Autor: Nertila Ivanovski

Humbja kalimtare e vetëdijes, e njohur edhe si sinkopë vazovagale ose refleksive, është një gjendje që ndodh për shkak të rëniejes së presionit arterial të gjakut të shkaktuar neurologjikisht ose ngadalësimit ekstrem të ritmit të zemrës. Shenjat që paraprijnë humbjen e vetëdijes janë djersitja, ndryshimet në shikim dhe zhurma në veshë . Gjatë sinkopës, edhe pse rrallë, nuk duhet lënë pa përmendur se gjithashtu mund të shfaqen lëvizje të pavullnetshme/pakontrolluara të muskujve skeletorë.

Ekzistojnë disa lloje të sinkopës refleksive:
-Vazovagale
-Situacionale
-Sinkopa e sinusit karotid.

*Sinkopa vazovagale zakonisht shkaktohet nga stresi intensiv emocional, dhimbja intensive ose qëndrimi i zgjatur në këmbë.
*Sinkopa situacionale ndodh gjatë urinimit, kollitjes ose gëlltitjes.
*Sinkopa e sinusit karotid ndodh për shkak të presionit mbi sinusin karotid në qafë.

Gjatë sinkopës, ka një ngadalësim neurogjenik të ritmit të zemrës, zgjerim të enëve të gjakut dhe një rënie të presionit arterial të gjakut.
Diagnoza e sinkopës është klinike, e bazuar në simptoma dhe bëhet pasi të jenë përjashtuar të gjitha shkaqet e tjera të njohura për humbjen e vetëdijes.

Simptomat

Episodet e sinkopës zakonisht kanë tendencë të përsëriten, zakonisht në rastet kur personi i predispozuar është i ekspozuar ndaj shkaktarëve specifikë. Simptomat ndodhin pak para humbjes së vetëdijes dhe përfshijnë të përziera, një ndjesi nxehtësie ose të ftohti ekstrem, të shoqëruara me djersitje intenzive, zhurmë në veshë, shqetësim në zonën e zemrës, konfuzion, ndryshime në shikim, vështirësi në të folur dhe dobësi të përgjithshme. Simptomat bëhen më intenzive pak para humbjes së vetëdijes. Sinkopa zakonisht shfaqet/ndodh kur qëndroni në këmbë.

Shkaqet

Sinkopa refleksive ndodh si rezultat i mosfunksionimit të mekanizmave rregullatorë përgjegjës për kontrollin e ritmit të zemrës dhe presionit të gjakut arterial. Ngadalësimi i ritmit të zemrës dhe rënia e presionit të gjakut rezultojnë në uljen e furnizimit me gjak në tru, gjë që çon në humbjen e vetëdijes. Shkaqet e sinkopës vazovagale janë qëndrimi i zgjatur në këmbë, stresi emocional dhe dhimbja. Sinkopa refleksive ndodh gjatë ose menjëherë pas urinimit (sinkopa e urinimit), gjatë kollitjes, përtypjes ose kur ngrihet një ngarkesë e rëndë. Presioni mbi sinusin karotid në zonën e qafës gjithashtu çon në sinkopë.

Patofiziologjia e sinkopës

Pavarësisht nga shkaktari, mekanizmat që çojnë në shfaqjen e sinkopës janë të ngjashme në pothuajse të gjitha sindromat sinkopale. Nën ndikimin e shkaktarëve të ndryshëm, aktivizohen pjesë specifike të trungut të trurit, të cilat çojnë në aktivizimin e sistemit nervor parasimpatik dhe frenimin e tij. Rezultati i kësaj është një spektër përgjigjesh hemodinamike: një përgjigje kardio-frenuese, e cila karakterizohet nga një ulje e ritmit të zemrës dhe kontraktimit, e cila çon në një ulje të rendimentit kardiak, i cili është shkak i mjaftueshëm për të rënë në gjendje të fikti (humbje të vetëdijes). Kjo përgjigje rezulton kryesisht nga aktivizimi i sistemit nervor parasimpatik. Në anën tjetër të spektrit është përgjigja vazodepresore, e shkaktuar nga një rënie e presionit të gjakut, nën 80/20, një fenomen që ndodh si pasojë e zgjerimit të enëve të gjakut.

Diagnoza

Testi i animit/pjerrësimit: Bazohet në ndryshimin e qëndrimit të trupit nga shtrirë në këmbë;
Monitorimi Holter;
Ekzaminimet elektrofiziologjike dhe neurofiziologjike (encefalografia, potencialet e evokuara/nxitura).

Trajtimi

Trajtimi bëhet me anë të modifikimit të stilit të jetesës, aktivitetit fizik të përshtatshëm, marrjen e ekuilibruar të lëngjeve dhe kripërave, shmangien e shkaktarëve specifikë që çojnë në sinkopë.
Individët të cilët kanë histori të përsëritura të sinkopës duhet të informohen/edukohen se si të njohin simptomat prodromale dhe kështu të shmangin lëndimet nga rrëzimet duke marrë një pozicion të sigurt ulur ose shtrirë.
Doza adekuate e ilaçeve antihipertensive mund të ndihmojë gjithashtu.
Tek disa pacientë me sinkopë vazovagale kardioinhibitore, mund të merret në konsideratë implantimi i stimuluesit kardiak të përhershëm.

