00389 2 3091 484
00389 2 3091 484
Во рамки на летениот камп организиран од Тинкер Лабс Македонија (интернационална СТЕАМ франшиза за изучување на природни науки за деца на возраст од 3 до 14 години), имавме посета на 20 деца и неколку учителки кои одблизу се запознаа со професијата доктор, сестра, лаборант и имаа прилика да видат како функционира здравствена институција. Се надеваме дека побудивме интерес и им помогнавме да одговорат на прашањето Што сакам да бидам кога ќе пораснам?
Миоми (фиброми) на матката се неканцерозни израстоци на мускулното ткиво на матката. Може да е еден или повеќе со различни големини.
Миомите (фиброиди) можат да предизвикаат многу благи симптоми, воопшто да немате симптоми, но и да бидат сериозни како:
Сеуште нема конкретен одговор што точно што ги предизвикува миомите. Утврдено е дека нивниот раст е поврзан со женските хормони естроген и прогестерон. А студиите покажуваат дека поголема е веројатноста да добиете миом доколку менструалниот циклус ви започнал на помлада возраст.
Ново во Клиника Жан Митрев! Единствeно во Македонија на одделот за естетска дерматологија пристигна – Nordlys најмоќниот и технолошки најнапреден ласер од американскиот премиум бренд Candela. Оваа ласерска платформа 5 во 1 за прв пат достапна во клиниката, овозможува вистинско решение за дерматолошки и естетски проблеми како:
• трајно отстранување на влакна,
• брчки,
• лузни и стрии,
• хиперпигментации,
• розацеа,
• телеангиектазии,
• хемангиоми,
• капилари и вени,
• бенки,
• брадавици,
• габични инфекции на нокти и уште многу други.
Информирајте се 072/262-385 и бидете самоуверени со вашиот најдобар изглед.
Сите третмани се со летен попуст од 10%.
Летото е период кога всушност вагиналните инфекции можат да зачестат. Затоа информирајте се како да останете безбедни. Гинеколошките прегледи за соодветна дијагноза и навремен третман се клучни.
Главната причина за вулвовагинална кандидијаза во лето е влажноста. Поминувањето долги часови на плажа или базен со влажен костим за капење може да ја промени природната pH вредност на таа зона, поттикнувајќи ја појавата на овие инфекции. Покрај тоа, потта, предизвикана од високите летни температури, исто така може да предизвика раст на габи и бактерии во вагиналната област.
Вулвовагиналната кандидијаза (VVC) е подмолна габична инфекција која погодува 3 од 4 жени во одреден период од нивниот живот.
Најчесто, вагиналната кандидијаза е предизвикана од интестинална контаминација. И, иако не се смета за сексуално пренослива болест, редовната сексуална активност за прв пат може да го зголеми ризикот од вагинална габична инфекција. Исто така, се смета дека инфекциите може да се поврзани со контакт помеѓу устата и гениталиите, односно оралногенитален однос. Други фактори на ризик за развој на вулвовагинална кандидијаза се: исхрана богата со шеќер, бременост или постојана влага во зоната на гениталиите (носење влажен костим за капење долго време).
Симптомите на вулвовагинална кандидијаза може да се движат од благи до умерени и вклучуваат:
Во лето, важно е секогаш да ја одржувате вашата интимна област сува. Доколку често имате епизоди на кандидијаза, се препорачува често да ја менувате вашата долна облека и вашиот костим по секое капење.
Препорачливо е да користите чиста, сува крпа специјално за интимната зона.
Особено во текот на летото, важно е секогаш да носите памучна долна облека.
За време на престој на плажа избегнувајте да седите директно на карпи или песок, бидејќи овие површини, кои обично се ладни и влажни, можат да поттикнат појава на инфекции.
Се препорачува да се користат соодветни производи за интимна хигиена кои ја зачуваат вагиналната pH вредност.
Пијте многу течности. Водата помага да се елиминираат токсините и бактериите преку урина.
Во летниот период додавајте на вашата исхрана боровинки, цели зрна, ѓумбир, маслиново масло и лук. Оваа храна може да помогне во борбата против кандидијазата.
Во клиниката Жан Митрев нашиот долгогодишен тим на гинеколози ви стои на располагање за сите ваши гинеколошки проблеми.
Закажете го вашиот преглед на 02 3091 484
Уникондиларна ендопротеза на колено е минимално инвазивна процедура во однос на тоталната ендопротеза, при која што само оштетениот дел на коленото се заменува со имплант.
Се нарекува уште и парцијална , односно делумна ендопротеза на колено.
Гонартроза претставува хронично, дегенеративно оштетување на рскавицата на коленовиот зглоб која предизвикува болка, воспаление и ограничување на движењата. Симптомите се јавуваат постепено и со текот на времето се интензивираат. Во почетокот се изразени при одење, качување односно симнување по скали, а со напредување на болеста болката се јавува и во мирување. Може да се јави оток на коленото како и вкочанетост на зглобот. Често се јавува и деформитет на коленото во облик на О (варус) или Х (валгус) нозе.
