокови од прв, втор, трет степен. Поделбата на аритмиите и нивната класификација е сложена, така што овде ги наведов само најчестите т.е најзастапените аритмии кај човекот.

4.Како да ја воочиме и препознаеме срцевата аритмија?

Др.Угуров – Дијагнозата на срцевите аритмии се поставува врз основа на клинички преглед на пациентот, електрокардиограм – ЕКГ, ехокардиографија, 24-часовна опсервација на ЕКГ (Холтер ЕКГ), стрес тестови, магнет на срце и електрофизиолошко испитување на срцето или позната како електрофизиолошка студија.

5.Како се третираат аритмиите ?

– Др.Угуров – третманот ќе зависи од тоа кој тип аритмија го имате и колку е сериозна. Најчесто во терапијата на срцеви аритмии, прво се користат лекови кои го поттиснуваат нарушувањето или ја намалуваат фреквенцијата и интензитетот на нејзиното појавување – антиаритмици и бета блокатори.
Во случај на аритмии на брадикардија, т.е. срцево чукање кое е премногу бавно, можеби е потребно да се користи пејсмејкер. Во акутни случаи на вентрикуларна фибрилација, неопходен е брз, итен третман со употреба на дефибрилатор. Поради тоа, лекувањето треба да се почне на време за да се намали можноста за појава на компликации.

Во услови каде што аритмијата неможе да се смири со лекови, тогаш се применува електрична кардиоверзија, односно постапка каде што ритамот се смирува со електричен удар или исто така се препорачува електрофизиолошка студија со радиофрекфентна аблација.

6.Што значи електрофизиолошка студија со радиофрекфентна аблација и зошто се прави електрофизиолошка студија?

– Др.Угуров – Електрофизиолошка студија претставува дијагностичко испитување кое се применува за потврдување на аритмијата и нејзиниот механизам.
Преку оваа техника се одредува видот на абнормалниот срцев ритам и потреба за ова испитување имаат сите пациенти со документирана аритмија, пациенти за проценка на ефикасноста на ординирани лекови во лекување на неправилниот срцев ритам, пациенти со симптоми како несвестица, губиток на свест од непозната причина, како и пациенти со ризик од ненадејна срцева смрт.

Постојат неколку начини со кои студијата на електрофизиолошката студија може да помогне и да донесе одлука за понатамошен третман. Врз основа на резултатите од студијата на ЕП се вклучуваат:

1. Имплантација на пејсмејкер: Ако студијата ЕП го потврди присуството на значајна брадикардија, постојаниот пејсмејкер често може да се вметне за време на истата постапка.
2. Имплантибилни дефибрилатори: Ако во текот на студијата за ЕП се идентификувани брзи форми на VT и / или вентрикуларна фибрилација (VF), најчесто имплантабилен дефибрилатор е третман на избор. Овој уред сега често може да се вметне во лабораторијата на ЕП, веднаш по студијата на ЕП.
3. Радиофрекфентната аблација – претставува горење, односно состојба каде што преку пренесување на некоја форма на енергија преку катетерот (топлинска енергија, енергија за замрзнување или радиофреквентна енергија). На тој начин се создава блок на електричниот пат кој што предизвикал аритмија.