Për diagnozë dhe trajtim të saktë, rezervoni terminin tuaj në 02/3091-484

Qasja direkte anteriore nuk është vetëm një teknikë kirurgjikale – është një filozofi e jetës dhe lëvizjes pa dhimbje dhe kufizime. Kjo qasje daton që nga fillimi i shekullit të 20-të.
Sot, qasja direkte anteriore është sinonim i kirurgjisë minimalisht invazive me kujdes të veçantë për muskujt e pelvisit/këllqeve. Ndryshe nga qasjet tradicionale anësore dhe të pasme, qasja anteriore përdor intervalin natyral ndërmjet muskujve, pa i prerë dhe dëmtuar ato, që është një avantazh i madh për pacientin.

Kur përdoret kjo qasje?

Koksartroza është një sëmundje degjenerative-rigjeneruese e këllkut dhe është një nga sëmundjet më të zakonshme të aparatit lokomotor (sistemit muskuloskeletor). Bëhet fjalë për osteoartritin, domethënë një sëmundje e theksuar kronike dhe progresive që shfaqet zakonisht në vitet e mëvonshme, por nuk i anashkalon as të rinjtë. Koksartriti do të thotë dëmtim i kërcit të nyjes së këllkut. Shfaqja e dhimbjes është simptoma kryesore dhe më e zakonshme, dhe shoqërohet me kufizim të lëvizshmërisë së nyjes, paqëndrueshmëri të saj dhe hipotrofi të muskujve përreth.

Çfarë mundëson qasja direkte anteriore?

Kjo qasje në këllk sjell shumë përparësi për pacientin, duke përfshirë kështu lëvizshmërinë dhe vertikalizimin (ngritje dhe qëndrim në këmbë) që në ditën e parë pas operacionit. Me ruajtjen e integritetit të muskujve, arrihet një stabilitet më i mirë, zvogëlohet rreziku i zhvendosjes dhe arrihet një qëndrim i shkurtër në spital (hospitalizim minimal), si dhe shumë më pak dhimbje pas operacionit.

Për cilët pacientë rekomandohet qasja direkte anteriore?

Qasja direkte anteriore është perfekte për pacientët aktivë që duan një rikthim të shpejtë në funksion, pacientët e rinj me strukturë të mirë muskulore dhe pacientët me një BMI (indeks i masës trupore) normale ose të moderuar.

Kur është e kundërindikuar kjo qasje?

Në një numër të caktuar pacientësh, qasja direkte anteriore mund të jetë teknikisht e vështirë dhe ndonjëherë e papërshtatshme. Këtu përfshihen pacientët me BMI të lartë, yndyrë të konsiderueshme në pjesën e përparme të pelvisit (këllkut) ose deformime komplekse anatomike.

Përfundim

Qasja direkte anteriore është mishërimi i koncepteve moderne kirurgjikale që minimizojnë dëmtimet dhe optimizojnë rezultatin, duke respektuar anatominë e trupit.
Qasja direkte anteriore, duke ruajtur integritetin e muskujve, ofron një numër përfitimesh siҫ është: reduktimi i ndjeshëm i dhimbjes pas operacionit, më pak humbje gjaku, qëndrim më të shkurtër në spital dhe rritje të gamës/diapazonit të lëvizjeve në këllk.
Për shkak të vendndodhjes anatomike, kjo qasje lejon fshehjen e prerjes kirurgjikale, e cila është e rëndësishme përsa i përket këndvështrimit estetik. Megjithatë, përfitimi më i rëndësishëm është lirimi i shpejtë dhe i plotë nga patericat (në ditën e 14-të pas operacionit) dhe kthimi në punë dhe aktivitetet e përditshme.

Nëse dëshironi të rezervoni kontrollin tuaj, ju lutemi kontaktoni qendrën tonë të kontaktit: 02/3091-484

Kriptorkidizmi është një gjendje në të cilën testisi nuk është zbritur ne skrotum, domethënë është i fshehur brenda trupit. Kjo është një gjendje kongjenitale dhe një nga më të zakonshmet tek fëmijët meshkuj.
Vetë gjendja nuk është shumë e rrezikshme. Megjithatë, mund të shoqërohet me infertilitet. Për shkak të nxehtësisë më të madhe të trupit në atë pjesë, ekziston mundësia që testisi i pazbritur të atrofizohet dhe kështu të reduktojë cilësinë dhe sasinë e spermës. Dhe ekziston gjithashtu një rrezik më i madh që testisi i pazbritur të zhvillojë sëmundje malinje.

Është e rëndësishme të dihet se ekziston mënyra për trajtimin dhe kurimin e kësaj gjendje. Trajtimi është kirurgjikal dhe quhet orkidopeksi. Ndërhyrja kirurgjikale konsiston në një prerje në kanalin inguinal nga ku kërkohet testisi, pas lirimit të plotë të tij, bëhet një shtrat në skrotum dhe përmes kanalit inguinal testisi zbret dhe fiksohet në qesen skrotale në mënyrë që të mos mund të kthehet përsëri pas.

Kanali inguinal krijohet duke mbyllur shtresat në një plan dhe mënyrë natyrale (metoda Ferrari). Lëkura mbyllet me qepje intradermale që nuk hiqen. Shenja është e vogël dhe as nuk vihet re pas disa muajsh. Pas operacionit, në testis mbetet një top i vogël pambuku i fiksuar, i cili zakonisht hiqet/mënjanohet pas 3 javësh.
Ideale është që kjo gjendje të zgjidhet para pubertetit. Megjithatë, sigurisht, operacioni mund të kryhet në çdo periudhe të jetës.
Kjo gjendje trajtohet në klinikën tonë nga kirurgët urologë Dr. Goran Joviq, Dr. Goran Balevski dhe Dr. Viktor Grujevski.

Për këshilla dhe rekomandime në lidhje me këtë gjendje, rezervoni terminin tuaj në 02/3091-484.