13 СЕПТЕМВРИ – СВЕТСКИ ДЕН НА СЕПСА

13 СЕПТЕМВРИ – СВЕТСКИ ДЕН НА СЕПСА

Сепсата е најчесто последно препознаена болест насекаде во светот. Глобално, 20-30 милиони пациенти се афектирани од сепса на годишно ниво. На секои неколку секунди умира по еден човек од сепса. Во развиениот свет, годишната стапка на сепсата драматично расте, од 8-13 % во последниве декади и е причина за смртност поголема од канцер на дебело црево и дојка заедно. Причините се различни, но вклучуваат возраст на популацијата, поголема примена на интервенции со висок ризик кај сите возрасни групи, и развој на високо резистентни и вирулентни причинители на инфекции. Од друга страна кај земјите во развој малнутрицијата, сиромаштијата, недостапноста до вакцини и задоцнетото третирање на одредени состојби допринесуваат за зголемена стапка на смртност.И покрај вака високата инциденца на сепсата, сепсата е практично недоволно позната и јасна во јавноста и многу често е погрешно протолкувана како “труење на крвта“.Сепса е воспалителен одговор на организмот на присуство на бактерии или нивни отрови во циркулација, поретко вируси, габи, протозои. Извори на сепса можат да бидат инфекции на бели дробови, уринарен тракт, перитонеум, кожа и меки ткива, како и централен нервен систем. Од сеуште непозната причина сигналите од микроорганизмите предизвикуваат претерана реакција, па дури го поттикнуваат имунолошкиот систем на пациентот да ги напаѓа ткивата на телесните ткива и органи. Сепсата почнува кога вродениот имун систем ќе одговори на присуството на микроорганизми како автодеструктивен процес кој овозможува нормалниот патофизиолошки одговор на инфекција да зафати и други нормални ткива. Ако сепсата не се реши брзо, пациентот може да развие органска дисфункција, вклучувајќи ги белите дробови, црниот дроб и бубрезите. Сепсата преминува во тешка сепса, септичен шок и иреверзибилно откажување на органи што резултира со смртен исход. Секакво одложување на целна терапија со соодветен антибиотик ја намалува можноста за преживување (со секој изминат час за 7,6%).Со развојот на лабораториските техники има голем напредок во препознавањето на сепсите со следење на соодветни биомаркери (лактати, прокалцитонин, друго). Брзите и прецизни микробиолошки техники кои се користат денес во современите лаборатории овозможуваат брза етиолошка дијагноза и антимикробна терапија.Согледувајќи ја важноста на сепсата, нејзиното рано препознавање и стандардизирано ургентно третирање, покрај другите кампањи се донесе и светска декларација за сепса со која се поставени следниве цели за реализација до 2020 година: – глобално намалување на инциденцата на сепси преку стратегии за превенција за најмалку 20 % (промоција на добра хигиенска пракса и миење на раце, подобрени санитарни мерки, исхрана, чиста вода за пиење и програми за вакцинација)-зголемување на преживувањето од сепси преку промоција и прилагодување на системот на рано препознавање и стандардизирано третирање на пациенти со сепса-подобрување на јавното и професионално разбирање и свесноста за сепса-подобрен пристап до центри за рехабилитација за пациентите кои прележале сепса насекаде во светотМногу луѓе развиваат сепса но многу малку преживуваат, најважно е да се воспостави систем на превенција и контрола на инфекции.