Овој вид на терапија е често третман на избор доколку се открие суправентрикуларна тахикардија (SVT) – и некои форми на вентрикуларна тахикардија (VT) и за голем дел од нив претстатува единствен и дефинитивен третман.
Во последниве години, процедурите за аблација станаа доста напредни и обично користат компјутеризирани системи за мапирање кои ги користат и 3D-снимањето и електричното мапирање за да го посочат соодветното место за аблација.
Овие процедури обично траат неколку часа и потребни се ден или два за време на закрепнување во болницата.
Радиофрекфентна аблација на преткоморна (атријална) фибрилација со помош на 3D мапинг систем, претставува револуционерна метода за долгорочен и ефикасен третман со многу мал процент на компликации. Денес, многу електрофизиолошки студии се комбинираат со постапка на аблација.
Во Жан Митрев Клиниката се изведуваат електрофизиолошки студии, аблација кај срцеви аритмии, вградување пејсмејкери, срцева ресинхронизација, вградување имплантибилни кардиовертери и дефибрилатори.
Посебно би сакал да истакнам дека во Жан Митрев Клиниката во тек е постапка на инсталација на 3D мапинг систем, што значи дека конечно на пациентите со атријална (преткоморна) фибрилација со помош на 3D мапинг систем, ќе им се пружи ефективен и долготраен третман.
Уште еднаш сакам да напоменам, атријалната фибрилација е најчестата аритмија во популацијата и кај пациенти со овој тип на аритмија ризикот за мозочен удар е зголемен за 5 пати.
Решавањето на овој тип аритмија на ваков модерен начин особено за млади пациенти значи подобар квалитет на живот за пациентите. Кај пациенти кај кои се интервенирало навремено се очекува успешност од 95-99% во период на следење до 12 месеци, односно отсуство на епизоди на аритмија кај повеќе од 80% од пациентите.
Со помош на овој 3D мапинг системот се отвара можност за третман на голем број на преткоморни и коморни тахикардии.

За крај би сакал уште еднаш да апелирам “ НАВРЕМЕ ОТКРИЕНА АРИТМИЈА МОЖЕ ДА ВИ ГО СПАСИ ЖИВОТОТ”

Што е колоноскопијата?

Колоноскопијата е процедура која се користи за проверка на состојбата на дебелото црево и ректумот со цел пронаоѓање на полипи или знаци на рак. Колоноскопијата се користи и за дијагностицирање на други можни болести, и лекување на одредени патологии кои можат да се видат преку истото набљудување како што се: хемороиди, полипи и слично.

Како се изведува?

Колоноскопијата се изведува преку користење на уред наречен колоноскоп, кој се состои од флексибилна цевка со дебелина на прст. Таа се вметнува во ректумот преку аналниот сфинктер. Во случај целта на процедурата да е дијагностичка, на крајот на истата има камера и светло што ќе го олесни прикажувањето на сликите на мониторот. Од друга страна, доколку биде потребно да се решава каква било патологија (отстранување на мал полип или земање примерок од ткиво), преку колоноскопот ќе се додадат инструменти за да се изврши интервенцијата.

Кога треба да се направи колоноскопија?

Ова испитување се прави првенствено со цел да се исклучи можноста за рак на дебелото црево кај пациенти кои покажуваат дигестивни симптоми или имаат семејна историја на рак на дебелото црево.
Од друга страна, превентивно, како преглед се препорачува да се прави по 50 годишна возраст, доколку немаат ризични фактори, повторувајќи го на секои пет или десет години. За оние со ризик, ваков преглед може да биде препорачан и порано.

Овде спаѓаат луѓето со следните ризик фактори:

• Хронична дијареа
• Хронична абдоминална болка
• Ректално крварење при одење во тоалет или во самата столица.
• Кронова болест
• Улцеративен колитис
• Хронична железна анемија, која може да биде предизвикана од крварење од дебелото црево
• Присуство на полипи или семејна историја на полипоза
• Ако пациентот изгубил многу килограми за кратко време без очигледна причина.

Кога не може да се изведе колоноскопијата?

Главните причини зошто пациентот не може да се подложи на колоноскопија може да вклушуваат: тешка декомпензирана респираторна или срцева слабост, неодамнешен миокарден инфаркт, интестинална перфорација и тешки нарушувања на коагулацијата на крвта.

Подготовка на пациентот пред процедурата

За да се олесни самата процедура, пациентот мора да следи низа инструкции за елиминирање на остатоците што може да се наоѓаат во зоната на дигестивниот систем.
Најнапред, 2-3 дена пред вашата колоноскопија, ќе треба да одржувате лесна диета препорачана од лекарот, консумирајќи лесна храна базирана на течности. Исто така пациентот мора да ја надополни оваа диета со лаксативни производи за прочистување на цревата.

Дали постојат ризици?

Иако колоноскопијата е безбедна процедура, како и секоја инвазивна медицинска техника, таа може да носи одреден ризик.
Сериозни компликации најчесто се јавуваат во 0,5% од случаите, а најчесто се решаваат во тек на истиот преглед.

