Автор: Nertila Ivanovski

Краткотрајното губење на свест познато како вазовагална или рефлексна синкопа е состојба која се случува заради невролошки индуциран пад на артерискиот крвен притисок или екстремно успорување на срцевата акција. Непосредно пред загубата на свест се јавува потење, промени во видот и зуење во ушите. Многу ретко, во тек на синкопата може да се јават неволни движења на скелетните мускули.

Постојат неколку вида рефлексна синкопа и тоа:
-Вазовагална,
-Ситуациона и
-Синкопа на каротидниот синус.

*Вазовагалната синкопа е типично тригерирана од интензивен емоционален стрес, интензивна болка или пролонгирано стоење.
*Ситуационата синкопа настанува за време на микција, кашлање или голтање.
*Синкопа на каротиден синус настанува заради притисок на каротидниот синус во пределот на вратот.

За време на синкопа доаѓа до неврогено успорување на срцевата работа, дилатирање на крвните садови и консекутивно снижување на артерискиот крвен притисок.
Дијагнозата на синкопата е клиничка, базирана на симптомите, а се поставува откако ќе се исклучат сите други познати причини за загуба на свест.

Знаци и симптоми

Епизодите на синкопа типично имаат тенденција да се повторуваат, најчесто во случаи кога предиспонираната личност е изложена на специфични тригери. Раните симптоми и знаци, кои се случуваат непосредно пред загубата на свест се гадење, чувство на екстремна топлина или студенило, придружени со интензивно потење, зуење во ушите, дискомфорт во пределот на срцето, конфузни мисли, промени во видот, отежнат говор и генерализиран слабост. Симптомите се интензивираат непосредно пред загубата на свест. Синкопата најчесто настанува во стоечка положба.

Причини

Рефлексната синкопа настанува како последица на дисфункицја на регулаторните механизми одоговрни за контрола на срцевата работа и артерискиот крвен притисок. Успорувањето на срцевата работа и падот на крвниот притисок, резултира со намалено крвоснабдување на мозокот, што доведува до загуба на свест. Причините за појава на вазовагална синкопа се долготрајно стоење, емоционален стрес и болка. Рефлексната синкопа настанува завреме или непосредно после уринирање (микциона сикопа), во тек на кашлање, џвакање или при кревање тежок товар. Притисок на каротидниот синус во пределот на вратот, исто така доведува до синкопа.

Патофизиологија на синкопата

Без разлика на тригерот, механизмите кои доведуваат до појава на синкопа се слични речиси кај сите синкопални синдроми. Под дејство на различните тригери се активираат специфични делови од мозочното стебло кои доведуваат до активација на парасимпатичкиот, а инхибиција на симпатичкиот нервен систем. Резултат на ова се спектар на хемодинамски одговори: кардио-инхибиторен одговор, кој се одликува со пад на срцевата акција и контактилност, што води кон пад на срцевиот аутпут што е доволна причина за онесвестување. Овој одговор резултира примарно од активација на парасимпатичкиот нервен систем. Од другата страна на спектарот е вазодепресорниот одговор, предизвикан од пад на крвниот притисок, под 80/20, феномен кој се случува како последица на дилатација на крвните садови.

Дијагноза

Тилт-тест: Се заснова на промена на постурата на телото од лежечка во стоечка;
Холтер- мониторинг;
Електрофизиолошки и неврофизиолошки испитувања (енцефалографија, евоцирани потенцијали).

Третман

Промена на животните навики, адекватна физичка активност, балансиран внес на течности и сол во организмот, избегнување на специфични тригери кои доведуваат до појава на синкопа.
Индивидуите со историја на синкопа, треба да се научат како да ги препознаваат продромалните симптоми и на тој начин да избегнат повредување од падот, заземајќи безбедна позиција на седење или лежење.
Адекватно дозирање на антихипертензивните лекови исто така може да помогне.
Кај одредени пациенти со кардиоинхибиторна вазовагална синкопа, во предвид може да дојде и имплантација на перманентен пејсмејкер.