Животна приказна – Флурим Мемети


Животна приказна – Флурим Мемети

Нашата работа – работата на лекарите, медицинскиот персонал, психолозите е работа со жива материја. Нашите пациенти се луѓе, личности чии животни приказни знаат да не’ расположат, вознемират, насмеат и расплачат. Нивната реалност, понекогаш сурова, одново и одново не’ изненадува и потсетува на прашањето: можеме ли да направиме нешто повеќе за нив?! Реалноста на еден од нашите најмлади пациенти (Ф.М., 14 год.) стана предизвик на целиот тим на Филип Втори. По извршената комплексна кардиохируршка интервенција (од типот пенталогија Фало) од страна на академик др. Жан Митрев, пациентот продолжи со опоравување во нашата болница. Посетуван редовно од неговите родители, имавме можност одблиску да ги запознаеме пациентот и неговите родители, и на тој начин да ја согледаме фамилијарната динамика на целото семејство, нивните односи и животни навики, а со тоа и да ги предвидиме условите во кои пациентот ќе треба да се врати на домашно опоравување. На 24 Јули, 2013 г. ја посетивме фамилијата на Ф.М. во нивниот дом, со цел да направиме увид во животните услови во кои пациентот живеел заедно со родителите, неговиот постар брат и помалата сестричка. Проценката на нивните животни услови беше и наше соочување со суровата реалност во која Ф.М.ќе треба да се врати. Зборовите сиромаштија, немаштија, беда и нечистотија отсликуваат само дел од она што го видовме. Увидовме дека животните и хигиенските услови во кои тој живеел се сериозно ризични по неговото здравје, и решивме како тим да вложиме повеќе од себе и да се обидеме да му помогнеме и на други начини. Вработените во Филип Втори беа повикани на добротворна донација (алишта, постелнина, кујнски реквизити и покуќнина) и ја покажаа не само својата висока стручност и професионалност, туку и својата човечност. Црвениот крст на град Скопје исто така беше повикан за соработка и хуманитарна акција. Собраните средства беа донирани на 31. Јули 2013 година во живеалиштето на семејството Мемети. Тоа за нив беше драматичен и важен настан. Две ТВ станици го документираа овој настан. Мајката на Ф.М. даде изјава за ТВ Ера на албански јазик. Дотогаш силна и храбра, каква што мораше да биде за нејзиниот син полесно да ја преброди целата операција, таа за прв пат со затреперен глас и солзи јавно се заблагодари на др. Жан Митрев, др. Тања Анѓушева и сите доктори и сестри од Филип Втори.

Ако се вратиме на почетокот и прашањето: можеме ли да направиме нешто повеќе за нив?! Одговорот е едноставен: Секогаш можеме.


Хируршка корекција на вроден субвалвуларен вентрикуларен септален дефект со парцијална агенезија

Хируршка корекција на вроден субвалвуларен вентрикуларен септален дефект со парцијална агенезија на аортниот анулус

Пациент на 17 годишна возраст примен за хируршка корекција на вродена срцева мана од типот на меѓукоморен септален дефект со проширување на прстенот на артната валвула и аортна регургитација од втор степен. Дијагнозата е поставена во рана детска взраст.Во општа анестезија непосредно пред почеток на оперативниот третман на 3Д трансезофагеална ехокардиографија е верифициран дилатиран аортен корен во предел на десниот коронарен куспис со вроден недостаток на анулусот на десниот коронарен куспис и пролапс на истиот во излезниот тракт на левата комора (ЛВОТ) со ексцентриџен регургитантен џет до +3. Високо субвалвуларно поставен меѓукоморен септлен дефект (ВСД) димензии до 10мм.

Во општа анестезија направено е комплексна реконструкција на аортната валвула со анулопластика и пликација на комисурите меѓу десниот со некоронарниот и меѓу некоронарниот и левиот залисток и поставување на маргинална суспензија на десниот и некоронарниот залисток со што е направена реконструкција на самиот аортен анулус. Потоа со перикарден пач (1х1см) направено е зтворање на меѓукоморниот дефект преку трансаортален пристап. Контролната трансезфагеална ехокардиографија покажа уредно реконструирана аортна валвула со уредно затворање на залистоците и уреденДоплер наод. Контрасната ехокардиографија покажа уредно затворање на меѓукоморната преграда.