Коленовиот зглоб е поделен на 3 компартмани (делови) : медијален (внатрешен), латерален (надворешен) и пателофеморален компартман.
Тоталната замена на коленото е индицирана кај тешки облици на артритис каде што се заменуваат сите оштетени делови на коленото.
Уникондиларната ендопротеза е хируршка опција кај пациенти кај кои што дегенеративните промени зафаќаат само еден дел од коленото (најчесто внатрешниот), додека останатите зглобни површини се интактни-незасегнати, однoсно не се оштетени.
Индикација за овој тип на хируршка интервенција се поставува врз основа на анамнестички податоци, клинички преглед и рендген графија на коленото. Во поретки случаи е потребна и магнетна резонанца на коленото. Индикацијата за уникондиларна протеза изнесува околу 50% од пациентите со гонартроза при што на тој начин се избегнува поопсежен оперативен зафат односно имплантација на тотална ендопротеза на коленото.
Пациенти кај кои што дегенеративниот процес е ограничен само на еден компартман (дел) на коленото, и тоа најчесто внатрешниот. Кај истите треба да постои:
Со мал рез се пристапува до оштетениот дел на коленото. Се остранува оштетениот дел од менискусот, минимално се ресецира оштетениот дел на коската на тибијата и фемурот и се поставува имплант во коленото. Не се поставува постоперативна дренажа.
Пациентот се вертикализира на денот на операција, со оптоварување на оперираниот екстремитет. Се отпушта од болница вториот или третиот постоперативен ден во зависност од неговата општа состојба. Отстранување на конци од оперативна рана се врши на 14 постоперативен ден. Враќањето на секојдневни животни активности е 6 – 8 седмици после оперативениот третман.
Главна причина за појава на цервикален карцином е перзистентна инфекција со високо ризични типови на ХПВ ( хуман папилома вирус), кој е најчестата сексуално пренослива инфекција. Не секој ХПВ вирус предизвикува карцином. Такви се онкогените типови ХПВ 16 и ХПВ18 кои заедно се одговорни за преку 70 % од сите карциноми на грлото на матката.
Постојат неколку видови:
-Конвенционалниот ПАП тест и
-Liquid-based cytology (LBC)
-со помош на оцетна киселина или Lugol’s iodine
-со помош на колпоскоп или камера
Денес препораките на светските здруженија за гинекологија и акушерство поттикнуваат примена на обете методи во зависност од возраста и предходните скрининг наоди, задолжително во комбинација со визуелната инспекција.
-колпоскопија
-биопсија и ендоцервикална киретажа
Дефинитвна дијагноза се поставува по земање на биоптичен примерок и хистопатолошка анализа.
Закажете го вашиот преглед на 02 3091 484
Иако звучи прилично компликувано, тој претставува синдром кој се карактеризира со болка и вкочанетост во горниот дел од цервикалниот ‘рбет проследен со главоболка. Синдромот често е придружен и со вртоглавица, проблеми со видот (нистагмус) и аудитивни проблеми (на пр. тинитус).
Овие симптоми може да бидат поврзани и со недостаток на проток на крв (инсуфициенција во вертебробазиларната зона), односно појава на мешање на протокот на крв во вертебралната артерија во позиција кога вратот е наслонет на едната страна, во ротација или истегнат.
Цервикоцефаличниот синдром често пати е мешан синдром предизвикан од спондилогена иритација и компресија.
Суштински фактори предизвикувачи се:
• иритација на сензорните влакна, ретко на моторните и автономните влакна;
• иритација или компресија на вертебралната артерија;
• иритација на поголемите и помалите окципитални нерви.
Притисокот на вертебралната артерија и симпатичкиот нерв во близина на цервикалниот ‘рбет може да е поврзан со цервикоцефаличниот синдром. Со стимулација на ноцицепторите во зигапофизеалните зглобови може да се стимулираат болки во блиските мускули и тетиви. Ова може да се појави од неправилно позиционирани зглобови на поврзувањето глава/врат, отстапување на цервикалниот ‘рбет од оската на телото, изместување на пршлените и сл.
Овој синдром се карактеризира со главоболки од цервикално потекло, вртоглавици, аудитивни и визуелни нарушувања. Може да се појави и благо нарушување во рамнотежата и намалување на подвижноста на вратот.
Оваа состојба се третира со комбинација на конкретни физиотерапевтски модалитети. Во третманот може да се применат следните:
• манипулативни – мануелни техники на цервикалниот ‘рбет;
• мобилизациски техники на цервикалните пршлени;
• кинезитераписки вежби за врат;
• електротерапија, електроакупунктура;
• функционална магнетна стимулација (ФМС);
• кинезиотејпинг;
• истегнување (stretching);
• нервромускулни вежби.