За соодветна дијагноза и третман закажете термин на 02/3091-484

Директниот преден пристап не е само хируршка техника – тоа е филозофија на живот и движење без болка и ограничувања. Овој пристап датира уште од почетокот на XX век.
Денес, директниот преден пристап е синоним за минимално инвазивна хирургија со посебна грижа кон мускулите на колкот. За разлика од традиционалните пристапи латерален (страничен) и заден, предниот пристап го користи природниот интервал меѓу мускулите, без да ги сече и оштетува. Што е огромна предност за пациентот.

Кога се применува овој пристап?

Коксартрозата претставува дегенеративно-регенеративна болест на колкот и спаѓа во најчестите болести на локомоторниот апарат. Станува збор за остеоартртис, односно изразено хронична и прогесивна болест која најчесто се јавува во подоцнежните години но, не ги одминува ниту помладите. Коксартритисот означува оштетување на рскавицата на зглобот на колкот. Појавата на болка е главен и најчест симптом, а проследена е со ограничување на подвижноста на зглобот, негова нестабилност и хипотрофија на околната мускулатура.

Што овозможува директниот преден пристап?

Овој пристап кон колкот резултира со многу предности за пациентот. Дел од нив се: ран мобилитет и вертикализација (исправување, станување) уште првиот ден по операцијата. Со самото зачувување на мускулниот интегритет се овозможува подобра стабилност, намален ризик од дислокации и краток престој во болница (минимална хоспитализација) како и многу помала постоперативна болка.

За кого е наменет директниот преден пристап?

Директниот преден пристап е совршен за активни пациенти кои сакаат брзо враќање во функција, млади пациенти со добра мускулна структура и пациенти со нормален или умерен БМИ (Body mass index) телесен тежински индекс.

Кога е контраиндициран ваквиот пристап?

Кај одреден број пациенти, директниот преден пристап може да биде технички отежнат и понекогаш непогоден. Такви се оние со висок БМИ, изразено масно ткиво во предниот дел на колкот или комплексни анатомски деформации.

Заклучок

Директниот преден пристап е олицетворение на современите хируршки концепти при што се минимизира штетата, а се отимизира резултатот, притоа почитувајќи ја анатомијата на телото.
Директниот преден пристап преку зачувување на интегритетот на мускулите овозможува низа придобивки како што се: значително помала постоперативна болка, помала крвозагуба, покусо болничко лекување и зголемен опсег на движења во колкот.
Поради својата анатомска локација, овој пристап овозможува прикравање на оперативниот рез, што е значајно од естетска гледна точка. Сепак, најважната придобика е брзото целосно ослободување од потпазувни патерици (на 14 постоперативен ден) и враќањето на работоспособноста и секојдневните активности.

Доколку сакате да закажете термин, обратете се во нашиот контакт центар: 02/3091-484

Крипторхидизам е состојба при која тестисот се нема спуштено во скротумот, односно се наоѓа сокриен во внатрешноста на телото. Ваквата состојба е вродена и една од најчестите кај машки деца.
Состојбата сама по себе не е многу ризична. Но, може да биде поврзана со неплодност. Поради поголемата топлина на телото во тој дел, постои можност неспуштениот тестис да атрофира и со тоа да се намали квалитетот и квантитетот на сперматозоидите. А постои и поголем ризик неспуштениот тестис да развие малигно заболување.

Важно е да се знае дека има начин за третман и лекување. Истиот е хируршки и се нарекува орхидопексија. Оперативната интервенција се состои од рез на ингвиналниот канал од каде се бара тестисот, по негово целосно ослободување се прави лежиште во скротумот и низ ингвиналниот канал се спушта и фиксира тестисот во скроталната ќеса за да не може повторно да се врати.

Ингвиналниот канал се реконструира со затворање на слоевите по природен распоред (метода по Феррари). Кожата се затвора со интадермални конци што не се вадат. Лузната е мала и по неколку месеци не се ни познава. По операција останува мало памукче на фиксираниот тестис, тоа најчесто се вади по 3 недели.
Идеално е оваа состојба да се реши пред пубертет. Но, секако операцијата може да направи и понатаму во било кој период од животот.
Оваа состојба во нашата клиника се третира од страна на нашите хрирурзи уролози д-р Горан Јовиќ, д-р Горан Балевски и д-р Виктор Грујевски.

За совети и препораки поврзани со оваа проблематика закажете преглед на 02/3091-484