Пациентот хемодинамски и ритмички стабилен после излегување од сала. Спроведувана интензивна респираторна терапија и започнати постепени мобилизациски постапки кои уредно ги толерира. Пациентот е отпуштен дома во добра општа состојба.

3Д трансезофагеалната ехокардиографија овозможува реален тродимензионален приказ на променетата морфологија на залистоците на срцето, како и на срцевите структури посебно кај пациентите со вродени срцеви мани, со што кардиохиругот е во состојба да наоправи детален план за корекција на маната.

Интервентен третман (балонвалвулопластика) на тешка пулмонална стеноза кај новородено

Интервентен третман (балонвалвулопластика) на тешка пулмонална стеноза кај новородено (30 дена старост)

Вовед: Пулмоналната стеноза е вродена срцева аномалија и опфака околу 7% од вродените срцеви аномалии. Може да биде како изолирано заболување или во комбинација со друга вродена аномалија (пр. Атриален септален дефект – (АСД)). Пулмонална стеноза може да се манифестира како валвуларна (најчеста), надвалвуларна, подвалвуларна и стеноза на периферните гранки на пулмоналната артерија. Кај полесните случаи може да нема никакви симптоми и да се открие случајно. Кај тешките случаи се јавува диспнеа (отежнато дишење), периферна цијаноза (модрило на нозе, раце и усни). Пациентите со критична стеноза брзо развиваат и десно срцева слабост.

Дијагнозата се поставува со аускултација, ехокардиографија и со десно срцева катетеризација. Тежината на пулмоналната стеноза се градира според стенотичниот градиент добијен со Ехо Доплер или директно со катетеризација. Постојат 4 степени: I степен незначителна < 25mmHg; II степен (лесна) 25 – 49mmHg; III степен (умерена) 50 -79mmHg; IV степен (тешка) > 80mmHg.

Лекувањето е конзервативно кај пациентите со I и II степен (асимптоматска) со задолжителна ендокардитис профилакса, додека кај пациентите со III и IV степен третманот е со балон валвулопластика или оперативно. Балон валвулопластиката е третман на избор кај деца и новородени со тешка пулмонална стеноза со добивање на добар резултат.

Приказ на случај: Кај женско доенче на 1 месечна возраст со шум на срце верифициран по породувањето, ехокардиографски е дијагностицирана тешка пулмонална стеноза со градиент на валвулата 120mmHg, и индицирана е балон валвулопластика. Фамилијарна анамнеза негативна за ваков тип заболувања. Интервентен третман и резултат: Интервенцијата се изврши во услови на општа анестезија. Со MP дијагностички катетер се направи директно мерење на градиентот на пулмоналната валвула (120mmHg), пред интервенцијата. Потоа со балон катетер Tyshak II – 8/20 mm на 4 atm се направи балон дилататција на пулмоналната валвула. По интервенцијата се доби одличен резултат, градиент 30mmHg, што значи повеќе од 50% намалување на градиентот на пулмоналната валвула. По интервенцијата новороденчето беше мониторирано во тек на 48 часа. Отпуштено е во одлична здравствена состојба без терапија. На првата контрола по 1 седмица и втората контрола по 1 месец градиентот на пулмоналната валвула е 30mmHg.

Перкутано затварање на перзистентен артериски канал со помош на коил емболизација

Перкутано затварање на перзистентен артериски канал со помош на коил емболизација- ефикасен и брз начин-ретроградно затварање преку торакалната аорта