Никодин Велјаноски
Дипломиран физиотерапевт
Извор: физиотерапевти.мк
Пилонидалниот синус претставува хронична инфективна состојба која се карактеризира со формирање на циста или абсцес во предел на глутеалната или интерглутеалната регија. За оваа состојба постојат уште неколку компликувани стручни изрази (пилонидална циста, сакрококцигеална фистула), но всушност се работи за појавата широко позната како враснато влакно.
Оваа состојба претставува формирање на цистична творба или ограничено гнојно воспаление (апсцес) локализирано во глутеалната бразда. Некои пациенти имаат само една циста додека кај други се создава фистуларна траекторија. Во голем дел од случаите, на површината на кожата се формира отвор преку кој се дренира гнојна содржина.
Третманот на пилонидалниот синус може да биде спроведен на традиционален начин со класичен хируршки зафат– отстранување на изменетиот сектор кожа со поткожното ткиво се до здраво ткиво или пак може да се примени ласерски третман.
Ласерскиот третман на пилонидален синус претставува минимално инвазивна процедура која користи фокусирана ласерска енергија со цел аблација на изменетото и инфективно ткиво во синусната шуплина.
Хируршкото отстранување е најстариот начин за решавање на враснато влакно, но најчесто доведува до голем постоперативен дефект на местото на отстранетиот синус. Самото место на рез во зависност од условите, може да се затвори со препокривање со околната кожа преку формирање на кожни флапови или со директно сошивање под голема тензија. А во одредени состојби може да се остави отворен самиот дефект со цел спонтано зараснување. Оваа метода на третман има низок ризик за рецидив односно повторна појава на пилонидален синус. Но од друга страна самиот третман доведува до пролонгиран престој во болница, отежнато зараснување, подолг период на рехабилитација, не можност пациентот да се врати на секојдневните активности, не можност за спортување, почести лекарски контроли, чести преврски, подолг антибиотски третман.
За разлика од оваа класична метода, неинвазивниот ласерски третман претставува значаен напредок во третман на самата состојба. Ласерскиот третман користи прецизна технологија која ни овозможува да го отстраниме изменетото ткиво со минимално оштетување на околното ткиво и кожата. Ласерскиот третман се врши со диоден ласер со 1470 нанометри должина. Овој третман има голем број предности. Тоа се:
Предоперативно се одредува постоењето на кожни отвори, се одредува постоење на фистули. Доколку е потребно, се прави снимање на самите фистули – фистулографија. Потоа се прави оперативен план по кој следи предоперативна подготовка по која се пристапува кон изведување на операцијата. Операцијата се изведува во спинална анестезија или комбинирана интравенска седација со локална анестезија. По подготовка на оперативното поле, претходно обележаните отвори на површината на кожата се прошируваат со циркуларен скалпел, при што големината на отворите се проширува до максимум 8mm. Најпрво се отстранува содржината од синусната шуплина, се отстрануваат влакната или другиот дебрис, се прави испирање на синусната шуплина се додека да се отстрани комплетната содржина.
По отстранувањето на комплетната содржина, преку отворот на кожата во самата шуплина ја вметнуваме фибероптичката ласерска сонда. Ласерската енергија ја насочуваме во сите правци во самата шуплина и во околните фистулозни канали со цел да се вапоризира синусот и инфективното ткиво. Како што го извлекуваме ласерот, истиот доведува до хемостаза односно го спречува крварењето со што го намалуваме ризикот од постоперативен крвен подлив, но исто така доведува до успешна редукција на големината на самата шуплина.
По изведениот ласерски третман, во предел на синусната шуплина директно вметнуваме антибиотик, но и колаген стимулатори кои доведуваат до намалување на ризик за рецидив и до побрзо заздравување. Доколку синусната шуплина предоперативно е малечка и доколку отворот на површината е помал од 3мм, тогаш може и воопшто отворот да не се шие, но доколку отворот е поголем од 3mm тогаш се поставува само еден шав на кожата, кој истиот може да биде и ресорптивен односно самиот да отпадне.
По изведениот третман, доколку пациентот се чувствува добро, може да биде отпуштен дома уште истиот ден или следното утро. Пациентот се отпушта со преврска која стои 24 часа. По 24 часа се советува да ја отстрани преврската, да започне со хигиенски третман. Доколку раната е во ред, може и да не се прави преврска или да направи уште една до две преврски во домашни услови. Пациентот се јавува на контрола 3 дена по операцијата со цел проценка на самата рана, евалуација на степенот на болка, одредување натамошна терапија и советување за натамошна физичка активност.
За да закажете преглед, јавете се во нашиот контакт центар на 02/3091-484