Дента на самата процедура

На денот на колоноскопијата, пациентот добива седација/анестезија, на тој начин не чувствува никаков тип на непријатност и може да биде смирен за време на самата процедура. Времетраењето на колоноскопијата може да се движи од 30 минути до еден час во зависност од видот на областа што треба да се испита.
Откако ќе заврши процедурата, пациентот мора да почека неколку минути лежејќи додека ефектот на анестезијата изчезне. Се препорачува пациентот да има придружба бидејќи дури и неколку часа по процедурата може да се задржат благи ефекти на седацијата.
Иако процедурата може да изгледа малку непријатна, колоноскопијата не им пречи на повеќето пациенти, кои се враќаат во нормален живот во рок од 24 часа. Она што може да се забележи е одреден притисок во пределот на стомакот предизвикан од самиот уред и од гасот кој се користи за проширување на ѕидовите на дигестивниот тракт.

Сега кога знаете малку повеќе за колоноскопијата, доколку почувствувате некој од симптомите споменати погоре, ви препорачуваме да не ја одложувате посетата на специјалистот кој ќе го одреди и препорача спроведување на колоноскопија. Да потсетиме дека превенцијата е најдобриот лек.

Во Клиничката болница Жан Митрев како најсовремена установа ги имаме најдобрите медицински тимови кои со својот професионален пристап ќе ја спроведат оваа процедура.

Кардиомиопатија е болест на срцевиот мускул која ја отежнува работата на срцето односно пумпањето крв низ телото. Кардиомиопатијата може да доведе до срцева слабост.
Има неколку основни типови на кардиомиопатија: дилатантна, хипертрофична и рестриктивна. Типот на третман што ќе го добиете зависи од тоа каков тип на кардиомиопатија имате и колку е тешка и може да вклучува: лекови, хируршки вградени уреди, операција на срцето или, во тешки случаи, трансплантација на срце.

Симптоми

Во раните фази на кардиомиопатија може да нема знаци или симптоми. Меѓутоа, како што напредува состојбата, обично се појавуваат следните симптоми:

• Губење здив при физичка активност или дури и при одмoрање
• Оток на нозете, глуждовите и стапалата
• Отекување на абдоменот поради акумулација на течност
• Кашлица при лежење
• Тешкотии при спиење во хоризонтална положба
• Замор
• Отчукување на срцето кое се чувствува како брзо чукање или треперење
• Непријатност или притисок во градите
• Вртоглавица, зашеметеност и несвестица

Знаците и симптомите имаат тенденција да се влошат доколку не бидат соодветно третирани. Кај некои луѓе, состојбата брзо се влошува; кај други, може да помине долго време пред состојбата да се влоши.

Фактори на ризик

Постојат голем број фактори кои можат да го зголемат ризикот од кардиомиопатија, вклучувајќи:

• Семејна историја на кардиомиопатија, срцева слабост или ненадеен срцев удар
• Долгорочен висок крвен притисок
• Болести кои влијаат на срцето, како што се претходни срцеви удари, коронарна артериска болест или инфекција на срцето (исхемична кардиомиопатија)
• Дебелината, која го тера срцето да работи понапорно
• Долготрајна прекумерна консумација на алкохол
• Незаконски дроги, како што се кокаин, амфетамини и анаболни стероиди
• Третмани со одредени лекови за хемотерапија и зрачење за рак

Одредени болести, исто така, го зголемуваат ризикот од кардиомиопатија, како што се:

• Дијабетес
• Болести на тироидната жлезда
• Прекумерно складирање на железо во телото (хемохроматоза)
• Амилоидоза
• Саркоидоза
• Нарушувања на сврзното ткиво

Компликации

Кардиомиопатијата може да доведе до сериозни компликации, како што се:

• Срцева слабост – кога срцето не може да пумпа доволно крв за да ги задоволи потребите на телото. Ако не се третира, срцевата слабост може да биде опасна по живот.
• Згрутчување на крвта. Ако срцето не може ефикасно да пумпа, поголема е веројатноста да се формираат згрутчувања во срцето. Ако згрутчувањето влезе во крвотокот, тие може да го блокираат протокот на крв во други органи, вклучувајќи го срцето и мозокот.
• Проблеми со срцевите залистоци. Бидејќи кардиомиопатијата предизвикува зголемување на срцето, валвулите може да не се затворат правилно. Ова може да предизвика ретрограден проток на крв во валвулата.
• Срцев удар и ненадејна смрт. Кардиомиопатијата може да предизвика абнормален срцев ритам што предизвикува губење на свеста или понекогаш ненадејна смрт ако срцето престане да чука ефикасно.