Ductus arteriosus persistens (DAP) е честа аномалија со 9%- 15% од сите адулти со вродени срцеви маани (VSM) и во 25% кај други. Новородени со комплексни ВСМ може да имаат ДАП зависна циркулација (прекинат аортен ла, пулм. артрезија без вентрикуларен септален дефект). Протокот зависи од ширината на ДАП и пулмоналната васкуларна резистенција. Постоење на ДАП е непожелно поради можност од артеритис, пулмонална хипертензија, срцева слабоста, Eissenmenger Sy. Лекувањето може да биде хируршко или пeкутано. Морфолошки, според Криченко класификацијата се дели на: тип A (цилиндар, триаголник, конус), C (тубуларна форма) и аортопулмонален прозор, и од тука зависи изборот на протезата за (device’s ili coili). Во суштина постојат два типа на затварање: антеградно (преку белодробна артерија) или ретроградно (преку аорта). Затворањето на дуктусот зависи од формирање на тромб- пред да се извлече катетрот за имплантација. Во различни студии комплетно затворање има кај 95% од пациентите.Прикажуваме случај на младо женско доенче (С.А) на возраст од 5 месеци, со преходно ехографски верифициран ДАП.После адекватна подготовка, во општа анестезија е направена аортографија со приказ на дуктусот. Од овој ангиографски приказ зависи методот на затварање (антеграден или ретрограден). Во суштина, кога може ДАП да се затвори ретроградно, се избегнува антеградното затварање и пункција на феморалната вена, т.е се пунктира само феморалната артерија.

Сл. 1 ангиографски приказ со пигтејл катетер, 4F- аортографија

Потоа следен чекор беше канулација и поминување на ДАП со десен коронарен катетер (JR 4F).

Сл. 2 канулација на ДАП, JR 4F

Преку JR 4F катерот потоа беше имплантиран еден Cook coil 5/3.

Сл. 3 имплантација на Cook coil 5/3

Контролната ангиографија покажа комплетно затварање на дуктусот и отсуство на резидуален шант низ него.

Сл.4 ангиографија после затварање

Во добро организирани услови, со веќе претходен волумен од повеќе од 60-тина пациенти со ДАП третирани во Филип Втори (првиот во 2004-та година), оваа процедура трае помалку од 30 минути.Кај малата С.А. фектите од затварањето се очекувано долготрајни и постигнато е целосно излекување без оперативен зафат. Следниот ден доенчето беше пуштено дома во добра општа состојба.

ИТНА ОПЕРАЦИЈА ЗА СПАСУВАЊЕ НА МОЗОК И ЛЕВА РАКА

ИТНА ОПЕРАЦИЈА ЗА СПАСУВАЊЕ НА МОЗОК И ЛЕВА РАКА

Кај 54 годишен пациент се појавила нагла вртоглавица, ладна и нарушена функција на лева рака и загуба на свест, додека управувал со моторно возило. Пациентот бил пушач, со артериска хипертензија и хиперлипидемија.По приемот во Филип Втори направен е ехографски преглед на кој е верифицирано 100% запушување со флатирачки мек плак во левата заедничка каротидна артерија (ACC lat sin) и левата внатрешна каротидна артерија (ACI lat sin) како и отсуство на доплер сигнал на левата артерија субклавија и слаб опструктивен доплер сигнал на лева аксиларна артерија. Од направената 64 MSKT каротидографија и церебрална ангиографија потврден е наодот за 100% запушување на левата заедничка и внатрешна каротидна артерија како и левата подклучна артерија.

МСКТ СЛИКА ПРЕДОПЕРАТИВНО

Во консултација со кардиоваскуларен хирург индицирана е итна операција на крвните садови на вратот. Постоперативно пациентот е хемодинамски и ритмички стабилен без никаква невролошка симптоматологија, со топла и комплетно сочувана функција на левата рака. Направена е контролна постоперативна 64 MSKT каротидографија, церебрална ангиографија и визуелизација на горните екстремитети со наод за проодно каротидо-каротидно премостување од десно-кон лево со васкуларна протеза и каротидо-субклавио премостување лево со васкуларна протеза.

МСКТ СЛИКА ПОСТОПЕРАТИВНО

Првиот постоперативен ден пациентот е самостојно мобилизиран без никакви невролошки симптоми, и истиот ден е отпуштен дома.