Превенција

Во многу случаи, кардиомиопатијата не може да се спречи. Информирајте го вашиот лекар ако имате семејна историја на состојбата.
За да го намалите ризикот од кардиомиопатија или други срцеви заболувања, добро е да одржувате здрав начин на живот и да усвоите навики како што се:

• Избегнување на консумирање алкохол или кокаин
• Контролирање на високиот крвен притисок, високиот холестерол и дијабетесот
• Консумирање здрава исхрана
• Редовно вежбање
• Спиење добро
• Намалување на стресот.

Мултидисциплинарниот тим кои се грижи и соодветно ги третира сите срцеви заболувања во Клиничката болница Жан Митрев е составен од кардиолози, педијатриски кардиолози, интервентни кардиолози, кардиохирурзи, како и анестезиолози и интензивисти високо специјализирани за пациенти со срцеви заболувања кои периодично се состануваат за да разговараат и заеднички да одлучат за најдоброто решение за секој пациент.

Хистероскопија е гинеколошка интервенција со која под директна визуелизација со камера во шуплината на матката дијагностицираме и решаваме многу проблеми што ги засегаат жените, а кои претходно можевме да ги решиме само со класична операција.

Хистероскопот е тенок инструмент, сличен на телескоп, кој преку вагината го пласираме во утерусот, кој покрај камера за визуелизација има и тенки инструменти, специјално дизајнирани за извршување на одредени интервенции. Хистероскопијата денес е златен стандард за отстранување на полипи од шуплината на матката, миоми кои се видливи во внатрешноста на матката, горење на слузницата на матката – процедурата ја користиме кај жени кои завршиле со репродукција, а кои имаат обилни менструални крварења кои доведуваат до анемија, и општа слабост.

Овие обилни, ирегуларни крварења од матката се симптоми на кој се жалат 40% од жените кои доаѓаат во гинеколошките ординации. Некои од нив се третираат со хормонска терапија, но кај голем дел од нив постои промена во матката, која денес ја решаваме микроинвазивно со хистероскопијата, како еднодневна хирургија, скоро безболно со минимален период на опоравување. Денес, многу жени чии професионални обврски наложуваат брзо да се вратат на работа, бараат нови, алтернативни модалитети на класичната хирургија.

И тука не завршува опсегот на употребата на хистероскопската хирургија. Доколку порано беше потребна класична операција кај пациентките со аномалии на утерус, прегради на матката, кои често лекуваат стерилитет или имаат повторувачки спонтани абортуси и предвремени породувања, денес сето тоа благодарејќи на оваа метода е можно како еднодневна хирургија, со брзо постоперативно закрепнување.

Во светски рамки, со самиот пораст на бројот на Царските резови, се соочивме со нов проблем, појава на еден вид на кила на предниод ѕид на матката, во која како во резервоар се задржува менструалната крв, па овие пациентки крварат по 12-14 дена по отпочнување на циклусот при што крвта се цеди секој ден по малку. И за оваа состојба терапијата е хистероскопска каде по визуелизацијата со камера, се прави решавање на килната кеса, и со тоа се решава проблемот кој го нарушува секојдневието и нормалниот живот на пациентката.

Денес хистероскопската хирургија има значајно место во секојдневната гинеколошка пракса. Таа стана рутинска и неопходна метода која замени многу интервенции и операции во гинекологијата, давајќи нов микроинвазивен правец во третманот на гинеколошките состојби. Предности од хистероскопијата, кои секако во денешното модерно време се клучни:

• Брзо, едноставно и ефикасно решение,
• Еднодневна хирургија,
• Низок ризик од компликации,
• Брза рехабилитација,
• Кратко боледување и минимално отсуство од секојдневните обврски.